Persoonlijke - op discussie tot eenheid gerichte - mening/analyse over de zich ontwikkelende strijd in het Midden-Oosten

Zoals ik het meen te moeten analyseren moet "de strijd tegen IS" een onderdeel zijn van het ontwikkelen van een echt anti-imperialistische strategie voor die strijd, waarvoor in de eerste plaats de massa van werkers maar in feite alle krachten kunnen gemobiliseerd worden die hoe dan ook tegenstellingen hebben met het globaal kapitalisme in zijn imperialistisch stadium.
Zo geef ik hier mijn visie (die natuurlijk onderworpen kan worden aan de dialectische dynamiek van de discussie)over: Hoe moeten de anti-imperialisten de situatie (hier concreet in het Midden Oosten), de tegenstellingen,de strijd (en de repressie daartegen) interpreteren, in het licht van het vinden van een strategie tot handelen?

Het regime van Turkije is "subjectief" tegen IS (of toch een groeiend deel van de bevolking) maar "objectief" levert het steun aan het voortbestaan van IS, door strijd van het regime in Turkije tegen de daadwerkelijk belangrijkste kracht tegen IS: de revolutionaire Koerden, - PKK en de YPG -, met inbegrip van de Turkse anti-imperialistische krachten die deze strijd van de Koerden tegen IS steunen.
Israël is "officieel" of "in woorden" tegen IS maar heeft objectief voordeel bij het bestaan van IS, omdat het de anti-kolonialistische en anti-zionistische krachten verdeeld en verzwakt. Israël heeft een gelijkaardige op overheersing, antivolkse en op onderdrukking gerichte ideologie als IS.
Saoedi's zijn "officieel" en "in woorden" tegen IS maar liggen aan de ideologische oorsprong van IS; zij hebben in feite DEZELFDE antivolkse, op overheersing gerichte ideologie: het wahabisme.
Ik baseer mijn analyse op een studie van de artikels in het nummer 61 (januari-maart 2003) van Marxistische Studies, "Communisten, moslims en christenen - Godsdienst tussen vooruitgang en onderdrukking". 

MS 61 op http://marx.be/nl/content/archief?action=select&id=57 doorklikken naar artikels

De ideologie van de imperialistische "centra", waarmee zij hun werkende bevolking mee "mobiliseren" in de strijd voor hun imperialistische belangen is gebaseerd op een "religieuze" visie op de geschiedenis en de maatschappelijke ontwikkeling en de plaats die iedereen zou moeten innemen in die maatschappij. 
Heden ten dage zijn een fundamentalistische vorm van protestantisme en een fundamentalistische vorm van de islam, ideologieën die de werkers allereerst het imperialisme/kapitalisme met zijn onderdrukkende productieverhoudingen als maatschappijvorm moeten doen aanvaarden én hen moeten mobiliseren om ook ten dienste te staan van de concurrentie strijd tussen imperialisten. Het fundamentalistische christianisme (Amerikaans én protestants van inhoud maar gevarieerd naar vorm) en de fundamentalistische islam-strekking, het wahabisme, vervullen die rol, volgens mij. Daar waar er binnen het fundamentalistisch christianisme, er "liberalere" en zelfs "vrijzinnig-achtige" opvattingen staan tegenover "extreem-rechtse" opvattingen die dan zowel "steunend" als "kritisch" te staan tegenover "hun" imperialisme, zijn er op gelijkaardige wijze, binnen de Saoedische burgerij, tegenstellingen tussen "gematigde" als "conservatief-militante" wahabistische stromingen. IS is zo'n "conservatief-militante" stroming BINNEN de wahabistische wereld van de Saoedi's. Het fundamentalistische christianisme deelt de kolonialistische opvattingen van het zionisme. (ze is de “christelijke” versie van een gelijkaardig “door god gegeven rechten op land en rijkdom en om die van niet-joden (en dus niet-christenen) af te nemen” dat het zionisme hanteert)
Vanaf het begin is het wahabisme een op overheersing gerichte islamitische strekking. Sinds begin twintigste eeuw loopt de opgang en ontwikkeling van het Saoedi-wahabisme parallel aan de opgang en ontwikkeling van de Saoedi's als deel van de imperialistische/monopolie-kapitalistische burgerij.(met zowel hun intra-imperialistische gelijklopende alsook tegengestelde "concurrentiële" belangen).

Ik ben van mening dat de "strijd tegen IS" (om niet fijngemalen te worden in intra-imperialistische tegenstellingen) opgevat moet worden als een ONDERDEEL van de Klein-Aziatische -(Noord-)Afrikaanse, "nationale-" en "nationalismen-" grensoverschrijdende anti-imperialistische gewapende volksoorlog, wellicht door opbouw van een concreet op anti-imperialistische strijd gerichte eenheidsfront, en gericht zou moeten zijn tegen de HOOFD-vijand, het imperialisme/globaal monopoliekapitalisme, dat regionaal duidelijk geconcretiseerd in IS, Saoedi-Arabië en Israël. In dit potentieel anti-imperialistisch eenheidsfront zullen verschillende krachten hun plaats hebben op basis van hun duidelijk geuite opvattingen en hun consequent overeenkomstig actief handelen. 
Zo moet het regime in Turkije als zij zich "formeel" uitspreekt tegen IS en ook tegen Israël, echt duidelijk stelling nemen en daarna consequent en correct handelen. De "Koerden" zullen bondgenoten vinden in de "Palestijnen" en in "Hezbollah" naarmate zij, maar naarmate ook die potentiële bondgenoten, zich consequent ideologisch, politiek en strategisch anti-imperialistisch en niet (meer) "nationalistisch" zullen opstellen. 
Het huidig regime in Iran moet gezien worden als een burgerlijk nationalistische kracht, die bepaalde "op kapitalistische concurrentie" gebaseerde tegenstellingen heeft met de (nog) sterke (maar tegen mogelijke concurrentie "met alle middelen" strijdende) imperialisten. Regionaal heeft het regime in Iran dus "tegenstellingen" met zowel IS als met Saoedi-Arabië als met Israël, die dus alledrie een aspect vormen van het imperialisme/globaal monopoliekapitalisme. 
Onder andere correcte opstelling van Iraanse anti-imperialistische revolutionaire krachten of een zich in revolutionaire richting ontwikkelende klassenstrijd binnen Iran, kunnen een druk vormen op het Iraans regime om een goede rol te spelen binnen het antiimperialistisch eenheidsfront.
Door historische tegenstellingen gedreven heeft het Syrisch regime als burgerlijk nationalistische kracht "tegenstellingen" met de globaal leidende imperialisten. Ook hier zal het grotendeels afhangen van de ontwikkeling van de klassenstrijd IN Syrië en de ontwikkeling van anti-imperialistische krachten IN Syrië hoe het Syrische regime zal een goede rol zal spelen binnen dit antiimperialistisch eenheidsfront.
In Egypte is een opgang van burgerlijk nationalisme neergeslagen door een aan het imperialisme verbonden regime. Ontwikkeling van de klassenstrijd dat meer en meer een anti-imperialistisch karakter krijgt, een authentiek anti-imperialistische opstelling van die krachten die de "Culturele Revolutie" (de Arabische Lente) hebben gevoerd en een goede "eenheidsfront" politiek naar de burgerlijk nationalistische krachten (de moslimbroeders), zullen de werkers in Egypte hun plaats geven in de anti-imperialistische volksoorlog in het "Midden-Oosten".
Zo zijn volgens mij, de verkiezing van en de machtsgreep tegen het regime van de (ex-)president Moursi van de moslimbroeders, in Egypte ook een uiting van de tegenstellingen tussen een burgerlijk nationalisme dat zich BINNEN de imperialistische wereld zich "onafhankelijk" en "concurrentieel" wil opstellen tegenover de globaal heersende imperialisten (waarbinnen tegelijkertijd "behoudsgezinde", gemeenschappelijke als op concurrentie gebaseerde tegengestelde belangen heersen). Ook hier zal het grotendeels van de werking, opstelling en strategie van de echte anti-imperialistische krachten in Egypte afhangen of hier mogelijk anti-imperialistische eenheidsfrontstrijd te organiseren valt.

Steun en solidariteit voor deze anti-imperialistische strijd vanuit Europa is het beste gediend door het zich organiseren van de Europese werkers tot anti-imperialistische strijd IN Europa zelf. 
AL de opeenvolgende inleveringen op loon, sociale zekerheid, koopkracht, gezondheidszorg, OPGEDRAGEN en aan de Europese werkers OPGELEGD door de "Europese staat in ontwikkeling" (bestaande uit de niet-verkozen en "verkozen" Europese instellingen én met als "lager" staatsniveau de "nationale" lid-staats-instellingen) zijn erop gericht de "concurrentiekracht" van die monopolies voor wie Europa de "binnenlandse" markt is en de rest van de wereld de "export"markt, te versterken (en de "verbeteren" in het licht van de globaal heersende overcapaciteitscrisis).
De door internationale imperialistische instellingen OPGELEGDE besparingen (en verplichte "schuldaflossingen") aan landen, moeten dan weer de "gemeenschappelijke" belangen van het heersend imperialisme dienen.
De opstelling van de "Europese imperialistische staat" weerspiegeld de gelijklopende zowel als de tegengestelde "concurrentiële" belangen tussen imperialisten en imperialistische groepen of centra.
Daar de overheersende "Europese imperialistische staats-ideologie" op verschillende manieren tracht het anti-imperialistische/antikapitalistische verzet te verdelen, neer te slaan of in de kiem te smoren, moet een ontwikkeling van op proletarische klassenpositie gebaseerde, anti-imperialistische ideologie ook het verband leggen tussen de strijd tegen de besparingen, de strijd tegen racisme als ook de solidariteit-in-de-strijd met de strijd tegen IS, tegen Israël en tegen Saudi-Arabië in de Klein-Aziatische-Noord-Afrikaanse regio.