Over het zogenaamde World Anti-imperialist Platform en zijn schadelijke en desoriënterende positie
Artikel door de Afdeling Internationale Betrekkingen van de CC van de KKE
Het uitbreken van de imperialistische oorlog in Oekraïne heeft de tegenstellingen binnen de internationale communistische beweging rond serieuze ideologisch-politieke kwesties die haar al jaren teisteren, verscherpt en de opportunistische invloed in haar gelederen tot uitdrukking brengen. De focus lag natuurlijk op de houding ten opzichte van het imperialistische karakter van de oorlog die tussen de VS-NAVO-EU en het kapitalistische Rusland wordt gevoerd op het grondgebied van Oekraïne, de houding ten opzichte van de bourgeoisie en haar politieke vertegenwoordigers zoals de sociaal-democratie, de problematische analyses van het imperialistische systeem en de positie van China en Rusland, en andere kwesties die nauwer verband houden met de kwestie van de foutieve strategie van etappes naar socialisme, van steun voor en deelname aan burgerlijke regeringen.
Onder deze omstandigheden ontstond aan de vooravond van de 22e Internationale Ontmoeting van Communistische Partijen en Arbeiderspartijen (IMCWP) die in oktober vorig jaar in Havana werd gehouden, in Parijs een nieuwe internationale organisatie genaamd het “World Anti-Imperialist Platform” (WAP), die heeft al een reeks activiteiten georganiseerd in Belgrado, Athene en recentelijk in Caracas, georganiseerd door de regerende Verenigde Socialistische Partij van Venezuela (PSUV). Het evenement van de WAP in Venezuela viel samen met de volksvijandige aanval van de sociaal-democratische regering van PSUV op de arbeidersklasse en volkslagen van Venezuela, op een moment dat ze akkoorden heeft bereikt met de rechtse oppositie en de VS, waardoor de anticommunistische aanvallen en subversieve acties tegen de CP van Venezuela.
Het is belangrijk om te kijken uit welke krachten het bestaat en wat de belangrijkste problematische posities van de WAP zijn.
Een merkwaardig amalgaam van politieke krachten
Bij de activiteiten van de WAP is een amalgaam van politieke krachten betrokken, waarbij sociaal-democratische krachten, zoals de eerder genoemde PSUV en een uit het niets opgekomen Zuid-Koreaanse organisatie (People's Democracy Party) de hoofdrol spelen, samen met enkele Communistische en Arbeiderspartijen, zoals de Hongaarse Arbeiderspartij, de Communistische Partij (Italië), de Nieuwe Communistische Partij van Joegoslavië, de Russische Communistische Arbeiderspartij (RCWP), de Libanese Communistische Partij, de Maoïstische Communistische Partij van Groot-Brittannië (ML), de pool van communistische heropleving in Frankrijk, enz.
Bovendien, zoals de Communistische Partij van Mexico1 aan de kaak stelde, namen zelfs nationalistische, racistische en reactionaire politieke krachten deel aan de gebeurtenissen in Caracas. Dat waren bijvoorbeeld de nationalistische Spaanse organisatie "Vanguardia Española" (Spaanse Vanguard), waarvan de wortels teruggaan tot de nationalistische filosoof Gustavo Bueno, die een actieve falangistische strijder was en aanhanger van de fascistische dictator Franco in de jaren vijftig. De “Vanguardia Venezolana” (Venezolaanse Vanguard) is van een gelijkaardige soort.
Twee onbekende organisaties uit Griekenland nemen deel aan de WAP, zonder massale actie en sociale basis: het "Collective of Struggle for the Revolutionary Unification of Humanity" (D. Patelis) en het "Platform for Independence" (V. Gonatas), dat onlangs werden gekenmerkt door een intensivering van anti-KKE-sentimenten, waarbij ze vaak kozen voor het glibberige pad van provocerende aanvallen via internet.
Imperialisme als een "abnormale situatie" waaraan verholpen kan worden...
De WAP geeft een totaal omgekeerd beeld van de mondiale realiteit die we ervaren. Uit de analyses kunnen we niet opmaken dat we in het kapitalistische systeem leven, aangezien het concept kapitalisme is verbannen uit elke gerelateerde verklaring (bijv. de oprichtingsverklaring van Parijs, de materialen van de recente bijeenkomst in Caracas).
Sta ons toe hier een haakje te openen, aangezien moet worden opgemerkt dat in de Griekse vertaling van de oprichtingsverklaring van Parijs op een gegeven moment het woord "kapitalist" is toegevoegd vóór "imperialistisch", iets dat niet is gebeurd in het Engels, Spaans en Franse versies van dit document. Het lijkt erop dat de Griekse vertaler heeft geprobeerd deze specifieke bewering willekeurig te verdoezelen, wat de inhoud natuurlijk niet verandert.
Tegelijkertijd wordt er misbruik gemaakt van de woorden "imperialisme", "imperialisten" en "anti-imperialisme" in al het WAP-materiaal. Zo wordt het imperialisme, dat volgens Lenin het monopoliekapitalisme is, op een verkeerde manier gewoon behandeld als een agressieve buitenlandse politiek, los van zijn economische basis (de monopolies en de kapitalistische markteconomie) en van zijn klassenessentie als de macht van de bourgeoisie.
Het is daarom geen toeval dat de revolutionaire omverwerping van de burgerlijke macht niet plaatsvindt in de posities van de WAP, en dat de strijd voor het socialisme is opgegeven en vervangen door het doel van nationale soevereiniteit en een nieuwe wereldwijde financiële architectuur zonder sancties en handelsoorlogen, om "het koloniale systeem omver te werpen dat instabiliteit, armoede en schending van mensenrechten naar de massa's brengt via politieke onderdrukking, economische plunderingen en militaire dwang".
In al zijn verklaringen is de identificatie van het concept imperialisme met de sterkste macht van het internationale imperialistische systeem tot nu toe, namelijk de VS, kenmerkend. Zelfs wanneer er wordt verwezen naar andere imperialistische unies, zoals de EU, de NAVO, het IMF, de Wereldbank, enz., wordt aangenomen dat we te maken hebben met “Amerikaanse imperiale belangen”. Op deze manier worden als bij toverslag de verantwoordelijkheden en eigenbelangen van de burgerlijke klassen van de overige kapitalistische staten, behalve de VS, die deelnemen aan deze allianties, verborgen. Zo wordt de VS vertekend voorgesteld als een imperium van een modern koloniaal systeem, waar alle staten die ermee verbonden zijn ondergeschikt zijn.
In tegenstelling hiermee, vindt men vindt “Rusland en China geen agressieve imperialistische mogendheden zijn” en worden die samen met anderen, zoals Noord-Korea en Iran, voorgesteld als “anti-imperialistisch”, en die samen met de zogenaamde progressieve regeringen van Latijns-Amerika, zich verzetten tegen het imperialisme.
Bovendien zien we dat elke klassenbenadering wordt verlaten, aangezien verschillende regionale allianties, "zoals ALBA en CELAC", die in wezen kapitalistische staten betrekken, maar waarvan de WAP gelooft dat ze "de onderdrukte naties van Latijns-Amerika samenbrengen", worden geprezen.
Ten slotte beschouwt de WAP de imperialistische oorlog in Oekraïne als een daad van agressie van de VS, die Oekraïne gebruikt om ... "anti-imperialistisch" Rusland en China aan te vallen.
"Dat er geen economische gegevens zijn die het karakteriseren van China of Rusland als imperialistisch rechtvaardigen. Dit zijn landen die niet leven van superexploitatie of plundering van de wereld", beweert de WAP... De vlag van de vakbond van havenarbeiders in de haven van Piraeus, eigendom door het Chinese monopolie COSCO, luidt: "Niet meer dood voor de winst van COSCO"
Korte kritiek op basisstandpunten van de WAP
1. Wat is imperialisme en wie is anti-imperialistisch?
Tegenwoordig zien we dat het concept imperialisme zelfs wordt gebruikt door vertegenwoordigers van burgerlijke klassen, waarbij de een de ander 'imperialistisch' noemt, zoals de Duitse bondskanselier Olaf Scholz onlangs deed toen hij sprak over de Russische president V. Poetin. Er zijn ook verschillende vertegenwoordigers van burgerlijke klassen die zichzelf ... "anti-imperialisten" noemen.
Een aantal opportunistische krachten zorgt voor soortgelijke verwarring met hun standpunten, net als de standpunten van de WAP, waar zelfs de kapitalistische staat Iran, die religie gebruikt om klassenuitbuiting en sociale ongelijkheid te intensiveren en vrouwen fundamentele rechten ontzegt, wordt gekarakteriseerd als “ anti-imperialistisch". En dit wordt gezegd in een tijd waarin Iran wordt opgeschrikt door grootschalige demonstraties voor fundamentele burgerlijk-democratische rechten. Onlangs tekende het “anti-imperialistische” Iran, door bemiddeling van China, een overeenkomst met Saoedi-Arabië, dat de VS de rug toekeerde. Zijn de Saoedische koningen en prinsen daarna ook ‘anti-imperialistisch’ geworden? We zouden niet verrast zijn door een dergelijke beoordeling, aangezien enige tijd geleden sommige mogendheden in Latijns-Amerika Erdoğan, de president van Turkije, die bezettingstroepen in ten minste 3 landen (Cyprus, Syrië, Irak) handhaaft, een "anti-imperialist" noemden. . Dat was koren op de molen van Erdoğan, die verklaarde dat "de VS niet van hem houden omdat hij ... anti-imperialistisch is".
Uit het bovenstaande blijkt duidelijk dat het misbruik en het willekeurige gebruik van het begrip imperialisme en zijn afgeleide woorden tot grote verwarring leidt. Het is daarom belangrijk om het concept van imperialisme te benaderen op een sociaal-economische wetenschappelijke basis, en niet op de basis die bourgeois en opportunisten willen opleggen om de burgerlijke klassen en imperialistische machten te rechtvaardigen, door te proberen zwart in wit te veranderen. Lenin heeft de basiskenmerken van het imperialisme onderbouwd: “(1) de concentratie van productie en kapitaal heeft zich tot zo'n hoog niveau ontwikkeld dat het monopolies heeft gecreëerd die een beslissende rol spelen in het economische leven; (2) de versmelting van bankkapitaal met industrieel kapitaal en de oprichting, op basis van dit “financieel kapitaal”, van een financiële oligarchie; (3) de export van kapitaal, in tegenstelling tot de export van waren, krijgt een uitzonderlijk belang; (4) de vorming van internationale monopolistische kapitalistische verenigingen die de wereld onder elkaar verdelen en (5) de territoriale verdeling van de hele wereld onder de grootste kapitalistische machten is voltooid.2”
We leven dus in het tijdperk waarin het kapitalisme bepaalde specifieke kenmerken heeft die Lenin in zijn werk beschrijft. We hebben het over uniforme kenmerken met betrekking tot de dominantie van monopolies, van machtige aandelenvennootschappen en de verscherping van de kapitalistische concurrentie, de vorming van financieringskapitaal, het toenemende belang van kapitaalexport in relatie tot de export van waren, de strijd om de herverdeling van markten en territoria tussen kapitalistische staten en internationale monopoliegroepen. Lenin behandelt het imperialisme als de “hoogste trap van het kapitalisme”, zoals hij zijn pamflet over dit onderwerp noemde, waarbij hij benadrukte dat het monopoliekapitalisme “een volledige materiële voorbereiding is op het socialisme, de drempel van het socialisme, een trede op de ladder van de geschiedenis waartussen en de sport genaamd socialisme zijn er geen tussenliggende sporten3”.
Zoals we kunnen zien, staat de wetenschappelijke leninistische benadering van het imperialisme ver af van het algemene gebruik van imperialisme als een agressief buitenlands beleid of de identificatie met één enkele staat, hoewel het de machtigste is, zoals onder andere de WAP betoogt. Bovendien classificeert de WAP in de praktijk elke staat, ongeacht zijn positie in de imperialistische piramide, onder het label van “anti-imperialistisch” op het enige criterium of de politieke leiding van de specifieke kapitalistische staat op dat moment tegen of tegen is. zelfs in strijd met de VS of hun keuzes, in het kader van de toenemende internationale concurrentie tussen de monopolies en de staten die hun belangen vertegenwoordigen.
Imperialisme is monopoliekapitalisme. In het huidige imperialistische systeem zijn alle kapitalistische staten erin geïntegreerd en worden ze gekenmerkt door relaties van ongelijke onderlinge afhankelijkheid, concurrentie en samenwerking. Dit betekent zeker niet dat ze dezelfde kracht en capaciteiten hebben; het betekent dat alle burgerlijke klassen deelnemen aan het delen van de buit, aan het delen van de meerwaarde geproduceerd door de arbeidersklasse over de hele wereld, gebaseerd op de politieke, militaire en economische macht van elke staat.
2. Nationale soevereiniteit, regionale vakbonden, nieuwe mondiale financiële architectuur of socialisme?
De WAP heeft, zoals we al hebben aangegeven, de strijd voor het socialisme verworpen en bevordert de strijd voor nationale soevereiniteit, de vorming van regionale vakbonden en een nieuwe mondiale financiële architectuur, die, ondanks het behoud van de kapitalistische productieverhoudingen, zal zorgen voor “ vrijheid en gelijkheid van naties, waardoor elk land een soevereine en onafhankelijke economische agenda kan volgen zonder inmenging van buitenaf”.
Volgens de perceptie van WAP komen alle problemen voort uit buitenlandse inmenging, uit het opleggen van de wil van imperialistische machten, en in de eerste plaats van de VS, in elk land. In de praktijk probeert het allianties te smeden in de schoot van de zogenaamde nationale bourgeoisie. Afgezien van de verwarring over het imperialisme, een onderschatting van het internationale karakter van het tijdperk van het monopoliekapitalisme, dat in elke kapitalistische staat wordt weerspiegeld met de verscherping van de fundamentele tegenstelling tussen kapitaal en arbeid en de versterking van de tendens van de absolute en relatieve achteruitgang van de positie van de arbeidersklasse, blijkt ook.
Bovenstaande onjuiste benadering is niet nieuw, aangezien het onjuiste benaderingen weergeeft die jarenlang de overhand hadden gehad in de internationale communistische beweging en gericht was op het gedifferentieerde ontwikkelingsniveau van de productiekrachten, waarbij ten onrechte werd aangenomen dat elke vertraging uitsluitend te wijten was aan de buitenlandse afhankelijkheid van een staat en niet op historische factoren zoals de vertraging in het ontstaan van kapitalistische relaties, de relatief kleine nationale markt, de historische omstandigheden die de bourgeoisie van een kapitalistische staat ertoe aanzetten om bijvoorbeeld te investeren in de export van energie of in het verschepen van kapitaal in plaats van in de industrie. In deze context werd de strategie van etappes naar het socialisme ontwikkeld, waarbij de eerste fase erin bestond de "buitenlandse afhankelijkheid" af te werpen en "nationale soevereiniteit" te vestigen, wat zou worden bereikt door een alliantie met de "nationaal georiënteerde" bourgeoisie in tegenstelling tot de “comprador”, afhankelijk en ondergeschikt aan de dictaten van de imperialistische bourgeoisie.
Vandaag weten we dat de versnippering van de strategie van de CP’s in fasen is mislukt! Evenzo is de scheiding van de bourgeoisie in "onderdanig aan buitenlanders" en "patriottisch" en de poging om een alliantie te vormen met de laatste sectie onrealistisch gebleken. De bourgeoisie heeft, ondanks bepaalde differentiaties van economische belangen die binnen haar kunnen bestaan, haar eigen uniforme instrument om de arbeidersklasse uit te buiten en de volkslagen, dwz de burgerlijke staat, te onderdrukken. De burgerlijke staat fungeert ook als regulator voor eventuele verschillen tussen de verschillende delen van de bourgeoisie. Elke nationale burgerlijke staat (vandaag zijn er ongeveer 200 over de hele wereld) draagt bij aan de formulering van de strategie van de bourgeoisie van het land en beheert zijn internationale allianties, zijn deelname aan een of andere interstatelijke unie van kapitalistische staten, waar de wetten van de kapitalistische economie zijn samen met de interstatelijke regelgeving van toepassing.
Lenin verwijst in zijn artikel "Over de Slogan voor de Verenigde Staten van Europa" naar de foutieve benaderingen van zijn tijd met betrekking tot de "democratische Verenigde Staten van Europa", waarbij hij benadrukte dat het niet genoeg was om simpelweg de autoritaire regimes die toen in Europa bestonden omver te werpen . De economische basis waarop deze unie tot stand moest komen was van groot belang; en aangezien die basis het kapitalisme was, zou het dus een reactionaire unie zijn. En dat komt omdat, in de woorden van Lenin: “Kapitalisme is privébezit van de productiemiddelen en anarchie in de productie. Een "rechtvaardige" inkomensverdeling op zo'n basis bepleiten is puur Proudhonisme, stomme kleinburgerij (...) Denken dat het mogelijk is, betekent neerdalen op het niveau van een of andere snotterende dominee die elke zondag predikt tot de rijken op de verheven principes van het christendom en adviseert hen om de armen, nou ja, zo niet miljoenen, minstens enkele honderden roebels per jaar te geven”. Hij concludeerde dat deze slogan verkeerd is “omdat hij verkeerd geïnterpreteerd zou kunnen worden om te betekenen dat de overwinning van het socialisme in één enkel land onmogelijk is4”.
De benadering van de WAP over de noodzaak “om het koloniale systeem omver te werpen”, over nationale soevereiniteit en de oprichting van regionale unies van “soevereine staten”, gaat op een onhistorische manier voorbij aan het feit dat het koloniale systeem al decennia lang tot het verleden behoort . In plaats daarvan zijn tientallen 'soevereine' staten verschenen en in elke staat bestaan onopgeloste klassentegenstellingen tussen het kapitaal en de arbeidersklasse. Bovendien worden de huidige relaties tussen de 'soevereine' burgerlijke staten beheerst door relaties van ongelijke onderlinge afhankelijkheid, waarbij alle burgerlijke klassen naar vermogen betrokken zijn - een feit dat ontbreekt in de analyse van de WAP.
De afhankelijkheden die ontstaan voor elke kapitalistische staat binnen deze imperialistische “piramide” zijn geen pathologie, een afwijking of vervorming, die zal worden gecorrigeerd door de nederlaag van de VS door een zogenaamd multipolaire wereld, zoals de WAP stelt, maar een fenomeen dat inherent is aan de ontwikkeling van het kapitalisme, dwz de internationalisering van het kapitaal. Bovendien verbergt de WAP de essentie: dat dit web van ongelijke onderlinge afhankelijkheid alleen kan worden opgelost door de omverwerping van de burgerlijke macht en de staat van de dictatuur van het kapitaal, door de opbouw van de nieuwe socialistisch-communistische samenleving.
Wanneer imperialistische aasgieren botsen, is de goede kant van de geschiedenis niet om de kant van de zwakkere aasgier te kiezen, zodat deze de plaats kan innemen van de machtigere. De juiste kant is de strijd tegen elke aasgier, elke bourgeoisie en imperialistische alliantie.
3. Wat is de aard van China en Rusland?
De WAP stelt dat “dat er geen economische gegevens zijn die het karakteriseren van China of Rusland als imperialistisch rechtvaardigen. Dit zijn landen die niet leven van superexploitatie of plundering van de wereld. Ze brengen andere landen niet in militaire, technologische of schuldenslavernij” en dat “Rusland en China geen agressieve imperialistische machten zijn, maar integendeel het doelwit zijn van onze vijanden omdat ze de volledige wereldoverheersing van de VS in de weg staan”.
Met deze uitspraken probeert de WAP opnieuw de werkelijkheid te verdraaien. Het is alsof China en Rusland niet deelnemen aan de G20-toppen, de bijeenkomsten van de 20 machtigste kapitalistische staten ter wereld, samen met de VS, Duitsland, het VK, Frankrijk enz. Het is alsof de Chinezen en de Russen monopolies exporteren geen kapitaal naar andere landen, maar streven naar de winst die voortkomt uit het uitbuiten van de arbeidskracht, niet alleen van de arbeiders van hun eigen land, maar ook van vele andere landen in Europa, Azië, Afrika, Amerika, waar hun monopolies zich ook ontwikkelen. Het is alsof het Russische privéleger "Wagner" uit liefdadigheidsoverwegingen in Afrika wordt ingezet en niet om de belangen van de daar opererende Russische monopolies te verdedigen. Het is alsof China niet langer in dezelfde richting beweegt om het Belt and Road Initiative met militaire middelen te beschermen. Het is opmerkelijk dat dit initiatief ook de kleine maar in geografisch opzicht zeer belangrijke staat Djibouti omvat, waarvan de schuld aan China 43% van zijn bruto nationaal inkomen bedraagt, waar in 2017 de eerste militaire basis van China buiten zijn grenzen werd ingehuldigd.
De uitspraken over landen “die andere landen niet in militaire, technologische of schuldslavernij brengen” verwijzen naar staten die een bijzondere rol spelen in de wapenhandel en momenteel crediteur zijn, zoals China, de grootste crediteur ter wereld.
Ze verwijzen naar Rusland, waar gigantische monopolies (Gazprom, Rosneft, Lukoil, Rosatom, Sberbank, Norilsk Nickel, Rosvooruzhenie, Rostec, Rusal, enz.) miljoenen arbeiders uitbuiten, niet alleen in Rusland maar ook in de voormalige Sovjetrepublieken, het Gemenebest van Onafhankelijke Staten (GOS), Afrika, Zuid-Amerika, Europa, het Midden-Oosten, de Perzische Golf, enz. Zoals bekend betekent de export van kapitaal, in tegenstelling tot de export van waren, de productie van meerwaarde verkregen door het kapitaalexporterende land van het kapitaalimporterende land. In 2014 stond Rusland op de 8e plaats van exporteurs van buitenlandse directe investeringen (FDI) wereldwijd en zakte naar de 18e plaats op de wereldranglijst als gevolg van sancties in 2018. In 2021 bedroegen de Russische directe investeringen $ 65.189 miljard, waarvan $ 1.808 was geïnvesteerd in GOS-landen en $ 63.381 in landen "ver in het buitenland". Volgens de Wereldbank staat Rusland op de 5e plaats van de schuldeisers van "ontwikkelingslanden", na China, Japan, Duitsland en Frankrijk5.
Ze verwijzen naar China, waarvan de concurrenten het volgende stellen: “China heeft nu een speciale verantwoordelijkheid binnen de wereldeconomie, aangezien het de grootste schuldeiser ter wereld is en de som van de leningen van de Wereldbank, het IMF en de leden van de Club van Parijs overschrijdt ( ...) 44 landen hebben schulden van meer dan 10% van hun BBP aan Chinese kredietverstrekkers (...) De ondoorzichtigheid rond Chinese leningen zorgt ervoor dat in sommige gevallen, bv. in Sub-Sahara Afrika, hierdoor een 'verborgen schuld' ontstaat, dat is waar regeringen naar op zoek zijn, aangezien het niet is opgenomen in de officiële rapporten en statistieken van internationale organisaties en daarom 'beschermt' dat leners worden beschouwd als onhoudbare schulden. Veel van deze leningen vereisen het bestaan van speciale rekeningen bij een door de schuldeiser aanvaarde bank en voorzieningen die moeten worden terugbetaald door inkomsten uit door de schuldeiser gefinancierde projecten of uit andere geldstromen. Dit betekent in wezen dat een aanzienlijk deel van de overheidsinkomsten buiten de controle van de staat met soevereine schulden valt. Veel van deze leningen hebben duidelijke voorwaarden dat het debiteurland zich niet kan wenden tot de Club van Parijs om de betreffende schuld te herstructureren of tot een soortgelijke instelling. De voorwaarden die de kredietgever toestaan de lening te beëindigen en onmiddellijke terugbetaling te eisen, zijn bij veel van deze leningen ruimer en bevatten zelfs algemene taal, zoals acties die schadelijk zijn voor een entiteit van de Volksrepubliek China, of belangrijke wijzigingen in het beleid van het land het regelen van de lening6”.
Vergelijkbare gegevens van de Wereldbank die betrekking hebben op 68 "ontwikkelingslanden" tonen aan dat China's leningen aan deze landen in 2020 110 miljard dollar bedroegen, waarbij China na de Wereldbank de tweede schuldeiser ter wereld is7. Een van de landen waarvan de schulden aan China miljarden dollars bedragen, is Venezuela, waar de regerende partij gastheer was van de werken van de recente WAP-conferentie8.
Bovendien is een andere categorie leningen van bijzonder belang het aanhouden van obligaties, in de eerste plaats Amerikaanse obligaties. In januari 2023 had China voor 859,4 miljard dollar aan Amerikaanse staatsobligaties in handen, op de tweede plaats na Japan9.
De WAP weigert de realiteit onder ogen te zien. In een tijd waarin confrontaties en conflicten plaatsvinden tussen de VS, de andere Euro-Atlantische imperialistische mogendheden en Rusland en duizenden mensen worden afgeslacht in Oekraïne, blijven de kapitalisten aan beide kanten van de oorlog en hun regeringen volharden, zij het beperkt in vergelijking met vóór februari 2022 een stabiele maatschap, inclusief commerciële maatschap. Zo verkoopt Rusland bijvoorbeeld nog steeds uranium aan de VS en Frankrijk voor hun nucleaire installaties. In feite dekt het 20% van de behoeften van de 92 Amerikaanse kernreactoren10, terwijl Frankrijk in 2022 153 ton Russisch uranium ontving, waarmee 15% van zijn behoeften werd gedekt11. Het Russische "Gazprom" kondigde aan dat het in maart miljoen kubieke meter aardgas naar de EU heeft gestuurd via de pijpleidingen van het door oorlog verscheurde Oekraïne, tot grote vreugde van zijn kapitalistische aandeelhouders. De Amerikaanse "Chevron" blijft de olie laden die het uit Kazachstan haalt in de Russische haven Novorossiysk aan de Zwarte Zee, die daar aankomt via een 1.500 kilometer lange pijpleiding die door het grondgebied van Kazachstan en Rusland loopt. Via deze pijpleiding wordt tweederde van de in Kazachstan gewonnen olie op de wereldmarkt gebracht.
Evenzo bereikte, ondanks de zogenaamde nieuwe koude oorlog tussen de VS en China in 2022, “de handel tussen de VS en China een recordhoogte, waardoor theorieën over ontkoppeling tussen de twee economieën werden weerlegd. Volgens officiële gegevens van het Amerikaanse ministerie van Handel bedroeg de bilaterale handel 690,6 miljard dollar, terwijl de Amerikaanse export naar China met 2,4 miljard dollar steeg tot 153,8 miljard dollar. Tegelijkertijd steeg de invoer van Chinese goederen op de Amerikaanse markt met 31,8 miljard dollar tot 536,8 miljard dollar12”.
De vraag rijst: in een tijd waarin economische sancties worden opgelegd, waarin de militaire uitgaven torenhoog zijn gestegen, wanneer er bloedvergieten plaatsvindt in Oekraïne, wanneer de verschillende bij het conflict betrokken machten de dreiging van kernwapens verhogen, hoe is het dan mogelijk dat kapitalisten aan beide kanten profiteren van directe zakenrelaties of via derden? In de woorden van Marx: “Kapitaal druipt van top tot teen, uit elke porie, met bloed en vuil (…) Met voldoende winst is kapitaal erg brutaal. Een zekere 10 procent zal zijn werkgelegenheid overal verzekeren; 20 procent zeker zal gretigheid veroorzaken; 50 procent, positieve durf; 100 procent zal het gereed maken om alle menselijke wetten te vertrappen; 300 procent, en er is geen misdaad waar het voor terugdeinst13”.
De WAP verbergt zorgvuldig het feit dat zowel in China als in Rusland de burgerlijke klassen, de monopolies, het voor het zeggen hebben, handelen en botsen met de monopolies van de VS, de EU en andere kapitalistische staten en met elkaar. Geen van beide partijen in het conflict is daarom zo onschuldig als een duif, zoals de WAP ze beschrijft, maar het zijn allemaal gieren. China daagt zelfs rechtstreeks de Amerikaanse suprematie in het imperialistische systeem uit. Zoals Lenin heeft aangegeven, wanneer imperialistische aasgieren botsen, is de goede kant van de geschiedenis niet om de kant van de zwakkere aas te kiezen, zodat deze de plaats kan innemen van de machtigere. De goede kant van de geschiedenis is om de kant van de volkeren te kiezen tegen het kamp van de kapitalisten, die soms profiteren van vrede en soms van oorlog, door het bloed van de arbeidersklasse en de volkeren te vergieten.
4. VS-oorlog bij volmacht in Oekraïne of imperialistische oorlog?
De selectieve benadering van de WAP dat de oorlog in Oekraïne “de provocatie van de NAVO is van een oorlog bij volmacht tegen Rusland op het grondgebied van Oekraïne” probeert in de eerste plaats de aandacht af te leiden van de hoofdkwestie: dat deze oorlog “gericht is op de verdeling van minerale rijkdommen, energie, territoria en beroepsbevolking, pijpleidingen en goederentransportnetwerken, geopolitieke pijlers, marktaandelen14” en wordt gevoerd door de burgerlijke klassen van Oekraïne, in alliantie met de VS en de NAVO, en van Rusland en zijn bondgenoten. Dit zijn de basiscriteria die bevestigen dat het karakter van de oorlog imperialistisch is en wordt gevoerd voor belangen die vreemd zijn aan die van de volkeren.
Het feit dat de VS Oekraïne gebruiken als speerpunt tegen het kapitalistische Rusland, en het omsingelen met de uitbreiding van de NAVO, nieuwe militaire bases en wapens, valt vandaag natuurlijk niet te ontkennen. De KKE heeft tegen dit alles gestreden, heeft tegen gestemd in het Grieks en het Europees Parlement. Het waren de communisten die, een jaar na het uitbreken van de imperialistische oorlog, honderden protesten hebben georganiseerd in havens, buiten bases, op straat en bij spoorwegen tegen de VS-NAVO-EU en hun agressieve imperialistische plannen, tegen de betrokkenheid van Griekenland bij de oorlog. Leden van de CC van de KKE en de CC van KNE waren degenen die werden gearresteerd en berecht door de Griekse bourgeoisie en haar staat vanwege hun anti-NAVO-demonstraties en geen leden van de niet-bestaande organisaties met mooie namen, die uit Griekenland deelnemen aan de WAP.
Net zoals het ook waar is dat de onaanvaardbare militaire invasie van Rusland in Oekraïne, gelanceerd voor de belangen en strategische plannen van de Russische bourgeoisie die ook de KKE ondubbelzinnig heeft veroordeeld, objectief fungeert als een kussen voor China in zijn grote conflict met de VS om de teugels in handen te nemen. van het imperialistische wereldsysteem.
De politieke krachten van elk land zijn niet verdeeld, zoals de WAP beweert, in degenen die "pro-Russisch" zijn en degenen die "pro-VS" zijn op grond van de imperialistische oorlog. Dit is een vals onderscheid, dat niet alleen door de WAP wordt gemaakt. Het werd eerder gemaakt door de Communistische Partij van de Russische Federatie (CPRF)15 met betrekking tot de resoluties in de 22e IMCWP, en natuurlijk door de aanhangers van het Euro-Atlantisch imperialisme. Dus op hetzelfde moment dat de WAP en de CPRF de KKE beschuldigen van "anti-Russisch sentiment", beschuldigt de informele EU-krant, euobserver, de KKE van "Russofilie" op basis van de stemmingen die plaatsvonden in het Europees Parlement16.
De waarheid is dat de KKE stevig achter het kamp van de arbeidersklasse en de volkeren staat en tegen het kamp van de burgerlijke klassen, de staten en hun regeringen. Dit is een bittere pil voor de WAP om te slikken, wat door zijn bestaan onze recente opmerkingen bevestigt dat de internationale communistische beweging onderhevig is aan druk die verband houdt met geopolitieke staatsbelangen17 die vreemd zijn aan de ideologische en politieke principes van de revolutionaire communistische beweging. In dit opzicht wordt niet alleen een hol “anti-imperialisme” uitgebuit, maar ook een vals en tandeloos “antifascisme”, dat het fascisme loskoppelt van het kapitalisme dat het heeft voortgebracht. Deze benadering ondersteunt de pretextuele uitbuiting door de burgerlijke klassen om hun anti-volkse belangen in de imperialistische oorlog in Oekraïne te dienen.
Gepubliceerd in Rizospastis en 902.gr op 1 april 2023
1 Nota van de CP van Mexico gepubliceerd op SolidNet, http://www.solidnet.org/article/CP-of-Mexico-Nota-sobre-la-Reunion-en-Caracas-de-la-Plataforma-Mundial- Anti-imperialista/
2 Lenin VI, "Imperialisme, het hoogste stadium van het kapitalisme", Verzamelde werken, deel 27, p. 393, Synchroni Epochi
3 Lenin VI, "De naderende catastrofe en hoe deze te bestrijden", Collected Works, Vol 34, p. 193, Synchroni Epochi
4 Lenin VI, “Over de slogan voor een Verenigde Staten van Europa”, Collected Works, deel 26, pp. 359-363, Synchroni Epochi
5 Ideologisch comité van de CC van de KKE, "Enkele gegevens over de economie van Rusland", Communistische recensie (KOMEP), nummers 5-6, 2022
6 "China als een anti-IMF: de diplomatie van leningen", 21/09/22, https://www.ot.gr/2022/09/21/analyseis-2/i-kina-os-anti- dnt-i-diplomatia-ton-daneion/
7 "China's rol in openbare buitenlandse schuld in DSSI-landen en het Belt and Road Initiative (BRI) in 2020", https://greenfdc.org/brief-chinas-role-in-public-external-debt-in-dssi -country-and-the-belt-and-road-initiatief-bri-in-2020/?cookie-state-change=1679500119696
8 "Dit zijn de landen met de meeste schulden aan China", https://globelynews.com/world/top-countries-most-in-debt-to-china/
9 "Gewoon zakendoen: waarom China Amerikaanse overheidsschuld verkoopt", https://iz.ru/1484989/dmitrii-migunov/tolko-biznes-pochemu-kitai-prodaet-amerikanskii-gosdolg
10 "De Russische export van nucleaire brandstof en technologie groeide in 2022 met meer dan 20%", https://forbes.ua/ru/news/
11 "Frankrijk kocht in 2022 153 ton verrijkt uranium uit Rusland voor zijn kerncentrales", https://tass.ru/ekonomika/
12 "Recordhoge handel tussen de VS en China", https://www.kathimerini.gr/economy/562269919/se-ypsi-rekor-to-emporio-anamesa-se-ipa-kai-kina/
14 Resolutie van het CC van de KKE over de imperialistische oorlog in Oekraïne, http://inter.kke.gr/en/articles/RESOLUTION-OF-THE-CENTRAL-COMMITTEE-OF-THE-KKE-ON-THE- IMPERIALISTISCHE-OORLOG-IN-OEKRAÏNE/
15 "Over de ideologisch-politieke confrontatie op de 22e internationale bijeenkomst van communistische en arbeiderspartijen en de "truc" met het "anti-Russische" en "pro-Russische" sentiment", Rizospastis 26–27/11/22, https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11915448
16 "Stemgegevens onthullen Ruslandvriendelijke EP-leden in het EU-parlement", https://euobserver.com/world/156762?utm_source=euobs&utm_medium=email
17 Stellingen van de CC van de KKE voor het 20e congres, http://inter.kke.gr/en/articles/THESES-OF-THE-CC-FOR-THE-20th-CONGRESS-OF-THE-KKE/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten