29-09-2012

“Wat te doen bij de gemeenteraadsverkiezingen?” Een standpunt in 2006 nog doorgestuurd naar de PVDA .....

April 2005: een plaatselijk middenkader van de PVDA komt mij een briefje afgeven: ik wordt onmiddellijk uit de PVDA gezet.
Het was het eindpunt van een heel proces, waarover ik elders of anders nog wel eens een keer een boekje over zal opendoen....
In 2006 zond ik mijn standpunt nog eens door, nu over hoe ik dacht dat communisten zouden moeten meedoen aan de komende gemeenteraadsverkiezingen (die van 2006), ALS men had beslist om mee te doen.
De titel doet niet toevallig denken aan een boek van Lenin.....

Wat te doen”...bij de gemeenteraadsverkiezingen.
Veel partijen die zullen meedoen met de gemeenteraadsverkiezingen zijn plaatselijke afdelingen van reeds bestaande politieke formaties, die reeds verschillende keren hebben meegedaan aan verkiezingen en dat op verschillende niveaus. Sommige partijen vragen aan potentiële stemmentrekkers om mee op de lijst te staan, daarom niet als partijlid (en dus gebonden aan het partijprogramma), maar als “onafhankelijke”. Dit wil zeggen dat als je eventueel verkozen wordt, je in principe je eigen standpunten en strategie kan ontwikkelen in de gemeenteraad..
De meeste partijen of/en organisaties die opkomen bij de gemeenteraadsverkiezingen stellen hiervoor een specifiek gemeentelijk verkiezingsprogramma op. Hiermee roepen ze op om op personen op hun lijst te stemmen. Want deze mensen zouden dan programmapunten verdedigen in de gemeenteraad en zich houden aan de strategie die die partij en/of organisatie tijdens de verkiezingenspropagandaslag beweren te zullen ontwikkelen, NA de verkiezingen.

Huisvesting als voorbeeld van een gemeentelijk programmapunt
Laten we eens zien wat dat inhoudt aan de hand van een punt dat in ieders gemeentelijk programma voorkomt: huisvesting, sociale huisvesting, kosten voor huisvesting.
De partijen/coalities/gemeentelijsten die aan de macht zijn en het beleid hebben bepaald VOOR de verkiezingen zullen zeggen: “Kijk wat wij hebben gerealiseerd op het vlak van huisvesting. Dit is (afgezien van enkele fouten en tekortkomingen die wij erkennen, MAAR zullen verbeteren), het beste wat mogelijk was bij de bestaande voorwaarden van beslissingsmacht die een gemeenteraad heeft en budget dat zij ter beschikking heeft.” Eventueel, indien die partij op hoger niveau in de oppositie zit , kan zij hier nog aan toevoegen: “wij wilden wel méér realiseren, maar waren gebonden aan de wetten en budgetten op hoger niveau beslist.”
En: “Wij hebben bij de BESTAANDE voorwaarden de meest mogelijke sociale huur- en koopwoningen gerealiseerd en dit aan de best mogelijke (huur)prijs.
Partijen die in de oppositie hebben gezeten, maar een reële kans maken om NA de verkiezingen MEE het beleid te bepalen, in een NIEUWE coalitie of in een coalitie met één of meerdere partijen die NU al mee het beleid bepalen zullen in verschillende variaties zeggen:
Wij halen feiten aan die bewijzen dat de bestaande coalitie ONVOLDOENDE gedaan heeft, ONZORGVULDIG is omgesprongen met de beslissingsmacht die zij wettelijk heeft en met de budgetten. Wij hebben bewezen met onze constructieve oppositie dat we dit BETER kunnen en zullen CONCRETE voorbeelden geven hoe en wat WIJ zullen doen, als we (mee) aan de macht zijn.
En: “Met ons in het beleid zullen er ZONDER de bestaande belastingen te verhogen er MEER “betaalbare”woningen zijn, op voorwaarde dat wij dus mee het beleid kunnen bepalen…en dat wanneer wij genoeg stemmen gaan hebben” Als deze partijen op een hoger niveau al in het beleid hebben gezeten kunnen zij er nog aan toevoegen: “Er waren toch nog mogelijkheden die de bestaande coalitie niet ten volle hebben gebruikt, maar die wij zullen WEL ten volle gebruiken.”.
Dan heb je partijen en organisaties, die weinig kans maken, om NA de verkiezingen mee in de beleidscoalitie te zetelen (of duidelijk zeggen dat zij DAT sowieso niet zullen doen) en dus beloven de OPPOSITIONELE stem van hun kiezer te zijn in de gemeenteraad. Dit op basis van een programma of programmapunten waar zij nu VOOR de verkiezingen mee propaganda maken om stemmen te ronselen. Dit is relatief makkelijk als ze op andere hogere niveaus OOK ofwel niet verkozenen hebben of in de oppositie zitten.
Zij zullen zeggen dat zij pleiten voor MEER sociale huur- en koop woningen, BETERE woningen aan LAGERE woonkosten.
Dus de kiezer moet als hij of zij wil dat er iets aan de huisvesting en aan de huisvestingskosten gedaan wordt maar de keuze maken voor die bepaalde personen op die bepaalde lijst.
WELNU, de kiezer wordt door AL DIE PARTIJEN bedrogen.
Geen enkele coalitie, eenmaal in het gemeentelijk beleid kan een serieuze uitbreiding realiseren van welk sociaal programma, behalve als ze serieus besparen op ANDERE programma's. Want de gemeentes zijn gebonden door de wetten en budgetten die op hoger niveau worden bepaald. Europa legt begrotingsnormen op aan de staten. In het Belgische geval werkt dat door in de dotaties aan de gewesten en de overdrachten aan de gemeenten. De gemeenten hebben zo een beperkt budget. Zij krijgen wel hun kernopdrachten. Tot voor kort konden gemeenten van het gewest voor bepaalde diensten subsidies krijgen maar die zijn gebonden aan voorwaarden. (De Sociaal Impuls Fonds-gelden horen daar bij.)
Als de gemeente bepaalde extra diensten wil leveren of bepaalde sociale initiatieven wil uitwerken (onder druk b.v. van de publieke opinie of protest), moet zij beroep doen op de privé voor sponsoring, moet zij samenwerken met de privé of moet zij beroep doen op mogelijke (maar aan voorwaarden verbonden) subsidies van hogere overheden.
Huisvesting als behoefte van een bevolking zou staatszaak moeten zijn, maar zal dat pas zijn, NA de revolutie.
Huisvesting verzorgen voor de bevolking is in feite een zaak voor de overheid of regering van een (lid-)staat (of voor de “overheid” van een “echt ander” Europa) en deze maatschappelijke behoefte kan niet door de gemeente of andere “lokale” overheid” ingevuld worden. De gemeente kan de behoeftes peilen van haar gemeentelijke bevolking en de beste mogelijkheden voor hen onderzoeken. Maar het probleem huisvesting is een staatszaak. Huisvestingspolitiek is meer dan alleen “in een bepaald aantal sociale woningen voorzien”. Zij omvat ook maatregelen tegen de privé-huurmarkt en moet ervoor zorgen dat de kosten voor wonen - een essentiële behoefte - gedekt kunnen worden door de vergoeding voor de arbeidskracht (het loon).
Hoewel het logisch klinkt dat de staat verantwoordelijk is voor de huisvesting van zijn burgers, is het alleen een socialistische staat die daar echt kan voor zorgen. Nu krijgen de lagere overheden de "opdrachten" of “de bevoegdheid” voor huisvesting (via bv een systeem van huisvestingsmaatschappijen waar zowel de gemeenten als de privé inzitten), maar tegelijkertijd krijgen ze voor het totaal van opdrachten of bevoegdheden een te beperkt budget. Ze moeten zelf bepalen hoeveel ze aan huisvesting willen besteden binnen hun begroting, en dus een keuze maken van de verdeling van het (beperkt) budget over al de opdrachten en bevoegdheden.. Zo hebben juist de armere gemeenten (met de grootste noden) de minste mogelijkheden.
Huisvesting zou moeten inhouden : een plafond voor de huurprijzen in de privé, lage huurprijzen voor sociale woningen (dat is vaak niet het geval) en door het beschikbaar stellen van voldoende koopwoningen aan een lage sociale prijs, waardoor de prijzen op de eventuele privé koopmarkt ook laag blijven. De gemeenten kunnen zelf de huren in de sociale woningen bepalen (en dus ook VERHOGEN) maar ze "kunnen" (en willen) in feite niets doen aan de ontwikkeling van de huurprijzen in de privé. Ofwel moeten ze een beetje "rebels" zijn, of "burgerlijk ongehoorzaam"(hetgeen wij zouden kunnen aanmoedigen.). "Financiële" problemen (bij de huisvestingsmaatschappij of een gebrek aan financiering vanwege een hogere overheid) kunnen zo als externe reden aangehaald worden om "de huurprijzen wel te moeten verhogen." Als er al een “huisvestingsbeleid” is van Europa dan is dat gericht op méér privé-huisvesting, en een 'vermarkting" van de sociale woningen (b.v. de stimulans om “sociale” woningen te kopen), maar voorziet niet in enig budget om het mogelijk te maken om de BEHOEFTE-leniging van huisvesting los te koppelen van de koopkracht van de mensen. In het beleid van de gemeenten is dat al te zien: zij promoten b.v. het kopen van woningen (ook sociale woningen), maar zij bepalen zich onbevoegd om iets te doen aan de te hoge huren in de privé.1

In Europa besteden de meeste mensen steeds meer van hun inkomen aan huisvesting: huisvestingkosten stijgen harder dan consumptieprijzen.
Sociaal huisvestingsbeleid in alle landen van Europa levert een relatief klein percentage van woningen op die onder "sociale huisvesting" vallen: zowel in de vorm van bouw van sociale woningen als het geven van huursubsidies.
Europees zijn er GEEN richtlijnen of fondsen beschikbaar voor huisvesting
Er zijn alleen aanbevelingen voor deelstaten of gewesten.
Aan de andere kant zijn er dwingende richtlijnen wat begrotingen en staatschuld betreft, naar de “lidstaten” toe en dus ook naar België ofwel de FEDERALE staat.
Er zijn WEL subsidies, fondsen, speciale leningen e.d. voor het instaleren van bedrijven.
Zo zijn er richtlijnen en subsidies ivm "wetenschapsparken".
De lagere overheden moeten bepalen wat ze doen aan huisvesting en hoeveel ze kunnen besteden. Ofwel krijgen lagere overheden richtlijnen van hogere overheden wat ze MOETEN doen aan huisvesting, maar krijgen daarvoor niet de middelen.
Bv. Een gemeente als Leuven vergroot het woonaanbod door sociale woningen te koop aan te bieden, privé-nieuwbouw te promoten binnen het struktuurplan voor Leuven. Maar verwacht geen echt sociaal huisvestingsbeleid (goede en betaalbare woningen door GENOEG (al naar BEHOEFTE van) aanbod van sociale woningen, democratisering van de toekenningsvoorwaarden én een daling van de privé-huurprijzen) Integendeel: de gemeente plant een langzame implementatie van de nieuwe woningen: "om de woonmarkt niet te doen instorten". Wat anders is een instorting van de woonmarkt dan een drastische DALING van de huur en/of kooppprijs tot het niveau dat iedereen de BEHOEFTE aan huisvesting kan lenigen, ONAFHANKELIJK van het inkomen? Maar ja de woonmarkt wordt beheerst door grote bedrijven in de bouw, immobiliën en de financiele wereld. … Of zijn de eigenaars van meer dan één woning die de woning waar zij niet in wonen zien als een extra-inkomenbron… potentiële kiezers.

De lagere overheden kunnen wel beslissen "wetenschapsparken" in te richten volgens de aanbevelingen en kunnen dan subsidies krijgen, en via consortia met universiteiten en banken (ofwel krijgen de bedrijven die zich daar gaan vestigen, subsidies) In Leuven volgt met de bouw van nieuwe wetenschapsparken de Europese aanbevelingen en werkt samen met de KULeuven om ze in te richten.

Gemeentes moeten voor hun ruimtelijke ordening rekening houden met het Ruimtelijk Struktuurplan Vlaanderen, waarin Vlaanderen (als Europese regio en blijkbaar NIET meer als deel van België) van Vlaanderen eigenlijk een grote interessante industriesite/ hub-magazijn /transportknooppunt binnen Europa wil maken.
Bij het doorvoeren van het struktuurplan van een gemeente als Leuven wordt men geconfronteerd met tegenstellingen: tussen de wensen van de bevolking en de plannen van de overheid.
Ik denk dat er een Europees "spreidingsplan"2 moet komen voor Sociale Woningen. De gemeentes kunnen hieraan bijdragen door een behoefteanalyse en via voorstellen (die dan op hoger niveau goedgekeurd moeten worden - net zoals dat "spreidingsplan" via openbaar debat in het parlement) Dat zal bepalen hoeveel geld er moet worden vrijgemaakt. Dit "spreidingsplan" voorziet in sociale woningen (zoveel mogelijk door renovatie, onteigening van leegstand eerder dan nieuwbouw op nieuwe terreinen)
De gemeentes moeten dit mee afdwingen, ipv via plaatselijke huisvestingsmaatschappijen en andere plaatselijke samenwerkingsverbanden met de privé te dweilen met de kraan open en tegelijkertijd genoodzaakt zijn om sociale huurprijzen te verhogen, de voorwaarden te verstrengen en niets te (kunnen) doen aan het uit de pan swingen van de huurprijzen op de privé-markt.
Er moet een "behoefteanalyse" komen en een daaruit resulterend woningbeleid (gebaseerd op goede en betaalbare huurwoningen voor iedereen, door maatregelen tegen de privé, renovatie van bestaande wijken en de leegstand, onteigening van het grootkapitaal van gronden en gebouwen…..) Er moet hier een overeenkomend budget tegenoverstaan….
Bouwbedrijven moeten onteigend worden en opgenomen in een openbaar Europees bouwbedrijf.
Ook kunnen bepaalde industrieën (zoals de Staal- en de Wapenindustrie) Europees onteigend worden en geconverteerd, en eventueel Europees samengesmolten naar staatsbedrijven die toeleveren aan de bouw en renovatie, of hoogtechnologische afval- en milieuindustrie…..
Het is duidelijk dat hiervoor alle geinstaleerde en ondemocratische organen van Europa moeten worden afgeschaft en dat het parlement omgevormd wordt tot een rechtstreeks verkozen en af te zetten, beslissend en uitvoerend orgaan, waarin de verkozenen tijdelijk een redelijke vergoeding krijgen (voor de tijd dat ze hun oorspronkelijke job niet kunnen uitoefenen) en dat ze hun oorspronkelijke job (of iets gelijkaardigs) na hun mandaat kunnen terugkrijgen.

Een organisatie die zegt dat zij opkomt voor een ECHT woonbeleid moet allereerst de mechanismen ONTMASKEREN die dit tegenhouden. Deze ONTMASKERING moet diegenen mobiliseren die vragende partij zijn voor daling in de woonkosten en de betaalbaarheid van een goede woning.
Vervolgens moet zij de mensen OPROEPEN zich te organiseren, en door het centraliseren van goede voorbeelden van waar dit al “spontaan”gebeurt dit zelf in de praktijk ter hand nemen.
Door de discussie, door het centraliseren van reeds opgedane ervaringen worden die strijdbewegingen uitgebouwd in verhouding met de objectieven die men wil nastreven en in verhouding met de “vijandige” mechanisme(n), die men tegenover zich geplaatst weet.
De strijdbeweging zal weten dat zij zich DIRECT geplaatst weet, niet tegenover in de eerste plaats “de beleidsvoerende gemeentelijke coalitie”, ook niet de “gewestregering” of de “federale”regering, maar het Europa van het monopoliekapitaal met zijn ondemocratisch AANGESTELDE en NIET-verkozen “staatsinstellingen”: Commissie, raad van regeringsleiders, Europees hof, Europese bank, Europese repressie-organen (Europol, interventiemacht….)
De strijdbeweging zal zich organiseren over de gemeentegrenzen, over de “gewest”-grenzen, over de “federale” of (lid-)staatsgrenzen heen tot op een schaal van de “tegenstander” of de “vijandige mechanisme(n)”.
TACTISCH zal zij de “lagere”(bv gemeentelijke) beleidsniveaus door “druk” voor hun “verantwoordelijkheid” zetten: bv tot vormen van “rebellie” tegenover “hogere” beleidsniveaus.
De uit de verkiezingen resulterende gemeentelijke beleidsploeg kan om hun VERKIEZINGS-beloftes waar te maken, nu ze in “het (gemeentelijk )beleid” zit, al dan niet schoorvoetend aansluiten bij de eisen van de strijdbeweging zoals een eis voor bijvoorbeeld “hogere budgetten die overeenkomen met de huisvestings-behoefte” (=het door onderzoek bepaalde aantal goedkope goede woningene).
Ze moeten weigeren om verplicht te worden, door gebrek aan middelen, “partnerschap” met de privé te moeten aangaan.
Integendeel zouden ze de eis mee kunnen verdedigen: Onteigening in Europa van de grote bouw- en immobiliën bedrijven. Die kunnen dan, voor de materiële uitvoer van de renovatie, herinrichting of nieuwbouw en de verdeling van de goedkope en goede woningen, ondergebracht worden in Europese OVERHEIDS-bedrijven onder controle van een VERKOZEN en REKENING AF TE LEGGEN parlement.

Elke andere “verkiezings-taktiek”dient uiteindelijk voor het behalen van STEMMEN en zo mogelijk VERKOZENEN. Door “op te komen voor de eisen die de mensen stellen aan de gemeenteoverheid” doen ze aan populisme en degraderen ze de mensen tot kiesvee.
Dat extreem-rechts dat doet, moet duidelijk worden gemaakt. Maar dat zogenaamd zichzelf “links”, “socialistisch’ of zelfs “communistisch” noemende organisaties dat doen, moet OOK duidelijk worden gemaakt.
ECHTE “linksen”, “socialisten” of “communisten” moeten de mogelijkheden die VERKIEZINGEN en VERKIEZINGS-periodes bieden, gebruiken om dus in de eerste plaats de “ontmaskering” en de mogelijkheden tot massale strijd duidelijk te maken aan al degenen die nog niet de kans hebben gekregen hiervan kennis te nemen. Dit zijn bijvoorbeeld de mensen die NOG niet of NOG weinig betrokken geweest zijn in strijdbewegingen of in het verkrijgen van “ontmaskerende” informatie.
Hiervoor kan het MEEDOEN aan de verkiezingen, strategisch gezien een optie ziijn, indien mogelijk en indien het gebruik van middelen, geld en mensen nuttig is in het kader van de hierboven geschetste doelstellingen.
Er moet echter geen moeite, middelen of tijd vrij gehouden worden om prioritair bepaalde VERKIEZINGSRESULTATEN na te streven. Dat is trappen in de val die degenen uitzetten die streven naar en alle energie en activiteit richten op het inpassen in het bestaande sisteem van (diverse vormen van) zogenaamde “parlementaire democratie”.... hetgeen gewoon de verpakking is van de dictatuur van de burgerij.

1 HEEL STRAF IS: Op een infoavond over het Struktuurplan verklaarde een schepen dat de bouw van sociale woningen bewust BEPERKT en TRAAG is “om de woonmarkt niet te doen instorten”; dwz dat de huurprijzen zouden DALEN. Maar dat is toch juist de kern van een sociaal huisvestingbeleid: het ineenstorten van de woonmarkt
2 De term "spreidingsplan" verwijst naar de politiek van de nationale overheid om de opvang van vluchtelingen af te schuiven naar gemeentes, die dan hen moeten huisvesten, zodat door de beperkte aantal (sociale) woningen, de “eigen” plaatselijke bevolking geplaatst worden (waardoor racistische vooroordelen worden “bevestigd”) tegenover de verplicht te huisvesten “vluchtelingen”.... Maar “spreidingsplan” verwijst ook naar het aspekt “plan” in “socialistische plan-economie”....

08-09-2012

"Renegade" Boudewijn Deckers educated WPB-president Peter Mertens in Marxist-sounding phraseology

Boudewijn Deckers , national cadre of the WPB (PVDA/PTB) and political and ideological “godfather” of actual WPB-president Peter Mertens formed the actual leadership and members of the WPB in the propagation of REFORMISM formulated in Marxist-sounding phraseology:

Our tasks as Communist Parties
Everywhere workers are active and protesting. Some worry that class struggle is lagging behind in face of the scale of capitalist crises. (...). It is only when workers feel the full weight imposed on them by governments and employers that they react. (...). Today, workers are increasingly losing confidence in capitalism, but they do not see what to oppose to it.
The European Left Party persist in defending a left reformist position, an updated version of social democracy. Obtaining partial improvements within the current system is already sufficiently ambitious. We will never collaborate with these attempts to bind workers to capitalism and imperialism.1

So you now you would expect the propagation of an concrete revolutionary strategy and of the organisational structures which can realise this strategy,... to make the difference with “left reformism, an update version of social democracy”.
But Boudewijn Deckers “.... persist in defending a left reformist position, an updated version of social democracy.”. For him “obtaining partial improvements within the current system is already sufficiently ambitious”:

We want to get rid of rigidity and dogmatism in our mass work: we must start from what people understand today: correct demands for which they are prepared to act - whatever the level - and support and help develop the struggles they undertake. For example, we are currently engaged in a major campaign for a tax on millionaires, a tax that would hit the 72,000 euromillionnaire families in Belgium.(...) .... We are also advocating a reduction of VAT on energy, from 21% - the current rate – to 6%. We have already collected over 200,000 signatures and we will continue this campaign as long as the measure has not been applied. I could give you a much longer list of demands or actions that we undertake and which are at a level people can engage with.2

To convict all party-members that the program of “partial improvements within the current system” of the WPB is something other then the “left reformist position, an updated version of social democracy”, he is adding that he is pleading for ...

...strengthening of Marxist-Leninist education in our party, through party schools and our theoretical journal and through open conferences.3

...but we see the result of Boudewijn Deckers' “Marxist-Leninist education” of Peter Mertens!

1“The international capitalist crisis, the workers’ and peoples’ struggle, the alternatives and the role of the communist and working class movement”, Workers’Party of Belgium (WPB), Report presented by Baudouin Deckers, member of the National Bureau, head of the International Relations Department; http://solidnet.org/belgium-workers-party-of-belgium/796-11-imcwp-intervention-by-wp-of-belgium-en-fr, 11 IMCWP, Intervention by WP of Belgium [En., Fr., It.], Monday, 23 November 2009 10:17 Workers’ Party of Belgium, http://www.wpb.be , mailto: wpb@wpb.be
2“The international capitalist crisis, the workers’ and peoples’ struggle, the alternatives and the role of the communist and working class movement”, Workers’Party of Belgium (WPB), Report presented by Baudouin Deckers, member of the National Bureau, head of the International Relations Department; http://solidnet.org/belgium-workers-party-of-belgium/796-11-imcwp-intervention-by-wp-of-belgium-en-fr, 11 IMCWP, Intervention by WP of Belgium [En., Fr., It.], Monday, 23 November 2009 10:17 Workers’ Party of Belgium, http://www.wpb.be , mailto: wpb@wpb.be
3“The international capitalist crisis, the workers’ and peoples’ struggle, the alternatives and the role of the communist and working class movement”, Workers’Party of Belgium (WPB), Report presented by Baudouin Deckers, member of the National Bureau, head of the International Relations Department; http://solidnet.org/belgium-workers-party-of-belgium/796-11-imcwp-intervention-by-wp-of-belgium-en-fr, 11 IMCWP, Intervention by WP of Belgium [En., Fr., It.], Monday, 23 November 2009 10:17 Workers’ Party of Belgium, http://www.wpb.be , mailto: wpb@wpb.be