De Chinese Communistische Partij voert een op zijn minst “assertieve” buitenlands politiek om bij “linkse”, “marxistische” of ook “communistische” partijen erkenning te krijgen van hun “socialisme met Chinese karakteristieken”.
Zo organiseerde zij in China een Forum van marxistische partijen waarop meer dan 100 partijen op uitgenodigd waren. Hierover later meer…
Ook stuurde de Chinese Communistische Partij wereldwijd een te ondertekenen verklaring op aan meer dan 100 partijen, ook aan de Zweedse Communistische Partij.
Hierover plaatste de Zweedse Communistische Partij een verklaring op Solidnet …. Hieronder de vertaling:
Over China en onze partij
Sinds het herstel van het kapitalisme in China met de opkomst van Deng Xiaoping in de late jaren 70, is China naar voren gekomen als een van de sterkste kapitalistische en imperialistische machten. Ze vormen een nieuw imperialistisch centrum dat de oude heersers uitdaagt.
Om een voortdurende expansie te verzekeren, koesteren ze zorgvuldig alle politieke betrekkingen die ze kunnen, terwijl ze tegelijkertijd alle gepraat over klassenstrijd, socialisme en revolutie in hun officiële verklaringen uitroeien. Dit vormt een ideologisch offensief dat tot doel heeft bevriende troepen aan China te binden en het land te versterken in de steeds scherper wordende inter-imperialistische concurrentie.
Nadat we een uitnodiging hebben ontvangen om een verklaring van de Communistische Partij van China (CPC) te ondertekenen, voelen we de dringende noodzaak om ons standpunt volledig duidelijk te maken. Daarom willen we in deze verklaring ingaan op centrale onderdelen en willen we duidelijk maken waarom we weigeren deze te ondertekenen.
“Politieke partijen, die in staat zijn om democratie op te bouwen, te behouden en te ontwikkelen, hebben de belangrijke missie gekregen om democratie te realiseren en ontwikkeling te bevorderen.”
De CPC reduceert de kwestie van democratie tot een niveau dat geschikt is voor de bourgeoisie en de partij houdt geen rekening met de verschillende kenmerken die verschillende politieke partijen definiëren. Dit betekent dat de stelling noch een politiek, noch een klasse-aspect heeft. Wat overblijft is een kunstmatige tegenstelling tussen democratie en dictatuur; tussen vooruitgang en reactie.
Dit is een valse tegenstelling. Politieke partijen bouwen geen democratie op en realiseren zich dat zeker ook niet. Politieke partijen zijn vertegenwoordigers van de belangen van verschillende klassen. Door zijn bewoordingen en zijn politiek verbergt de Chinese verklaring dit feit. In plaats daarvan wordt de verklaring een instrument voor het Chinese buitenlandse beleid en worden de ondertekenaars instrumenten voor het strevende Chinese imperialisme.
"Aangezien verschillende landen en regio's niet noodzakelijk dezelfde geschiedenis, cultuur, sociaal systeem en ontwikkelingsstadium delen, bestaat er geen systeem van democratie of ontwikkelingspatroon dat van toepassing is op alle landen." Achter de relativistische formulering die elke vorm van klassenheerschappij over de hele wereld accepteert, gaat de strijd voor betere politieke voorwaarden voor het Chinese imperialisme schuil. Het relativisme verbergt ook nog iets: de noodzaak van het socialisme. Zonder de mogelijkheid om de systemen van andere landen te bekritiseren en te evalueren, wordt het socialisme een abstract en op zijn best een ver verwijderd doel. Op deze manier wordt het gemakkelijk om welk ontwikkelingspad dan ook te rechtvaardigen, of het nu specifiek is voor China of een ander land.
Daarom worstelt de CPC om dit relativisme als politiek instrument te vestigen. Daarachter kunnen ze Chinese eigenaardigheden claimen en illusies scheppen over socialisme met Chinese kenmerken. Hierin weigeren we deel te nemen.
“Wij zijn van mening dat de beste manier om te beoordelen of het politieke systeem van een land democratisch en efficiënt is, is te observeren of de opvolging van zijn leidende lichaam ordelijk en in overeenstemming met de wet is, of alle mensen staatszaken kunnen regelen en sociale, economische en culturele zaken in overeenstemming met wettelijke bepalingen, of het publiek ongehinderd zijn wensen kan uiten, of alle sectoren efficiënt kunnen deelnemen aan de politieke aangelegenheden van het land, of nationale beslissingen op een rationele, democratische manier kunnen worden genomen, of professionals in alle velden kunnen deel uitmaken van het team van nationale leiderschaps- en administratieve systemen door eerlijke concurrentie, of de regerende partij kan dienen als leider in staatszaken in overeenstemming met de Grondwet en wetten, en of de uitoefening van macht effectief kan worden beperkt en toezicht.”
Dit is grenzeloos burgerlijk legelisme en het verduistert de sociale realiteit. Er bestaat geen klassenloze democratie die wordt gekenmerkt door een ordelijke machtsoverdracht tussen haar bestuurders. Integendeel, elke democratie is een democratie voor een specifieke klasse, waardoor ze regeert. Het politieke systeem is een reflectie op de economische realiteit, die nooit kan worden genegeerd.
In een vergelijking tussen een socialistische en een kapitalistische democratie zou het onmogelijk zijn geweest om de sociale realiteit te negeren. Achter deze poging om een klassenloze democratie te beschrijven, gaan echter sterke materiële belangen schuil - uiteindelijk heeft het te maken met de wil om zichzelf zo positief mogelijk te portretteren. Dit is een propagandaoorlog tussen de imperialisten en het is niet aan ons om daarin partij te kiezen.
“Wij zijn van mening dat het oordeel over de vraag of een land democratisch is, afhangt van de vraag of de mensen de echte meesters van het land kunnen worden. Waar het nodig is om te observeren of het volk stemrecht kan genieten, is het nog belangrijker om te observeren of hun recht op uitgebreide deelname is gegarandeerd. Hoewel het noodzakelijk is om te observeren welke verbale beloften de mensen krijgen tijdens verkiezingscampagnes, is het nog belangrijker om te observeren hoeveel van de beloften na de verkiezingen worden nagekomen. Hoewel het noodzakelijk is om te observeren welke politieke procedures en regels zijn vastgelegd in regelgeving en wetten, is het nog belangrijker om te observeren of deze regels en wetten strikt worden gehandhaafd. Hoewel het noodzakelijk is om te observeren of de uitoefening van macht democratische regels en procedures volgt, is het nog belangrijker om te observeren of de uitoefening van de macht echt onderworpen is aan toezicht en terughoudendheid door het volk.”
Als de bourgeoisie zijn eigen regels en wetten volgt bij het uitoefenen van de democratie, moeten we dan tevreden zijn? Als de bourgeoisie haar verkiezingsbeloften nakomt, moeten we dan tevreden zijn?
Als de bourgeoisie wordt gecontroleerd door het volk, moeten we dan tevreden zijn?
In het beste geval is deze verklaring van de CPC een programma voor een meer democratisch kapitalisme. De verklaring als zodanig stelt nooit het fundament van de burgerlijke democratie ter discussie. Dat wil zeggen, de macht en het gezag van het kapitaal. Het maakt nooit duidelijk dat het gevoerde beleid gebaseerd is op de macht en het gezag van de bourgeoise en beantwoordt aan haar behoeften. De verklaring komt overeen met een Chinese poging om de strijd in het kader van het kapitalisme te plaatsen. De expansie van China is niets minder dan de vorming en versterking van weer een ander imperialistisch blok en daarom is het voor de CPC en de Chinese staat onmogelijk om een verklaring te formuleren die buiten het kader van het kapitalisme gaat.
“Het oordeel over de vraag of een land democratisch is of niet, moet worden gemaakt door hun volk.”
De betekenis hiervan is dat democratie alles kan zijn, zolang een volk maar uitdrukt dat het systeem waarin het leeft democratisch is. Uiteindelijk betekent het dat democratie alles en niets kan zijn. Dit betekent een breuk met niet alleen de sociale realiteit, waar democratie een instrument is om de macht van één klasse hoog te houden, maar ook met alle objectieve maatstaven. Het doel van deze formulering is om vast te stellen dat alleen de Chinezen het recht hebben om het karakter van het Chinese systeem te definiëren. Door dit te doen, hebben ze zich ook beschermd tegen alle vormen van kritiek en zal het heel gemakkelijk zijn om elke kritiek tegen te gaan.
Voor degenen die het wetenschappelijk socialisme hooghouden, is de redenering een complete absurditeit.
"Wij zijn van mening dat zowel het uitgangspunt als het doel van de ontwikkeling van de menselijke samenleving moet zijn om het welzijn van mensen te verbeteren en een goed afgeronde menselijke ontwikkeling te bereiken."
Zoals eerder vermijdt de verklaring elke vermelding van klassenstrijd of socialisme. In plaats daarvan formuleert het algemene slogans die niets betekenen en die tot niets anders verplichten dan de verdere ontwikkeling van het Chinese kapitalisme en imperialisme.
Het is een feit dat honderden miljoenen mensen in China uit de absolute armoede zijn getild. Hetzelfde is echter gedaan in verschillende andere landen, waarvan het kapitalistische karakter nooit in twijfel is getrokken. Als maatstaf voor menselijke vooruitgang is het nutteloos. Vanwege de uitbreiding van het Chinese imperialisme in de wereld is het ook natuurlijk dat het superwinsten oplevert, die voor binnenlandse doeleinden kunnen worden gebruikt.
Door in te stemmen met een dergelijke verklaring zou onze partij een verdediger van het Chinese imperialisme worden. We zouden de noodzaak van socialisme en arbeidersmacht ontkennen. In plaats daarvan zouden we tevreden zijn met een gelijkmatige ontwikkeling van het kapitalisme, ondanks het feit dat de realiteit keer op keer heeft aangetoond dat dit een onmogelijkheid is. Het ondertekenen van een overeenkomst als deze zou ons tot opportunisten van het ergste soort hebben gemaakt.
“Wij zijn van mening dat het de trend van deze tijd is om internationale betrekkingen democratischer te maken en de enige manier om dit te realiseren is om echt multilateralisme in de praktijk te brengen.”
Het idee van een multilaterale wereld, waar verschillende machtscentra elkaar op afstand houden, is een zeer reactionair idee omdat het de ware aard van het systeem verbergt. Het machtsevenwicht binnen het kapitalistische systeem is keer op keer veranderd en een revolutionaire communistische partij moet er niet naar streven om dit machtsevenwicht in een bepaalde richting te veranderen.
Alle allianties binnen het imperialistische systeem zijn vluchtig vanwege de steeds veranderende machtsverhoudingen. Het is niet aan ons om te proberen de betrekkingen tussen de imperialisten aan te passen, maar om de werkende mensen te mobiliseren in een strijd tegen het hele systeem, welke uitdrukking het ook neemt.
Daarbij is het een zeer belangrijke taak om de illusies over het kapitalisme die voortdurend om ons heen worden geweven, te doorbreken. Daarom verkondigen wij openlijk onze mening over deze verklaring. Er kan geen sprake zijn van een gerealiseerde democratie onder het kapitalisme en de deelname van de kapitalistische staten aan een multilaterale wereld staat niet gelijk aan enige vooruitgang voor de volkeren van welke natie dan ook.
Internationale betrekkingen onder het kapitalisme zijn per definitie ondemocratisch. De CPC probeert dit feit te verbergen en probeert daarmee haar eigen positie binnen het imperialistische systeem te versterken.
“De gedeelde menselijke waarden van vrede, ontwikkeling, eerlijkheid, gerechtigheid, democratie en vrijheid moeten als leidraad dienen bij het streven om een dergelijke gemeenschap op te bouwen met een sterk verantwoordelijkheidsgevoel voor de toekomst van de mensheid, zodat landen met verschillende sociale systemen, ideologieën , geschiedenissen, culturen en ontwikkelingsniveaus kunnen belangen, rechten en verantwoordelijkheden in internationale zaken delen en samenwerken om een betere wereld op te bouwen.”
Kan het kapitalisme naast andere economische systemen bestaan? Nee, het trekt alles bij zijn wortels omhoog en verplettert alles wat is geweest.
“Waar de burgerij tot heerschappij is gekomen, heeft zij alle feodale, patriarchale, idyllische verhoudingen vernietigd. Zij heeft de bont geschakeerde feodale banden, die de mens verbonden aan wie van nature boven hem waren gesteld, onbarmhartig verscheurd en het naakte belang, de gevoelloze "contante betaling" als enige band tussen mens en mens overgelaten. Zij heeft de heilige siddering van de vrome dweperij, van de ridderlijke geestdrift en van de kleinburgerlijke weemoed verdronken in het ijskoude water van de egoïstische berekening. Zij heeft de persoonlijke waarde opgelost in de ruilwaarde en in plaats van de talloze, zwart op wit beschreven en verworven vrijheden, uitsluitend de gewetenloze handelsvrijheid gesteld. Zij heeft, in één woord, in de plaats van de met religieuze en politieke illusies bemantelde uitbuiting, de openlijke, schaamteloze, directe, dorre uitbuiting gesteld.”
Dit is wat Marx en Engels schreven in het Communistisch Manifest. Deze fundamentele waarheid is sindsdien niet veranderd.
Was vreedzaam samenleven tussen socialisme en kapitalisme ooit mogelijk? Nee dat was het niet. Het kapitalisme zou zo'n coëxistentie nooit kunnen accepteren. Binnen het kapitalistische systeem zelf is zo'n vreedzaam samenleven nog minder mogelijk, aangezien het systeem zelf wordt gekenmerkt door steeds gewelddadigere tegenstellingen.
Het kapitalisme kan nooit iets anders dan pure winst maken in zijn echte leidende principe en alle pogingen om ons iets anders te vertellen zijn propaganda en leugens. Wanneer de behoefte zich voordoet, worden de mooie woorden overbodig en haalt de realiteit in.
Het is deze realiteit die ze nu voor ons proberen te verbergen, door ons ervan te overtuigen dat vrede, ontwikkeling, democratie, gerechtigheid en vrijheid mogelijk zijn onder het kapitalisme.
Tegen de voorstanders van het Chinese imperialisme verdedigen we het proletarische internationalisme en het wetenschappelijk socialisme, die ons niet alleen de instrumenten geven die we nodig hebben om de wereld te begrijpen, maar ook de instrumenten die we nodig hebben om deze te veranderen. We weigeren een instrument te zijn van het Chinese buitenlands beleid.
Lang leve het socialisme!
Communistische Partij van Zweden
Centraal Comité
In een volgend artikel zal ik het hebben over het Forum van marxistische partijen dat de Communistische Partij van China organiseerde. Ik zal ook aantonen hoe de politiek van de Communistische Partij van China tot doel heeft binnen de internationale communistische beweging een “tendens” te doen ontwikkelen die het socialisme met Chinese karakteristieken verdedigt en tegelijk die partijen viseert, belachelijk maakt en bestrijdt die analyseren dat het kapitalisme heerst in China en van China een imperialistische macht maakt. (hetgeen niet anders kan, aangezien het kapitalisme zich vandaag de dag in haar laatste IMPERIALISTISCH stadium bevindt)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten