Volgens mij bevestigt de toespraak van Jef Bossuyt op het WAP de juistheid van de analyse door de KKE vàn die WAP

Op het World Anti-imperialist Platform (WAP) sprak ook Jef Bosuyt (namens Vriendschapsvereniging België-Korea): de toespraak van Jef
Het is over dit WAP dat de KKE volgende analyse maakte: 12-4-2023 De verklaring van de KKE op Solidnet: "Over het zogenaamde World Anti-imperialist Platform en zijn schadelijke en desoriënterende positie"

Ik ken Jef als iemand die zich beschouwd als communist, als marxist-leninist, als iemand die het dialectisch en historisch materialisme toepast in zijn analyse.
Nu heeft Jef, als vertegenwoordiger van de Vriendschapsvereniging België-Korea op het WAP dus het woord gevoerd.
Hier zal ik (mezelf ook beschouwend als communist, marxist-leninist, als iemand die het dialectisch en historisch materialisme toepast in zijn analyse) MIJN opvatting verdedigen en beargumenteren: “De toespraak uitgesproken door Jef is, volgens mij, niet die van een communist, maar van een burgerlijk nationalist."
Het burgerlijke karakter waarin die “analyse” gedrenkt is, komt tot uiting zich in de manier waarop die geformuleerd is: misleidend, gebaseerd op vervalsingen van de geschiedenis. Dit is typisch een manier van werken die de burgerij gebruikt om de arbeidersklasse tot “klassensamenwerking” te bewegen en haar klassenbelangen te doen vergeten en haar zo ondergeschikt te maken aan de belangen van de burgerij: het voortbestaan van haar maatschappij en de kapitalistische productiewijze waarop die gebaseerd is.
Er is een deel van de burgerij die deze rol hier speciaal voor speelt: de sociaal-democratie …..

De misleiding zit in het gebruik van marxistisch-KLINKENDE frasen
Zo lijkt het of Jef uitgaat van de definitie van het imperialisme als het hoogste stadium van het kapitalisme. Aan het einde van zijn toespraak zegt hij: 

We leven in de fase van het imperialisme. De wereld is verdeeld onder financiële kapitalistische monopolies. Ze strijden voor een herverdeling van de wereld, ze moeten strijden om de bronnen van grondstoffen, investeringsgebieden en kapitaalexport, markten en goedkope arbeidskrachten...

 Hoewel er “substiele” formuleringen zijn in het geheel, die niet helemaal correct zijn (maar daarover meer, in 10-2-2023 De oorlogin Oekraïne doet bepaalde communisten en/of Communistische Partijen,het historisch materialisme niet (meer) toepassen. Opportunisme datleidt naar revisionisme ) zoals: “Ze veranderen landen in koloniën, halfkolonies en afhankelijke landen. In deze strijd om de herverdeling van de wereld kunnen de sterkste monopolies alleen overleven door oorlogen van agressie en annexatie te lanceren om de zwakkeren uit te schakelen….”
Het is zo dat de eerste zin toch “suggereert” (zonder het expliciet te zeggen) dat kapitalisme (en zeker in zijn huidig imperialistisch stadium) onherroepelijk leidt naar oorlog en gewapende interventie…..
Waarna hij zeg: “Deze oorlogen kunnen alleen worden gestopt als de revolutionaire partijen van de arbeidersklasse wereldwijd de kapitalistische staten omverwerpen en socialistische samenlevingen creëren, waar de arbeidersklasse en het werkende volk de eigenaars zijn van de productiemiddelen.”

Zo worden kameraden misleidend gerustgesteld, namelijk die kameraden die zich nog niet goed schoolden in het historisch materialisme en zelf geen grondige studie van de actualiteit en over het imperialisme als hoogste stadium van het kapitalisme en wat dit betekent voor de fundamentele strategie van communisten van het mobiliseren van de arbeidersklasse voor haar historische rol: de omverwerping van de burgerlijke maatschappij en van het kapitalisme waarop die gebaseerd is Het zijn met name die kameraden die zich hiervoor geen tijd gunnen en het aan andere kameraden overlaten om te studeren en te analyseren….

Want wat is het niet-uitgesproken politiek standpunt als Jef dan in het begin zegt:

De oorsprong en de aard van deze oorlog: een door de VS geleide agressieve, imperialistische oorlog.
Vandaag, vanuit het VS-imperialisme (geleid door een kleine groep mensen, het Militair-Industriële Complex van de VS) is de eigenlijke oorlog één wereldwijde, wereldwijde, coherente, imperialistische, agressieve door de VS geleide oorlog. De belangrijkste feitelijke frontlinies in deze ene echte oorlog bevinden zich vandaag in China, Korea, Midden-Oost-Azië, Donbas en Oekraïne. (…) Op het internationale toneel zien we het bestaan van twee militaire allianties.
Aan de ene kant is er het agressieve, imperialistische bondgenootschap onder leiding van het VS-imperialisme, bestaande uit 30 NAVO-landen en -legers, en in Oost-Azië ook Japan, Zuid-Korea en Australië.
Tegen deze alliantie werd daarentegen een de facto, feitelijke, militaire alliantie gevormd van China, Rusland, DPR van Korea, Iran, Syrië, Wit-Rusland, en versterkt nadat de Amerikaanse sancties tegen Rusland en China waren geïnstalleerd.

Dus het kapitalisme in zijn imperialistisch stadium bestaat alleen in de Verenigde Staten ….. Want de “financiële kapitalistische monopolies” die “strijden voor een herverdeling van de wereld” … gaat blijkbaar niet op voor Rusland en China…. Want Rusland en China strijden TEGEN “het imperialisme” (‘imperialisme’ “verglijdt” tot ‘VS-imperialisme’) en VOOR “nationale bevrijding en/of onafhankelijkheid” of ondersteunen (binnen “een front/alliantie” die strijd van bepaalde landen. Dus – zijn die landen en Rusland en China dan niet kapitalistisch? … of bestaat daar geen “monopolie-kapitalisme”(kapitalisme in zijn hoogste imperialistische stadium?
Door de opsomming van “Cuba, Noord-Korea, …. Rusland en China” wordt “gesuggereerd” dat Rusland en China zoals Cuba en Noord-Korea, socialistisch zijn…… ( Jef spreekt wel van het “kapitalistische” Rusland, maar dan wel van een “zwak kapitalisme” (dus zeker geen imperialistisch stadium of monopoliekapitalisme...)
Deze “suggestie” wordt nog versterkt door een misleidend uitgangspunt van het bestaan van “historisch analogieën”.

De militaire alliantie tussen China en de DVK bestaat al vanaf het begin van het bestaan van de DVK in 1945. Het werd versterkt door het bezoek van president Xi Jinping op 20 en 21 juni 2019 in de DVK. Nadat de militaire operaties in Oekraïne in februari 2022 waren begonnen, lanceerde de DVK op 4 maart 2022 een ballistische raket voor de oostkust in zee.
Het bondgenootschap tussen Rusland en de DVK heeft historische wortels in de militaire bijdrage van de Sovjet-Unie aan de bevrijdingsoorlog van Korea en de bevrijding van Korea in 1945. Naar deze bijdrage werd verwezen door president Poetin, tijdens het bezoek van de DVK-leider Kim Jong Un in Vladivostok in april 2019.

Dus de situatie van het socialistische China is “analoog” met het huidige kapitalistische China, net zoals er een “analogie” is tussen de kapitalistische Russische Federatie van vandaag en de socialistische Sovjet-Unie van 1945…

Door niet te spreken over klassen en klassenbelangen, met name die van de werkende klasse, en door geschiedenisvervalsing verbergt hij het burgerlijk klassestandpunt van zijn toespraak
In de volgende formulering zijn alle verwijzing naar klassen verdwenen: “ strategische beleid van verzet tegen het wereldimperialisme en de strijdidealen van de vrije volkeren voor echte onafhankelijkheid”
Ook is er een vervalsing (door “versimpeling”…) van de geschiedenis: “Na de omverwerping van de Sovjet-Unie in 1991 bevorderden de VS conflicten en oorlogen tussen de voormalige Sovjetrepublieken, zoals Rusland en Oekraïne. De VS handelde om de pasgeboren Russische kapitalistische staat zwak te houden.”
Hier wordt gezwegen over de echte historische wijze waarop de Soviet-Unie is ontmanteld en afgebroken: door het ontaardig van de Communistisch Partij van De Soviet-Unie van BINNENUIT door opgekomen burgerlijke krachten, die alle elementen afbraken van “dictatuur van het proletariaat”, van opbouw van socialistische planeconomie die “waren-economie”(= een “rest van de vorige maatschappij”) moest laten uitdoven, en die uiteindelijk de burgerlijke macht vestigde en die de S0viet-Unie ontmantelde door ze te verdelen in (nieuwe) kapitalistische landen waarin de burgerij de macht heeft (zo stuurde de nieuwe burgerij heel “eensgezind” het erop aan dat Oekraïne loskwam van die afbrokkelende Sovjet-Unie.
De nieuwe opkomende burgerij deed heel eensgezind een beroep op burgerlijke kapitalistische krachten uit de Verenigde Staten om al wat er restte van de vroegere macht van de Sovjet-Unie en van wat er restte van de Communistische Partij van de Soviet-Unie verder uit te hollen en krachteloos te maken.
Dit is Jef blijkbaar “vergeten”…. Of verzwijgt hij dat bewust, ter misleiding van minder goed gevormde en geïnformeerde kameraden?

Door het ontkennen van het imperialistisch karakter van Rusland en China, bestaat er ook geen imperialistische interventie van bijvoorbeeld Rusland voor Jef ….

Op het internationale toneel zien we het bestaan van twee militaire allianties.
Aan de ene kant is er het agressieve, imperialistische bondgenootschap onder leiding van het VS-imperialisme, bestaande uit 30 NAVO-landen en -legers, en in Oost-Azië ook Japan, Zuid-Korea en Australië.
Tegen deze alliantie werd daarentegen een de facto, feitelijke, militaire alliantie gevormd van China, Rusland, DPR van Korea, Iran, Syrië, Wit-Rusland, en versterkt nadat de Amerikaanse sancties tegen Rusland en China waren geïnstalleerd. Reeds in het jaar 2001, 15 juni, werd de Shanghai Co-operation Organisation opgericht met toen China, Rusland, Kazachstan, Kirgizië, Oezbekistan als leden. (...)
De Collective Security Treaty Organization (CSTO) werd opgericht op 15 mei 1992. Sinds 1994 zijn de leden Rusland, Wit-Rusland, Armenië, Kazachstan, Kirgizië en Tadzjikistan. Van 5 tot 11 januari 2022 werden CSTO-legers ingezet in Kazachstan als reactie op pogingen om de Kazachse regering omver te werpen.

Aangezien deze “alliantie” blijkbaar NIET imperialistisch is, aangezien alle deelnemende landen (waarbinnen blijkbaar geen klassen bestaan)”strijdidealen van vrije volkeren voor echte onafhankelijkheid” hebben, is het geen imperialistische interventie van “CSTO-legers in Kazachstan” omdat het de “pogingen” ( van “buitenlandse imperialistische krachten”?) om de Kazachse regering (van een “vrij en onafhankelijk volk”) omver te werpen” moest verhinderen.

De Communistische Partij van België gaat wel uit van het imperialistisch karakter van de Russische Federatie
Het is daarom dat de Communistische Partij van België over de revolte van het werkvolk in Kazachstan het volgende verklaarde:

[Verklaring van het Centraal Comité van de PCB-CPB in solidariteit met de werkers-, volksbeweging in Kazachstan, met de Socialistische Beweging en met de Communistische Partij van Kazachstan]
De Communistische Partij van België betuigt haar solidariteit met met de werkers-, volksbeweging in Kazachstan, met de Socialistische Beweging en met de Communistische Partij van Kazachstan, die al dagen demonstreren tegen armoede, werkloosheid, de stijging van de kosten van levensonderhoud en anti-volkse wetten en anti-vakbondswetten en worden geconfronteerd met brute repressie door het regime en de Kazachse bourgeoisie. Het heeft deze voormalige Centraal-Aziatische Sovjetrepubliek met ijzeren vuist geregeerd sinds het herstel van het kapitalisme in 1991 en de val van de Sovjet-Unie. Wij steunen de strijd van de Kazachse volk en haar werkersbeweging die vele jaren heeft gevochten tegen deze nationale oligarchie die erin is geslaagd zichzelf te handhaven door te vertrouwen op de inter-imperialistische tegenstellingen die proberen de rijke natuurlijke hulpbronnen van het land te beheersen dat al volledig openstaat voor het westerse imperialisme. Zo is de Europese Unie al de eerste economische partner van Kazachstan en werd afgelopen mei al een nieuwe samenwerkingsovereenkomst getekend in Brussel tussen beide partijen. Bovendien is het Amerikaanse kapitaal goed ingeburgerd met bijna 700 bedrijven in het land. Olie wordt al op grote schaal geëxploiteerd door Amerikaanse bedrijven als Chevron en ExxonMobil. Het was precies in deze bedrijven dat de strijd van werkers in de energiesector (Olie en Gas) voor de nationalisatie van de sector onder arbeiderscontrole begon. Deze strijd dateert niet van vandaag. Tien jaar geleden hadden de werkers tijdens stakingen in de oliesector al geleden onder de repressie van het regime dat zich verzet tegen alle eisen van de werkers en de communisten. Sinds 2015 is de Communistische Partij van Kazachstan, lid van SolidNet, verboden en weigert het regime de legalisering van de Socialistische Beweging van Kazachstan, tevens lid van de Wereldconferentie van Communistische en Arbeiderspartijen.
Vandaag heeft het harde optreden een stap voorwaarts gezet in het neerslaan van de beweging en het neerslaan van demonstranten. De regering heeft Rusland in feite opgeroepen om zijn leger onder een militair akkoord te sturen. De marionet-president die de oligarch Nursultan Nusurbayev opvolgde, riep ook op om demonstranten rechtstreeks neer te schieten.
We steunen de volksbeweging in haar eisen, en tegen elke poging tot herstel door de imperialistische krachten om hun pionnen in te zetten binnen het kader van inter-imperialistische tegenstellingen. Wij waarschuwen voor het gevaar van oorlog dat niet kan worden uitgesloten.
Wij veroordelen de repressie tegen de volkse arbeidersbeweging in Kazachstan.
We eisen vrijheid voor politieke gevangenen en legalisatie voor de Communistische Partij van Kazachstan en de Socialistische Beweging van Kazachstan en voor vakbonden.
Wij veroordelen het harde optreden tegen de kameraden van de Communistische Arbeiderspartij van Rusland die zijn gearresteerd wegens steun aan demonstranten in Kazachstan.

OPMERKING: hier is sprake van dezelfde Communistische Arbeiderspartij van Rusland als die nu deelnam aan de WAP.
Over die capitulatie van de Communistische Arbeiderspartij evenals van de Vriendschapsvereniging België-Korea schreef ik 10-2-2023 De oorlog in Oekraïne doet bepaalde communisten en/of Communistische Partijen, het historisch materialisme niet (meer) toepassen. Opportunisme dat leidt naar revisionisme  en zeg onder meer: 

" Op de XX II Internationale Bijeenkomst van Communistische Partijen en Arbeiderspartijen in Havana op 28-29 oktober 2022 is gebleken dat er een tegenstelling in de internationale communistische beweging zich duidelijke aftekent. Dit is vooral nu n.a.v. de oorlog in Oekraïne. Deze is verbonden met de tegenstelling inzake al dan niet erkenning van het “socialisme met Chinese karakteristieken” dan wel het “kapitalisme met Chinese karakteristieken”.
Aan de ene kant, het uitwerken van een revolutionaire strategie op basis van concrete analyse van de concrete situatie op basis van het toepassen van marxisme als wetenschappelijke methode. Het verhogen van het klassenbewustzijn binnen de arbeidersklasse tot het besef van haar revolutionaire rol: het “onteigenen van de onteigenaars”, het omverwerpen van de burgerlijke maatschappij, van alle aspecten van de kapitalistische productieverhoudingen, de waren-economie, het invoeren van socialistische planeconomie. Dit onder dictatuur van het proletariaat (of zoals Marx zegt in “Burgeroorlog in Frankrijk”: "De regering van de arbeidersklasse"), die afsterft wanneer alle “resten van de vorige burgerlijke maatschappij”zijn bestreden, en de klasseloze communistische maatschappij ontstaat.
De protagonist van deze stroming is de KKE. De verklaring opgesteld door de Unie van Communisten van Oekraïne: Over de imperialistische oorlog op het grondgebied van Oekraïne  werd door deze stroming ondertekend.
Aan de andere kant, is er de stroming, die ondanks alle subjectieve standpunten over: rechtvaardige maatschappij, democratische maatschappij, uitroeiing van armoede, “antifascistische strijd”…, een lijn heeft voor een voortbestaan van de burgerlijke maatschappij op basis van het kapitalisme en het zwijgen over de historisch revolutionaire rol van de arbeidersklasse, hoewel de lijn van deze stroming geformuleerd is in marxistisch-klinkende frasen.
Voor deze tweede stroming is het marxisme geen wetenschappelijke methode om kennis te verwerven, maar een geheel van recepten die naar believen kunnen “aangepast worden aan nationale omstandigheden”. Dit wordt verdedigd met een dogmatisch citeren en parafraseren van en uit werken van Marx, Engels en Lenin, LOS van de context van die werken, waarin en waarvoor die ooit geschreven zijn. Er wordt ook geen onderscheid gemaakt tussen algemene analyses van de burgerlijke maatschappij, het kapitalisme, klassenkarakter van de staat, …. en analyse die gemaakt zijn van een concrete historische situatie of van een concrete historische context.
De protagonist van deze stroming is de Chinese Communistische Partij, “geflankeerd” door de Communistische Partij van de Russische Federatie. De verklaring ingediend door de Russische Communistische Arbeiderspartij en de Communistische Partij van de Russische Federatie: De strijd tegen het VS- en NAVO-imperialisme, dat streeft naar wereldhegemonie, is de belangrijkste taak van progressieve krachten! werd door deze stroming ondertekend."

… Ook de Vriendenkring België-Korea ondertekende deze verklaring.

Het burgerlijke nationalisme in de toespraak van Jef
Het burgerlijk nationalisme blijkt uit de verklaring door Jef gehouden op WAP:

Het recht van het volk op zelfbeschikking
Al op 16 maart 2014 besliste de bevolking van de Krim in een referendum om zich af te scheiden van het fascistische Oekraïne en tot hereniging met Rusland. Op 11 mei 2014 stemden 89% van de bevolking van Donetsk en 96% van de bevolking van Luhansk in referenda voor de oprichting van de onafhankelijke Volksrepubliek Donetsk en de Volksrepubliek Loehansk. Sindsdien behoort hun grondgebied niet meer tot Oekraïne. (…)
Lenin concludeerde in zijn boek "Over het recht van de naties op zelfbeschikking" dat het zelfbeschikkingsrecht van alle naties het recht omvat om zich af te scheiden en te bestaan als een afzonderlijke onafhankelijke nationale staat. Hij citeerde Karl Marx en Friedrich Engels, die vanaf de jaren 1840 de eis van onafhankelijkheid van Polen steunden, en in 1869 de strijd van Ierland voor onafhankelijkheid van Engeland. Lenin keurde het Noorse volk goed, dat zich in 1905 na een overweldigende meerderheid in een referendum afscheidde van Zweden. Lenin had een grote waardering voor Rosa Luxemburg. Maar in een scherpe en diepe polemiek veroordeelde Lenin haar beleid, dat het principe van het zelfbeschikkingsrecht en de afscheiding van de naties niet erkende, noch de strijd voor onafhankelijkheid van Ierland en Polen. Rosa Luxemburg verwierp bijvoorbeeld de onafhankelijkheid van Noorwegen als “slechts een andere vorm van monarchisme en reactie”. Lenin noemde dit "onzin en ontkenning van de historisch concrete presentatie van de vraag." Lenin verklaarde dat het in het belang van de eenheid van de arbeidersklasse was als de Britse arbeiders de strijd voor onafhankelijkheid van Ierland steunden. En dat deden ze. De weigering van Rosa Luxemburg om de onafhankelijkheidsstrijd van Polen te steunen noemde Lenin “in werkelijkheid een steun voor de Groot-Russische Zwarte Honderd-mensen. ”

Hier liggen ook de burgerlijke manipulatie van de geschiedenis, in de toespraak van Jef aan ten grondslag.
Zonder nu volledig in te gaan op een bespreking van Lenins boek “Over het recht van de naties op zelfbeschikking” wil ik aantonen hoe Jef hier (bewust) kameraden misleidt door het gebruik van de veronderstelling van het bestaann van historische analogiën en van een dogmatisch parafraseren en citeren van Lenin. Dit is opportunisme. Als dit BEWUST gebeurt, om een bepaalde politieke opvatting te introduceren in de communistische beweging, is hier sprake van REVISIONISME.

Over datgene dat Jef NIET citeert van Lenin, omdat het zijn vooringenomen citeren en parafraseren zou ontmaskeren
Lenin in “Over het recht van de naties op zelfbeschikking:

Veel verrassender is het feit dat Rosa Luxemburg, die veel declameert over de zogenaamd abstracte en metafysische aard van de zin in kwestie, zelf bezwijkt voor de zonde van abstractie en metafysica. Het is Rosa Luxemburg zelf die voortdurend vervalt in algemeenheden over zelfbeschikking (zo zelfs dat ze grappig filosofeert over de vraag hoe de wil van de natie moet worden vastgesteld), zonder zich ergens duidelijk en precies af te vragen of de essentie van de zaak ligt in wettelijke definities of in de ervaring van de nationale bewegingen over de hele wereld.
Een precieze formulering van deze vraag, die geen enkele marxist kan vermijden, zou in één keer negen tiende van Rosa Luxemburgs argumenten vernietigen. Dit is niet de eerste keer dat er nationale bewegingen in Rusland ontstaan, en ze zijn ook niet specifiek voor dat land alleen. Over de hele wereld is de periode van de uiteindelijke overwinning van het kapitalisme op het feodalisme verbonden met nationale bewegingen. Voor de volledige overwinning van de warenproductie moet de bourgeoisie de binnenlandse markt veroveren, en er moeten politiek verenigde gebieden zijn waarvan de bevolking één enkele taal spreekt, waarbij alle belemmeringen voor de ontwikkeling van die taal en voor de verankering ervan in de literatuur moeten worden weggenomen. Daarin ligt de economische basis van nationale bewegingen. Taal is het belangrijkste middel van menselijke omgang. Eenheid en onbelemmerde ontwikkeling van de taal zijn de belangrijkste voorwaarden voor een werkelijk vrije en uitgebreide handel op een schaal die overeenkomt met het moderne kapitalisme, voor een vrije en brede groepering van de bevolking in al haar verschillende klassen en, ten slotte, voor het tot stand brengen van een nauwe band tussen de markt en elke eigenaar, groot of klein, en tussen verkoper en koper.
Daarom is de tendens van elke nationale beweging in de richting van de vorming van nationale staten , waarbij aan deze eisen van het moderne kapitalisme het best wordt voldaan. De meest diepgaande economische factoren drijven naar dit doel, en daarom is de nationale staat voor heel West-Europa, ja voor de hele beschaafde wereld typisch en normaal voor de kapitalistische periode.
Als we dus de betekenis van zelfbeschikking van naties willen begrijpen, niet door te goochelen met wettelijke definities of abstracte definities te “uitvinden”, maar door de historisch-economische omstandigheden van de nationale bewegingen te onderzoeken, moeten we onvermijdelijk tot de conclusie komen dat de zelfbeschikking van naties betekent de politieke scheiding van deze naties van vreemde nationale lichamen, en de vorming van een onafhankelijke nationale staat.(...)
Het lijdt geen twijfel dat het grootste deel van Azië, het meest dichtbevolkte continent, bestaat uit koloniën van de 'grote mogendheden' of uit staten die als naties uiterst afhankelijk en onderdrukt zijn. Maar doet deze algemeen bekende omstandigheid op enigerlei wijze afbreuk aan het onbetwistbare feit dat in Azië zelf de voorwaarden voor de meest volledige ontwikkeling van de warenproductie en de meest vrije, brede en snelste groei van het kapitalisme alleen in Japan zijn geschapen, d.w.z. d.w.z. alleen in een onafhankelijke nationale staat? Deze laatste is een burgerlijke staat en is om die reden zelf begonnen andere naties te onderdrukken en koloniën tot slaaf te maken. We kunnen niet zeggen of Azië de tijd heeft gehad om zich te ontwikkelen tot een systeem van onafhankelijke nationale staten, zoals Europa, vóór de ineenstorting van het kapitalisme, maar het blijft een onbetwist feit dat het kapitalisme, nadat het Azië heeft doen ontwaken, overal in dat continent nationale bewegingen op gang heeft gebracht , te; dat de neiging van deze bewegingen is om nationale staten in Azië te creëren; dat het zulke staten zijn die zorgen voor de beste voorwaarden voor de ontwikkeling van het kapitalisme. Het voorbeeld van Azië spreekt voor Kautsky en tegen Rosa Luxemburg.
Het voorbeeld van de Balkanstaten spreekt haar eveneens tegen, want iedereen kan nu zien dat de beste voorwaarden voor de ontwikkeling van het kapitalisme op de Balkan precies worden gecreëerd in verhouding tot het ontstaan van onafhankelijke nationale staten op dat schiereiland.
Daarom, ondanks Rosa Luxemburg, bewijzen het voorbeeld van de hele vooruitstrevende en beschaafde mensheid, het voorbeeld van de Balkan en dat van Azië dat Kautsky's stelling absoluut juist is: de nationale staat is de regel en de “norm” van het kapitalisme; de multinationale staat vertegenwoordigt achterlijkheid, of is een uitzondering. Vanuit het standpunt van de nationale betrekkingen worden de beste voorwaarden voor de ontwikkeling van het kapitalisme ongetwijfeld geboden door de nationale staat. Dit betekent natuurlijk niet dat zo'n staat, die gebaseerd is op burgerlijke verhoudingen, de uitbuiting en onderdrukking van naties kan beëindigen. Het betekent alleen dat marxisten de machtige economische factoren niet uit het oog mogen verliezen die aanleiding geven tot de drang om nationale staten te creëren. Het betekent dat "zelfbeschikking van naties" in het marxistenprogramma vanuit historisch-economisch oogpunt geen andere betekenis kan hebben dan politieke zelfbeschikking, staatsonafhankelijkheid en de vorming van een nationale staat. (...)
De categorische eis van de marxistische theorie bij het onderzoeken van een sociaal vraagstuk is dat het binnen bepaalde historische grenzen wordt onderzocht en, als het naar een bepaald land verwijst (bijvoorbeeld het nationale programma voor een bepaald land), dat er rekening wordt gehouden met de specifieke kenmerken dat land te onderscheiden van andere landen in dezelfde historische periode.
Wat houdt deze categorische eis van het marxisme in bij de toepassing ervan op de vraag die ter discussie staat?
In de eerste plaats impliceert het dat er een duidelijk onderscheid moet worden gemaakt tussen de twee perioden van het kapitalisme, die radicaal van elkaar verschillen wat betreft de nationale beweging. Aan de ene kant is er de periode van de ineenstorting van het feodalisme en het absolutisme, de periode van de vorming van de burgerlijk-democratische samenleving en staat, waarin de nationale bewegingen voor het eerst massabewegingen worden en op de een of andere manier alle klassen van de bevolking in de politiek via de pers, deelname aan representatieve instellingen, enz. Aan de andere kant is er de periode van volledig gevormde kapitalistische staten met een lang gevestigd constitutioneel regime en een sterk ontwikkelde tegenstelling tussen het proletariaat en de bourgeoisie - een periode die de vooravond van de ondergang van het kapitalisme mag worden genoemd.
De typische kenmerken van de eerste periode zijn: het ontwaken van nationale bewegingen en het betrekken van de boeren, het talrijkste en meest trage deel van de bevolking, in deze bewegingen, in verband met de strijd voor politieke vrijheid in het algemeen en voor de rechten van de natie in het bijzonder. Typische kenmerken van de tweede periode zijn: de afwezigheid van massale burgerlijk-democratische bewegingen en het feit dat het ontwikkelde kapitalisme, door naties die al volledig in het handelsverkeer zijn getrokken dichter bij elkaar te brengen en in toenemende mate met elkaar te laten vermengen, de tegenstelling tussen internationaal verenigd kapitaal en de internationale arbeidersbeweging op de voorgrond.
Natuurlijk zijn de twee periodes niet van elkaar gescheiden; ze zijn verbonden door talloze overgangsverbindingen, de verschillende landen verschillen van elkaar in de snelheid van hun nationale ontwikkeling, in de nationale samenstelling en spreiding van hun bevolking, enzovoort. Er kan geen sprake van zijn dat de marxisten van welk land dan ook hun nationale programma opstellen zonder rekening te houden met al deze algemene historische en concrete toestandsvoorwaarden.¹

De “kritiek op Rosa Luxemburg” is ook te maken op Jef: “.... vervalt in algemeenheden…..”
Lenins verduidelijking is te gebruiken als kritiek op Jef, die juist NEGEERT wat Lenin hier stelt: “De categorische eis van de marxistische theorie bij het onderzoeken van een sociaal vraagstuk is dat het binnen bepaalde historische grenzen wordt onderzocht en, als het naar een bepaald land verwijst (bijvoorbeeld het nationale programma voor een bepaald land), dat er rekening wordt gehouden met de specifieke kenmerken dat land te onderscheiden van andere landen in dezelfde historische periode.
Wat houdt deze categorische eis van het marxisme in bij de toepassing ervan op de vraag die ter discussie staat?
In de eerste plaats impliceert het dat er een duidelijk onderscheid moet
worden gemaakt tussen de twee perioden van het kapitalisme, die radicaal van elkaar verschillen wat betreft de nationale beweging.
Aan de ene kant is er de periode van de ineenstorting van het feodalisme en het absolutisme, de periode van de vorming van de burgerlijk-democratische samenleving en staat, waarin de nationale bewegingen voor het eerst massabewegingen worden en op de een of andere manier alle klassen van de bevolking in de politiek via de pers, deelname aan representatieve instellingen, enz. Aan de andere kant is er de periode van volledig gevormde kapitalistische staten met een lang gevestigd constitutioneel regime en een sterk ontwikkelde tegenstelling tussen het proletariaat en de bourgeoisie - een periode die de vooravond van de ondergang van het kapitalisme mag worden genoemd.”

Er wordt, door Lenin NIET gesproken van een “recht op afscheiding” NA een periode van socialisme over een gebied dat het land omvat (Oekraïne), waarvan twee delen (Donetsk en Loehansk) nu ineens “onderdrukte naties” zouden zijn, die het “recht op zelfbeschikking” voor een keuze voor een “eigen ontwikkeling van het kapitalisme” zouden hebben. Dit zou dan “mogelijk moeten zijn” onder omstandigheden van een reeds ontwikkeld monopoliekapitalisme in een volledig reeds verdeelde wereld…..

Jef parafraseert Lenin en dat LOS van de oorspronkelijke historische context (van 1914) van het document “De Nationale kwestie en het recht op zelfbeschikking” Dit is (bewust?) misleiding van kameraden die (nog) niet genoeg werken van Lenin gestudeerd hebben, en een kennis ontbreken over de historische context waarin die geschreven zijn.

Nog vervalsing van de geschiedenis
Jef verzwijgt (bewust?) dat de tegenstellingen binnen de (ooit eensgezinde) burgerij in de voormalige “delen” van wat vroeger de Soviet-Unie was, leidden tot wat er gebeurde in 2014 en later tot de inval van Rusland in Oekraïne.
Over deze vervalsing (of ontkenning) van de geschiedenis had ik het al in 29-11-2022 Dogmatisch opportunisme verblindt sommige kameraden voor de realiteit van het inter-imperialistisch karakter van de oorlog in Oekraïne
Ik heb trouwens bijna het hele boek(URSS, de fluwelen contrarevolutie) ingescand en hier publiek gedeeld.

1https://www.marxists.org/archive/lenin/works/1914/self-det/index.htm , Vladimir Iljitsj Lenin, “Het recht van naties op zelfbeschikking”. Geschreven: februari-mei 1914. Gepubliceerd: april-juni 1914 in het tijdschrift Prosveshcheniye nrs. 4, 5 en 6. Gesigneerd: V. Ilyin . Gepubliceerd volgens de tekst in het tijdschrift. Bron: Lenin's Collected Works , Progress Publishers, 1972, Moskou, Volume 20 , pp. 393-454. Vertaald: Bernard Isaacs en wijlen Joe Fineberg Transcription\Markup: B. Baggins , D. Walters , & K. Goins (2008) Publiek domein: Lenin Internet Archive (2000). U mag dit werk vrijelijk kopiëren, verspreiden, weergeven en uitvoeren; evenals het maken van afgeleide en commerciële werken. Vermeld alstublieft "Marxists Internet Archive" als uw bron.