Wordt de ideologie van AMADA (1970), op 9e PVDA-congres (2015) gewist uit collectief geheugen?(2)

In een vorig artikel “Kapitalistische belangen ideologisch en politiek beschermd door OBJECTIEVE burgerlijke alliantie van uiterst rechts tot uiterst (reformistisch) links.” beargumenteerde ik een volgende stelling:”Als nu de komende algemene stakingen zullen uitlopen op een “toegeving”, inhoudend, een soort van “vermogenbelasting” maar gekoppeld aan een “tax-shift” (dat wil zeggen INGRIJPENDE verlaging van “de loonkost”, in AL zijn aspecten en vormen, zoals OVERAL in Europa MOET gebeuren), dan zeg ik, dat er een OBJECTIEF BURGERLIJK bondgenootschap is, van de NVA en co, over de “oppositie” heen, met inbegrip van reformistische vakbondsleiders, TOT EN MET de “uiterst-linkse”(!?) PVDA.” Ik ga nu verder met mijn argumentatie.

De “proloog” van deze argumentatie kon u lezen in “Wordt de ideologie van AMADA (1970), op 9e PVDA-congres (2015) gewist uit collectief geheugen?(1)“

De PVDA deed een poging om de leiding te verwerven van het “sociaal verzet” tegen de recente regeringsmaatregelen...

Louter een beschrijving van “de aanval tegen de lonen” met wat “historische” verwijzingen is nog geen marxistische analyse

“De regering voorziet een aanval tegen de lonen op verschillende fronten. Als deze maatregelen goedgekeurd worden, zullen de werknemers in dit land verschillende honderden euro's verliezen. De regering zegt dat dit noodzakelijk is om de economie zuurstof te geven, want "de loonkost is te hoog". Maar klopt dit wel? De studiedienst van de PVDA analyseerde de maatregelen van het regeringsakkoord (....), een directe of indirecte aanval op de lonen ... (= de betaling van het personeel - onder de vorm van direct loon of van uitgesteld loon¹ - voor hun werk).(...)(D)e maatregelen die verband houden met koopkracht, zijn nog veel uitgebreider. Die slaan niet alleen op de lonen, maar gaan ook over fiscaliteit, prijsstijgingen voor allerlei goederen² en diensten³, enz. We geven een overzicht van vijf aanvallen die het loon (rechtstreeks) treffen (...) (E)r zijn ook nog indirecte aanvallen. Die hebben te maken met de jacht op werklozen, met minder werkzekerheid of de verlenging van de beroepsloopbaan. Allemaal maatregelen die passen in het kader van het in stand houden van een zeer actief “reserveleger” van werklozen. Daarmee kan men constant neerwaartse druk uitoefenen op de lonen. Die indirecte aanvallen behandelen we in andere documenten van de studiedienst van de PVDA.

1ste aanval: de indexsprong... een verlies van 34.000 euro per gezin (...)(g)edurende een loopbaan van twintig jaar (....)

Zoals we zien verliezen (...) alle werkende mensen in dit land een boel geld door de indexsprong. En de sociale zekerheid verliest er ook aan. Want het brutoloon en de patronale bijdragen krijgen natuurlijk ook geen indexaanpassing.(...)

De indexsprong op zich alleen al betekent een cadeau van bijna 3 miljard euro⁴, weggehaald uit de zakken van de werknemers en uit de kassen van de sociale zekerheid om de bedrijfswinsten aan te dikken. (....)

Natuurlijk zal het niet ontbreken aan pogingen om met de index te foefelen. (...) Een (...) poging tot manipulatie vindt plaats in 1976. Na een hittegolf in de zomer van 1976 wil de regering de prijzen voor fruit en groeten en aardappelen uit de indexkorf halen. Wanneer de vakbonden dreigen met een algemene staking zal de regering een compromis moeten uitwerken.

In de jaren 80 voert de regering Martens-Gol drie "indexsprongen" door. Drie keer op rij zullen de lonen niet aangepast worden aan de indexstijging. Men slaat een indexaanpassing over, met andere woorden men maakt een “indexsprong”.

In 2012 voert de regering-Di Rupo-De Croo de "soldenindex" in. Ze voegt aan de huishoudkorf een reeks nieuwe producten toe en beslist onder meer om rekening te houden met de solden in de berekening van de prijzenindex. Het onmiddellijke effect hiervan is dat de stijging van de index kunstmatig vertraagd wordt en dat loonaanpassingen uitgesteld worden.

Vandaag wil de regering de “gescande” producten toevoegen. In tijden van crisis kopen mensen minder dure producten, meer “witte producten”. Door zich hierop te baseren wil de regering het ritme van de indexstijging nog een beetje meer vertragen. (...)

2de aanval: het verstrengen van de loonwet van 96 ...en een lookblokkering voor zo goed als altijd

De intenties van de regering laten geen enkele twijfel bestaan. Ze plant “een bijkomende periode van loonmatiging in 2015-2016 (of zolang het concurrentievermogen niet hersteld is)”. (...)

Allereerst zal de regering “voor het einde van de legislatuur de loonhandicap van onze bedrijven wegwerken die sinds 1996 ten opzichte van de buurlanden werd opgebouwd”. (...).

Sinds 1996 (het referentiejaar) blijken de Belgische lonen sneller te zijn gestegen dan gemiddeld bij de buurlanden. Maar onlangs verscheen een rapport van deskundigen⁵ - de studie was besteld door de vorige regering – waarin klaar en duidelijk stond dat dit maar bedrieglijke schijn is. (...)

Maar wat gebeurt er als we dan toch (van de werkgever) een loonsverhoging krijgen? (...)De regering gaat zorgen voor strengere controles op de collectieve arbeidsovereenkomsten en ‘automatische’ mechanismen zullen ‘corrigeren’ als die de loonnorm niet respecteren. (....)

Stel dat de regering zegt dat er een loonhandicap is van 4 %, dan komt het verlies neer op twee indexsprongen. (...)

3de aanval: de barema’s onder vuur... (....)

De werkgevers willen al jaren alle mechanismen van automatische loonsverhoging afschaffen. Of het nu gaat over de automatische loonindexering of over het baremasysteem. (....)

4de aanval: verlaging van de sociale bijdragen

De nieuwe regering gaat de verlaging van de sociale werkgeversbijdragen die de regering-Di Rupo al had gepland, versnellen. In het plan van de vorige regering was een eerste verlaging van de sociale bijdragen voorzien van 471 miljoen euro in 2015 en een bijkomende verlaging met 489 miljoen euro voor 2017. In totaal een cadeau van 960 miljoen vanaf 2017.

De huidige regering wil het volledige bedrag van 960 miljoen al toekennen vanaf 2016. Ze wil dat doen door de bedrijfsvoorheffing te verlagen.(....)

Maar waarin schuilt hierbij dan die aanval op het loon? Om dit te begrijpen, moeten we even in herinnering brengen wat ons loon precies is. Het is wat de werknemer krijgt als vergoeding voor werk, dat hij of zij geleverd heeft aan een werkgever.

Dat loon is samengesteld uit een belastbaar brutoloon, waarvan men een deel inhoudt als belasting (bedrijfsvoorheffing, om zaken te financieren zoals de aanleg van wegen, het loon van leerkrachten, ambtenaren, rechters...) en een ander deel dat men RSZ-bijdragen (of werknemersbijdragen voor de RSZ) noemt. Wat overblijft na aftrek van bedrijfsvoorheffing en werknemersbijdragen is uw nettoloon.

Maar dat is niet alles. Een derde deel in uw loon (bovenop uw brutoloon) zijn de sociale werkgeversbijdragen of “patronale” bijdragen (ook “patronale lasten” genoemd). Theoretisch gaat dat over ongeveer 33 % van uw loon). De sociale bijdragen (werknemers- en werkgeversbijdragen) noemen we ook wel uitgesteld loon.

Het gaat om een deel van je loon, dat naar een kas versluist wordt voor als je hulp nodig hebt: al je je werk verliest (werkloosheidsverzekering), als je ziek bent (ziekteverzekering), als je ouder wordt (pensioenverzekering), als je kinderen hebt (kinderbijslag), enzovoort. (...)

Een verlaging van de sociale werkgeversbijdragen met een of twee miljard betekent dan ook een serieuze vermindering van uw uitgesteld loon. Het betekent evenveel geld minder voor de werkloosheidsvergoedingen, voor de kinderbijslag, voor de ziekteverzekering, voor de pensioenen, enz.

5de aanval: de arbeidstijd berekend op jaarbasis

De regering wil het systeem van annualisering van de arbeidstijd gemakkelijker maken. (....)

Als men nu de arbeidstijd gaat berekenen “op jaarbasis”, gaat men het normaal vinden dat een werknemer een keer meer uren werkt in een week. Het gevaar is natuurlijk ook dat de loontoeslag voor overuren, sterk zal dalen of gewoon wegvallen in sectoren waar de vakbond minder sterk staat.”⁶

“Dit besparings-beleid van het kapitalisme is fout” (en kan dus beter?). Waarom is niet het kapitalisme zélf, met zijn crisis (en zijn dringende continue verhoging uitbuitingsgraad) en zijn door concurrentiedrift gedreven oorlogen en grondstoffen-plunderingen, dé fout?

“De vorige regering deed het haar al voor en nu wil de regering-Michel-De Wever ons dezelfde grijsgedraaide redenering doen slikken door voortdurend te herhalen: we zorgen voor economisch herstel door de loonkosten te doen dalen.(....) de economische toestand in ons land zal verbeteren en nieuwe investeringen met zich mee zal brengen die mogelijkerwijze eventueel zullen leiden tot nieuwe werkgelegenheid.(...)(Want het zouden)... de patroons⁷ zijn die voor onze rijkdom zorgen en dat we alles moeten doen om hen te steunen. Anders zal er gewoon helemaal geen rijkdom meer zijn om sociaal te verdelen. (....)

(A)ls de gezinnen minder uitgeven, dan komt dat omdat hun loon niet meer stijgt of omdat ze hun werk verliezen. Een andere oorzaak van de crisis ligt in het feit dat de publieke uitgaven dalen (door de besparingen). Als de overheid geen geld meer uitgeeft, betekent dat eveneens een rem op de economie. En omdat de staat maar geld kan uitgeven dankzij de belasting op onze lonen, betekent een daling van de lonen ook dat de overheid minder kan uitgeven, en dat de economie stokt.

Anders bekeken, het probleem van de economie is dat niemand investeert (...)

Gevolg? “De niet-financiële ondernemingen beschikken sinds 2009 over een reserve aan liquide middelen die (...) duidelijk hoger ligt dan het gemiddelde op lange termijn.” Concreet wil dat zeggen dat de Belgische privébedrijven op een berg van meer dan 240 miljard cash⁸ slapen! In 2007 bedroeg de cash die de bedrijven hadden opgestapeld 185,8 miljard. In 7 jaar crisis kwam er voor de bedrijven meer dan 60 miljard euro bij!

Besluit: we zullen niet uit de crisis geraken met de huidige logica van verarming van de werkende bevolking en van de openbare diensten om de privésector te verrijken. Integendeel, hierdoor zullen we alleen maar dieper in de crisis wegzakken. (....)

De meeste Europese landen halen niet meer hun productieniveau van voor de crisis. En in die landen die daar wel in slaagden, slaat nu ook de recessie toe.

Alle landen van Zuid-Europa die de zwaarste saneringsoperaties doorvoerden in hun begrotingen, met de sterkste loonsverlagingen en een beleid van cadeaus aan de rijken, zijn vandaag helemaal weggezakt in de sociale achteruitgang en kennen een explosie van werkloosheid en armoede. (...)

De grote voorstanders van de economische maatregelen, van de begrotingsbeperkingen en van de loonsverminderingen beweren voortdurend dat het beter zal gaan. We moeten gewoon geduld hebben tot de maatregelen effect zullen hebben. Maar hun voorspellingen komen nooit uit. (....)

(D)it beleid van lage lonen heeft heel Europa in de crisis gestort ten voordele - althans tijdelijk - van Duitsland. Maar nu is zelfs Duitsland slachtoffer van zijn eigen beleid van lage lonen. (...)

De eerste vraag die we ons moeten stellen in de discussie over de lonen, is: wie is verantwoordelijk voor de crisis? En wie moet er betalen? Zijn het de loonkosten die de crisis hebben veroorzaakt? Of zouden we het antwoord niet eerder moeten gaan zoeken bij wat we de ‘kapitaalkosten’ noemen? Dat wil zeggen bij wat de mensen die aandelen hebben, uitbetaald krijgen.

De inkomsten van de ondernemingen zijn de afgelopen 30 jaar bijna tweemaal zo snel gestegen als de inkomsten van de werknemers. Nochtans is de massa geproduceerde rijkdom hoegenaamd niet kleiner geworden. Alleen het deel van die rijkdom waar de werknemers van kunnen genieten, verminderde.

De economie en de ondernemingen gaan gebukt onder die lasten op het kapitaal: de betaling van dividenden aan de grote aandeelhouders. (....)

In 30 jaar zijn de inkomsten van de ondernemingen bijna tweemaal zo snel gestegen als de inkomsten van de werknemer

Over de periode 1981-2011 stegen de bruto basisinkomsten van de ondernemingen van 8,1 naar 69,5 miljard euro. Dat komt neer op een stijging met 758 %.

De prijsindex van 2011 ten opzichte van 1981 bedraagt 224,60. Als we de invloed van de inflatie eruit wegnemen dan bekomen we een (geometrische) stijging (van de inkomsten van de bedrijven) met 282 % of een toename met 4,57 % per jaar.

Over dezelfde periode stegen de basisinkomens van de werknemers met 367,9 % of 108,3 % als we er de impact van de prijsstijging van aftrekken. Dat maakt een (geometrische) toename van 2.47 % per jaar.”⁹

Wat te doen? Alleen maar het afdwingen van een "beter beleid" van het kapitalisme?

“Het probleem is niet dat we niet genoeg rijkdom zouden produceren. Nooit eerder was de rijkdom zo groot.

Het probleem is niet dat de lonen hoog zouden zijn. Ze zijn minder snel gestegen dan de groei van de geproduceerde rijkdom.

Het probleem ligt bij de kapitaalkosten. Die zijn juist veel sneller gestegen dan de groei van de geproduceerde rijkdom. (....)

In tegenstelling tot wat de werkgeversorganisaties en onze regeringen maar steeds herhalen, zijn de ondernemers niet de eerste producenten van rijkdom. (...)

Als we diegenen die rijkdom creëren willen helpen, laat ons dan op de eerste plaats de werkende mensen helpen, mensen die leven van een loon of een inkomen als zelfstandige. Want wat de patroonsorganisaties ook mogen beweren, het zijn wel degelijk op de eerste plaats de werkende mensen die de rijkdom produceren. Niet meer dan normaal dat zij van de welvaart profiteren: rechtstreeks onder de vorm van een fatsoenlijk loon en indirect via goede openbare diensten, via de sociale zekerheid, via investeringen van de overheid in wetenschappelijk onderzoek en in werkgelegenheid enz. Dat is sociaal rechtvaardig en economisch veel efficiënter.

In deze context is het onontbeerlijk de index te beschermen en ons te verzetten tegen elke indexsprong en elke nieuwe vorm van indexmanipulatie. En het recht om collectieve loonsverhogingen op interprofessioneel niveau af te dwingen is niet slecht voor de economie. De afschaffing van dat recht daarentegen zal leiden tot sociale achteruitgang en economische vertraging.¹⁰”

Vroeger zou de PVDA concluderen:”Mooi voorbeeld van economisme!”

Deze “beschrijving” van de besparingen op het loon door de regering leidt dus tot de “oproep” om te strijden “tegen elke indexsprong en voor het recht op collectieve loonsverhogingen”.

Als vroeger zo'n “analyse” en “strijdplan “ een artikel zou verschenen zijn in wat men zou noemen “trotskistisch” weekblad, zouden de militanten (bv voorbeeld op basis van een vorming uit “De geschiedenis van de Communistische Partij van de Soviet-Unie (bolsjeviki)” (EPO had voor de studie en vorming van de partijleden zelfs een eigen druk gemaakt van dit boek) over het ECONOMISME.

Uit hoofdstuk II van het boek “Geschiedenis van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie(bolsjeviki)”:

De "economisten" durfden zich al niet meer formeel tegen de noodzakelijkheid van de politieke partij voor de arbeiders­klasse uit te spreken. Maar zij meenden, dat de partij niet de leidende kracht van de arbeidersbeweging moest zijn, dat zij zich niet moest bemoeien met de spontane beweging van de arbeidersklasse en· haar zeker niet moest leiden, maar die beweging moest volgen en bestuderen en daaruit lessen trekken.

De "economisten" beweerden verder, dat de rol van het bewuste element in de arbeidersbeweging, de organiserende en richting gevende rol van de socialistische bewustheid, van de socialistische theorie, gelijk nul of bijna gelijk nul waren, zij beweerden dat de sociaal-democratie de arbeiders niet tot het peil van het socialistisch bewustzijn moest verheffen, maar omgekeerd, dat zij zelf zich moest richten naar en afdalen tot het peil van de gemiddelde of zelfs van de meer achterlijke lagen van de arbeidersklasse; zij beweerden, dat de sociaal-democratie de arbeidersklasse niet van socialistische bewustheid moest doordringén, maar dat zij moest wachten tot de spontane beweging van de arbeidersklasse zelf met haar eigen krachten de socialistische bewustheid zou voortbrengen.

Wat betreft Lenins organisatieplan voor de opbouw van de partij, zij achtten dit een soort geweldpleging op de spontane beweging.

Lenin viel in de kolommen van de "Iskra" en vooral in zijn beroemd boek "Wat te doen?" deze opportunistische filosofie van de "economisten" scherp aan en liet daarvan geen steen op de andere.

1) Lenin toonde aan, dat de arbeidersklasse van de algemeen-politieke strijd tegen het tsarisme af te leiden en haar taak te beperken tot de economische strijd tegen de ondernemers en de regering en daardoor zowel de ondernemers als de regering onaangetast te laten - dat dit betekent de arbeiders tot eeuwige slavernij te veroordelen. De economische strijd van de arbeiders tegen de ondernemers en de regering is een vakverenigingsstrijd voor betere voorwaarden bij de verkoop van arbeidskracht aan de kapitalisten, maar de ar­beiders willen niet alleen strijden voor betere voorwaarden bij de verkoop van hun arbeidskracht aan de kapitalisten, maar ook voor de vernietiging van het kapitalistische stelsel zelf, dat hen er toe veroordeelt hun arbeidskracht aan de kapitalisten te verkopen en zich te laten uitbuiten. De arbei­ders kunnen echter de strijd tegen het kapitalisme, de strijd voor het socialisme niet ontplooien, zolang het tsarisme, de waakhond van het kapitalisme, de arbeidersbeweging in de weg staat. Derhalve bestaat de naastbijliggende taak van de partij en van de arbeidersklasse hierin, om het tsarisme uit de weg te ruimen en daardoor juist de weg voor het socialisme te banen.

2) Lenin toonde aan, dat het verheerlijken van het spontane proces van de arbeidersbeweging, het ontkennen van de lei­dende rol van de partij en daardoor haar rol tot die van een registrator van de gebeurtenissen te herleiden, - betekent "chwostisme"[staart-politiek, NICO] te prediken, te prediken, dat de partij tot het aanhangsel van het spontane proces moet worden, tot een passieve kracht van de beweging, alleen in staat, om het spontane proces te beschouwen en de dingen op hun beloop te laten. Zulk een propaganda te voeren betekent het op de vernietiging van de partij te doen uitlopen, d.w.z. de arbeiders­klasse zonder partij te laten, d.w.z. de arbeidersklasse ongewa­pend te laten. Maar de arbeidersklasse ongewapend te laten, ter­wijl de arbeidersklasse zich gesteld ziet tegenover zulke vijan­den als het met alle strijdmiddelen uitgeruste tsarisme en de op ­moderne wijze georganiseerde bourgeoisie, die haar eigen partij bezit, die haar strijd tegen de arbeidersklasse leidt - betekent de arbeidersklasse verraden.

3) Lenin toonde aan, dat het buigen voor het spontane in de arbeidersbeweging, het omlaaghalen van de rol van de bewustheid, van het socialistische bewustzijn, van de socialis­tische theorie - dat dit betekent, ten eerste de arbeiders te bespotten, die naar de bewustheid streven als naar het licht, ten tweede, de theorie in de ogen van de partij haar waarde te ontnemen, d.w.z. de waarde ontnemen aan het wapen, met behulp waarvan zij het tegenwoordige leert kennen en het toe­komstige voorziet - en ten derde, ten volle en definitief naar het moeras van het opportunisme af te zakken.

"Zonder revolutionaire theorie, zei Lenin, kan er ook geen revolutionaire beweging bestaan ... Alleen zulk een partij kan in de strijd voorgaan, die zelf door de verst­ontwikkelde theorie geleid wordt." (Lenin, Verz. Werken, Deel II, blz. 55-56).

4) Lenin toonde aan, dat de "economisten" de arbeiders­klasse bedrogen met hun bewering, dat de socialistische ideolo­gie uit de spontane beweging van de arbeidersklasse kan ont­staan, want in werkelijkheid ontstaat de socialistische ideologie niet uit de spontane beweging, maar uit de wetenschap. De "economisten", die de noodzakelijkheid ontkenden om de socialistische bewustheid tot de arbeidersklasse te brengen, baanden daardoor de weg voor de burgerlijke ideologie, vergemakkelijkten het binnendragen, het doordringen daarvan in de arbeidersklasse - ­begroeven derhalve de idee van de vereniging van de arbeidersbeweging met het socialisme en hielpen de bourgeoisie .

" Iedere buiging voor het spontane in de arbeidersbeweging, zei Lenin, ieder omlaaghalen van de rol van het "bewuste element", van de rol der sociaal-democratie, betekent tegelijkertijd, geheel onafhankelijk van het feit of hij, die dit doet, het al dan niet wenst, de versterking van de in­vloed van de burgerlijke ideologie op de arbeiders". (Verz. Werken, Deel II, blz. 68-69).

En verder:

De kwestie staat alleen zó: burgerlijke of socialistische ideologie. Een tussenweg bestaat hier niet ... Daarom bete­kent elk omlaaghalen van de socialistische ideologie, ieder zich daarvan verwijderen, tevens een versterking van de burgerlijke ideologie" (Verz. Werken, Deel II, blz. 70).

5) Toen Lenin de slotsom trok uit al deze fouten van de "economisten", kwam hij tot de gevolgtrekking, dat de "economisten" geen partij van de sociale revolutie wilden hebben, die de arbeidersklasse van het kapitalisme bevrijdt, maar een partij van "sociale hervormingen", die het voortbestaan van de heerschappij van het kapitalisme veronderstelt, dat de "economis­ten" met het oog hierop reformisten waren, die de fundamentele belangen van het proletariaat verrieden.

6) Tenslotte toonde Lenin aan, dat het "economisme" geen toevallig verschijnsel in Rusland was, dat de "economisten" de geleiders waren van de burgerlijke invloed op de arbeidersklasse dat zij bondgenoten hadden in de West-Europese sociaal-democratische partijen in de personen van de revisionisten, de aan­hangers van de opportunist Bernstein. In het Westen begon onder de sociaal-democratie de opportunistische stroming steeds sterker te worden, die onder de vlag van de "vrijheid van kritiek" op Marx, de "revisie" d.w.z. de herziening van de leer van Marx eiste (vandaar de naam "revisionisme"), die het prijs geven van de revolutie, van het socialisme, van de dictatuur van het proletariaat eiste.

Lenin toonde aan, dat de Russische "economisten" dezelfde lijn van het prijsgeven van de revolutionaire strijd, van het socialisme, van de dictatuur van het proletariaat volgden.

Dat waren de fundamentele theoretische stellingen, door Lenin in zijn boek "Wat te doen?" ontwikkeld.¹¹”

“Jamaar Nico, jou argumentatie tegen zogenaamd PVDA-revisionisme was zélf economistisch”

“Jamaar”, zullen Boudewijn Deckers en Peter Mertens (huidige nationale leiders van de PVDA) zeggen,”Nico, één van de redenen waarom je in 2005 uit de PVDA was gezet, was juist het propageren van een economistische lijn, het willen opleggen van een economistische lijn aan de partij!”

En inderdaad, in een kritiekrapport (globaal handelend over al mijn voordien ingediende rapporten) gemaakt in opdracht van de zich toen reeds ontwikkelende “fractie Boudewijn Deckers” kan u lezen ( de “gekleurde” citaten zijn door mij gekleurd al naargelang de oorsprong uit een bepaald rapport van mij):

4. Politiek op de commandopost?

(...)

4.1. "Strijd voor loon" of "we ontwikkelen zelf wel een lijn".

In verschillende rapporten heeft N het erover dat "het niet duidelijk is wat de algemene politieke lijn is" (oa in rapport 5/3/02 p40) of dat er zelfs "geen lijn is op lange termijn"( 3 Stelfingen)..

Vooral na 11/9/01 heeft de partij nochtans niet stilgezeten om de nieuwe ontwikkelingen in de wereld te analyseren. Zie oa de artikels in Solidair na 11/9 , de 1 meitoespraak van 2002, de Stellingen over de globalisering en Marxistische Studies nrs 59, 60, 62... in MS nr 59 oa analyseert Thomas Gounet (waar N nog mee samenwerkte....!) de economische basis van de veranderingen in de wereld:

"De uitbuiting van de werkers vormt de kern van de recessie...zien de loontrekkers hun koopkracht voorldurend inkrimpen...Dat leidt tot overproductie..."(p 17) ,"De meerderheid van de derdewereldlanden is sedert 1980 verarmd...leven bijna 2,8 mld mensen met minder dan 2 dollar per dag..."(p.22) "Door de overwinning van de contrarevolutie (op socialistische kamp) ...versnelt het proces.... er staan belangrijke omwentelingen voor de deur."(p 34).

Maar over deze nieuwe analyses schrijft N: "... meen ik zaken waar te nemen die ik niet anders kan katalogeren als onder 'revisionisme' ...Als ik een titel moet vinden voor een eventuele campagne tegen wat ik zie als revisionisme... dan kan ik niets beter vinden als 'De strijd voor Loon' ...Als men binnen de partij niet echt zich realiseert wat de ontwikkeling en de samenstelling van het loon is..., geen beeld heeft van de stelselmatige afbraak van dat loon... Hierin liggen volgens mij elementen van revisionistische tendenzen... "(25/2/02) (p11).

Op datzelfde ogenblik verklaart Bush in zijn State of the Union de oorlog aan de volkeren , op datzelfde moment wordt het proces gemaakt van het strijdsyndikalisme in het proces Clabecq, staat het faillissement van Sabena voor de deur...Men zou wel denken dat de rapporten van N van een andere planeet komen! Het is alsof N die nieuwe veranderingen in de wereld niet wil zien en zich verstopt achter een 'strijd voor loon*.

Bovendien vergeet hij dat na de dood van Marx het kapitalisme geëvolueerd is naar het stadium van het imperialisme: dank zij de superwinsten op kap van de 3e wereld kon het kapitalisme hier de arbeiders inderdaad enkele kruimels toestoppen, die nu weer afgepakt worden..

In een rapport van 7/12/02 trekt N uit het feit dat "er geen lijn is" dat "we zelf een lijn uitwerken voor een gemeentelijke cel"... (p.51). Welke lijn zal hij uitwerken? Dat wordt dan blijkbaar "de huisvesting".

Gegevens van eventuele enketes hierover zijn onvindbaar in de rapporten.

Waarom hecht N zoveel belang aan huisvesting en "strijd voor loon"? Waarom maakt N telkens een tegenstelling tussen enerzijds het 7e Kongres en anderzijds "een specifiek bilan van L" waarvan volgens hem moet van worden vertrokken?

Op p.18 stelt N "eigenlijk kun je de hole federalisering van België, de uitbouw van Europa, de globalisering zien als 1 grote aanval op het loon".

En in zijn rapport van 7/12/02 (p 52): "door bovengeschetste werking zullen de mensen vatbaarder zijn vooronze actuele ordewoorden voor directe actie tegen de oorlog..." De mensen zouden niet vatbaar zijn voor politieke ordewoorden en dus moeten we eerst een omweg maken langs economische eisen?

Het noodzakelijk buigen voor de economische eisen, dat is het precies wat Lenin economisme noemt!

Snapt N wel dat de manier waarop hij "strijd voor loon " en "huisvesting" stelt hem juist in deze richting duwt?¹²

Verwarrend? Uitleg volgt, mét concrete feitelijke argumenten over gevolgde strategie van revisionistische PVDA-kaders

Ik neem aan dat voor “linksen”, voor niet-PVDA-ers, zowel als voor PVDA-leden van NA 2004, maar ook voor al die “oudere” Partijleden die mij nooit zo goed gekend hebben, nu even de verwarring toeslaat. Ik laat de bovenstaande teksten nog even op u inwerken. Maar zal er volgende keer dieper op ingaan en aantonen welke subtiele perverse “strijdmethode” gehanteerd werd tegen partijleden die het revolutionair karakter van de PVDA wilden vrijwaren. Men probeerde ze,  OF te doen zwijgen, door ze een “statutair” blind activisme op te leggen, OF ze buiten te zetten.
Waarna de “nieuwe coup-leiding” de handen vrij had om de GEHELE PVDA op subtiele manier in reformistische richting te sturen (Dit laatste leg ik uit in het document “De PVDA: Hervorming eerst, niet het socialisme”)

1 Onder ‘uitgesteld loon’ verstaan we dat deel van het loon dat we niet in handen krijgen, maar bedoeld is voor de belastingen of voor de sociale zekerheid.

2 Via de verhoging van de accijnzen of van de btw, bijvoorbeeld.

3 We denken hier aan de verhogingen van de tarieven voor het openbaar vervoer in de gewesten, voor gezondheidszorg, hoger onderwijs, crèches, enz.

4 Samen zijn lonen en sociale bijdragen in de privé goed voor een bedrag van ongeveer 150 miljard euro.

5 Verslag aan de regering, “Loonkosten, loonsubsidies, arbeidsproductiviteit en opleidingsinspanningen van de ondernemingen”, groep deskundigen “concurrentievermogen en werkgelegenheid”, juli 2013

6 http://pvda.be/artikels/de-lonen-onder-de-loep-over-de-indexsprong-loonbevriezing-en-andere-stokpaardjes-van-de?utm_source=pvda2014-12-26&utm_medium=email&utm_content=html&utm_campaign=portalnewsletter&utm_source=pvda20141226&utm_mediu, De lonen onder de loep: over de indexsprong, loonbevriezing en andere stokpaardjes van de werkgevers, 18 december 2014 auteur: Studiedienst PVDA auteur: Benjamin Pestieau (verantwoordelijke voor de vakbondsrelaties van de PVDA)

7 Patroons worden soms investeerders, werkgevers...

8 Beoordeling uitgevoerd voor een onderzoek van B-information. http://www.rtbf.be/info/economie/detail_240-milliards-d-euros-les-entrep...

9 http://pvda.be/artikels/de-lonen-onder-de-loep-over-de-indexsprong-loonbevriezing-en-andere-stokpaardjes-van-de?utm_source=pvda2014-12-26&utm_medium=email&utm_content=html&utm_campaign=portalnewsletter&utm_source=pvda20141226&utm_mediu, De lonen onder de loep: over de indexsprong, loonbevriezing en andere stokpaardjes van de werkgevers, 18 december 2014 auteur: Studiedienst PVDA auteur: Benjamin Pestieau (verantwoordelijke voor de vakbondsrelaties van de PVDA)

10 http://pvda.be/artikels/de-lonen-onder-de-loep-over-de-indexsprong-loonbevriezing-en-andere-stokpaardjes-van-de?utm_source=pvda2014-12-26&utm_medium=email&utm_content=html&utm_campaign=portalnewsletter&utm_source=pvda20141226&utm_mediu, De lonen onder de loep: over de indexsprong, loonbevriezing en andere stokpaardjes van de werkgevers, 18 december 2014 auteur: Studiedienst PVDA auteur: Benjamin Pestieau (verantwoordelijke voor de vakbondsrelaties van de PVDA)

11http://marx.be/nl/content/geschiedenis-van-de-cp-bolsjewiki?doc=3_II_Mensjewiki.htm

12Het hele kritiekrapport kunt u lezen in deze pdf-file.