Aan mijn trotskistische, EX-trotskistische, “stalinistische” vrienden en die vrienden die nu duidelijk afstand nemen van Stalin…..:
Allemaal baseren jullie je op het werkje van Lenin “De dreigende catastrofe en hoe die te bestrijden” (http://marx.org/nederlands/lenin/1917/catastrofe/index.htm ) om uit te leggen dat “arbeiderscontrole” een (bijna) revolutionair ordewoord was voor een periode net voor de revolutie tot en met de volledige “onteigening” van de (grote) kapitalisten.
Met hand en tand probeerde jullie mij uit te leggen dat daarom NU een programma propageren van HERVORIMINGEN de juiste stap is naar toekomstige revolutie.
Maar NIEMAND van jullie heeft mij tot nu toe CONCREET kunnen uitleggen wat “arbeiderscontrole” nu eigenlijk inhield of kon dit vertalen naar een concreet te propageren ordewoord.
Welnu als dat orde-woord “arbeiderscontrole” (en ikzelf zal hier een concrete inhoud voor voorstellen verderop) ooit actueel en dringend was, dan is dat wel NU!
Zijn we akkoord over het volgende?
De “financiele” crisis, de “krediet”-crisis, de “schulden”-crisis zijn een uitvloeisel van de fundamentele OVERPRODUKTIE-crisis (zoals Marx die definieerde) waarin het kapitalisme (in zijn huidig IMPERIALISTISCH stadium) zich sinds -pakweg- 1974 bevindt.
En wat betekent OVERPRODUKTIE (gedeeltelijk in de vorm van over-CAPACITEIT)?
Het hele kapitalistisch produktie-sisteem bestaat eruit om WAREN te produceren die VERKOCHT moeten worden om de MEER-WAARDE te realiseren (die dan door de kapialisten kan TOEGEËIGEND worden) De geproduceerde WAREN zouden eigenlijk moeten dienen om de BEHOEFTES te lenigen. Maar ten eerste zijn de kapitalistisch geproduceerde WAREN slechts de door de kapitalisten ontworpen waren ZOALS ZIJ die beschouwen als bevredigend voor bepaalde behoeften en beantwoorden zij daarom niet aan de ECHTE behoeften. Ten tweede zijn de behoeftes groter, massaler an bij MEER mensen aanwezig dan dat zijn omgezet kunnen worden in een KOOPKRACHTIGE vraag.
Zo zullen zeker 4 à 5 MILJARD mensen bepaalde MOBILITEITS-behoeftes hebben, doch slechts 800 miljoen kunnen dit omzetten in de AANKOOP van een personen-wagen. Als de CAPACITEIT van auto-productie die 800 miljoen overstijgt, spreekt men van OVER-CAPACITEIT.
De TIJDELIJKE en GEDEELTELIJKE “oplossing” bestond er (ondermeer) in in de levering van KREDIET:
Het gebrek aan inkomen en dus van de koopkrachtige vraag en de daarmee overeenkomende overcapaciteit werd dan tijdelijk “opgelost” door het KREDIET. De financiële instellingen van het kapitalisme konden degene met teweinig inkomen (om bepaalde aankopen te doen) een VOORSCHOT geven op zijn of haar TOEKOMSTIG inkomen. (in de toekomst dus terug te betalen….MET interest).
Dus PARADOXAAL: degenen die TE WEINIG inkomen heeft om CASH te betalen, betaalt uiteindelijk een HOGERE prijs: de prijs + de interest op het “voorgeschoten” toekomstig inkomen….En algemeen werd aangenomen (of voorgespiegeld) dat je toekomstig inkomen toch hoger zou liggen dus was er geen probleem.
….en nu kan men zijn of haar krediet niet af betalen…..omdat het inkomen niet gestegen is of zelfs WEGGEVALLEN.
Om kort te gaan: NU proberen AL die financiele instellingen toch te zorgen voor een terugbetaling van dat krediet. In de laatste instantie zullen dus de werkers COLLECTIEF gedwongen worden om al die ONBETAALDE leningen of schulden (mét interest) af te betalen. (ook al zijn die leningen of schulden niet van hen PERSOONLIJK)
“Arbeiderscontrole” NU actueel!
Aangezien dus de kapitalistische produktiewijze, met zijn kapitalistische produktie-verhoudingen (waarbij een relatief kleine groep van monopolie-kapitalisten het volledig productiesisteem controleren, beheren (in eigendom hebben) bestaat de enige oplossing erin dat de werkende klasse de volledige CONTROLE overneemt van dit produktiesisteem, om zo op basis van de onstane krachtsverhouding de problemen van die crisis af te wentelen op de monopolie-kapitalisten (en hun financiële instellingen) en NIET op de werkers.
Doorheen de komende stakingen en protesten tegen bezuinigingen, besparingen en sociale afbraak opgelegd door EUROPA en uitgevoerd door de respectievelijke lidstaat-regeringen, moet aan de uitbouw van één Europese werkersstrijdbeweging gewerkt worden die op basis van de ervaringen opgedaan in de stakingen een strategie ontwikkeld van het “in handen nemen” van de basis-industrie, de grondstoffen-industrie en hun aanvoerlijnen: dus de grote raffinaderijen, de basis-chemie, de energie-bedrijven, de aanvoerlijnen in de havens. De stakers en betogers uit andere sectoren zullen door hun stakingen en betogingen de aandacht van de repressie-diensten moeten verdelen. Tegelijk zullen stakers en betogers de bezettingen – de “controle”-macht in de basis-industrie (en hun aanvoerlijnen) versterken. Wijkcomitees, organisaties van werklozen, studenten kunnen deel uitmaken en taken opnemen (ofwel zelf strijdbewegingen ontketenen) in die eengemaakte werkersstrijdbeweging die zich zal uitstrekken op héél het Europees grondgebied.
De strijd tegen de hervormingen in het pensioenstelsel in Frankrijk won aan kracht toen de raffinaderijen werden stilgelegd en de mamoettankers noodgedwongen op zee moesten rondddobberen.(Er heerste dus “arbeiderscontrole” in die raffinaderijen en havens!) Het was alleen toen de “deeleisen” in die sectoren werden ingewilligd dat de Franse overheid kon het werk doen hervatten in die raffinaderijen en havens….waardoor het élan van de algemene staking gebroken was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten