PVDA-leden vss Voorzitter Peter Mertens: personencultus of onvermogen tot marxistische analyse? (2)

Wat Peter Mertens ook zegt of schrijft in de media, alles wordt bejubeld door partijleden als “marxistisch maar niet dogmatisch”, “communistisch maar niet belerend” en door de “burgerlijke” media welwillend geraporteerd. De”nieuwe” PVDA zou nog altijd “revolutionair en marxistisch”(maar dan eerder “intern”) en zou vooral haar TAKTIEK (“naar de massa's”) hebben herzien.

De "Nieuwe"Partijopvatting zoals die wordt gepropageerd in de documenten van het 8e congres van de PVDA, februari 2008

Zo kunnen we lezen in de congresdocumenten:

" De vernieuwde PVDA wil in de komende periode zowel beginselvast, als soepel zijn. …(…)
De belangrijkste opdracht voor de partij is: beginselvast én soepel te zijn.(…)

In 1885 werd de Belgische Werklieden Partij opgericht. De BWP had een aantal socialistische principes, maar die werden - vooral vanaf de eerste verkiezingsoverwinning in 1894 - vrij snel opgegeven.¹…
Er kwam heel snel een grote afkeer van het inhoudelijke debat en van de socialistische theorie. (…)
De kenmerkende eigenschappen van het kapitalistische stelsel, de doelstelling van het socialisme, de langetermijnbelangen van de arbeidersklasse… het werd allemaal "vergeten" en opgeofferd aan de (werkelijke of) vermeende voordelen van het ogenblik. ...(…)
De visie over de toekomst van de maatschappij en over het socialisme verdampte. …
Naarmate de BWP de socialistische principes losliet, liet ze ook de steun aan de antikoloniale strijd varen. … en liet …het zelfbeschikkingsrecht van het Congolese volk vallen.(…)
Een eigentijdse communistische partij
De PVDA is (…)een partijconcept van "het nieuwe type". Kenmerkend hiervoor zijn ons doel, onze analyse, onze taken en onze werkingsprincipes.
Het doel. De partij verzamelt iedereen die streeft naar een socialistische samenleving. (…)
De analyse. De partij stelt ons in staat strategische analyses te maken, gebaseerd op een marxistische wereldvisie, en die creatief toe te passen op de situatie in ons land. (…)
Dat is alleen mogelijk binnen een collectief geheel, de partij. (…)
De taken. Wij streven ernaar om de verzuchtingen van de werkende bevolking effectief in strijd, organisatie en bewustzijn om te zetten, de beste ervaringen te verzamelen en ze te veralgemenen.
Sensibiliseren (bewustmaken): mensen leren op verschillende manieren. De meeste mensen leren vooral door eigen ervaringen op te doen. Ervaringen in de collectieve sociale actie zijn het leerrijkst.
Toch volstaat dat niet. Inzicht in hoe de maatschappij werkt, in haar geschiedenis en in haar toekomst ontstaat niet spontaan. De partij werkt voortdurend aan het doen samensmelten van de arbeidersbeweging en de marxistische inzichten. Daarvoor moet de partij stevig verankerd zijn onder de werkende bevolking. En ze moet verder kijken dan naar de onmiddellijk belangen.
Organiseren. De collectieve sociale actie is een belangrijk moment waarin mensen zich samen zetten, zich organiseren en vaak zichzelf overstijgen. Om die ervaring een blijvend karakter te geven, is het nodig aan blijvende organisatievormen te werken, zoals massaorganisaties. Om de ervaring van de meest actieve mensen te rentabiliseren, en verder vooruit te trekken, is het nodig om steeds de partij zelf te versterken. De partij is de hoogste vorm van organisatie.
Mobiliseren (de klassenstrijd leiden). De strijd is de motor van verandering. Onze partij is een doe-partij. Wij werken aan sociale actie. Sociale actie is breed: ze omvat zowel petities, meetings, volksvergaderingen als stakingen, bezettingen en betogingen, enz. In de strijd leren zowel grote groepen mensen, als de actiefste organisatoren het snelst en het diepgaandst. We streven ernaar alle strijdvormen te ontdekken, te ontplooien en er mee richting aan te geven.
De werkingsprincipes. De kracht van de partij wordt niet alleen door een ideologische eenheid gevormd, maar ook door de collectieve slagkracht van al haar leden. Een vinger kan je breken, een vuist niet. Vandaar dat we principes hanteren als eenheid van wil en optreden, van meerderheid en minderheid, en van praktische besluiten die iedereen binden.
De werkingsprincipes van de partij zijn vastgelegd in de partijstatuten.
Elk groepslid ontvangt de statuten en verklaart zich akkoord dat de partij werkt volgens de statuten.
Het organisatorische basisprincipe van de partij is het democratische centralisme. Dat bestaat ondermeer uit volgende fundamentele organisatiebeginselen.
- De verkiezing van alle leidende organen, van de basis tot de top. Het recht van elke partijeenheid om, binnen wat voorzien is in de partijstatuten, het mandaat van haar verkozen leiding terug te roepen.
- Er moet ruimte zijn om alle ideeën aan bod te laten komen. Om zoveel mogelijk leden te laten deelnemen aan het collectieve werk, de analyse, de beslissingen en de activiteit van de partijeenheden.
- Beslissingen nemen we binnen een democratisch kader van debat en discussie, op basis van de ingezamelde voorstellen, de beste ervaringen, het politieke programma en de marxistische analyse. Meningsverschillen beslechten we op een correcte manier. Beslissingen nemen we bij consensus of in een stemming, bij meerderheid. De minderheid legt zich neer bij de meerderheid.
- De beslissingen van de leidende organen en verantwoordelijken zijn bindend voor de gehele organisatie. Eenmaal iets is besloten, gaan we er allemaal samen voor. Die discipline is nodig om de complexe taken van sensibiliseren, organiseren en mobiliseren, van politiek en tactiek, tot een goed einde te brengen. Fracties of groepen die zich op andere besluiten of andere politieke platforms organiseren, zijn niet toegelaten.
- De leidende organen hebben de plicht regelmatig verantwoording af te leggen. Zij antwoorden opinies en kritieken die de partijeenheden formuleren om het partijwerk te verbeteren. Beslissingen worden tijdig geëvalueerd. Er wordt een balans opgemaakt. De praktijk - wat heeft het opgeleverd? - is de belangrijkste toetssteen in de balans.
- Elke partijorganisatie heeft beslissingsrecht en initiatiefrecht op haar terrein. Initiatief en beslissingen worden aangemoedigd binnen het kader van de statutaire principes, van de politieke lijn van de partij en van de besluiten van de leidende organen."

De "nieuwe" PVDA is een reformistische  - kapitalisme BEVESTIGENDE - partij. Met marxistisch KLINKENDE frases misleid men de leden (of LAAT men zich misleiden)

Wat principe-vastheid betreft had men toch logischerwijze het (historisch EIGEN) voorbeeld van AMADA of de PVDA toch beter als voorbeeld gebruikt.Waarom wordt er geen vergelijking gemaakt met de PVDA "sinds haar oprichting in 1979" (of zijn er binnen de PVDA in tegenstelling tot de BWP dan NOOIT “echte socialistische principes” geweest waanaar teruggegaan kan worden?) Was de werking en en waren de principes van AMADA dan totaal verkeerd en waren er daarentegen bij de BWP wél correcte principes?

Of waren de “socialistische principes” van de BWP beter dan die van AMADA of de PVDA? Is er iets mis met de oorspronkelijke socialistische principes die AMADA en de PVDA hadden?

De NIEUWE PVDA of de "vernieuwde PVDA", VERLAAT die juist niet een aantal oorspronkelijke “socialistische principes” van AMADA of de PVDA?

Maar waarom is Peter Mertens dan in 1991 lid geworden van de PVDA, en opgeklommen tot een leidend kader, als er in de PVDA niets en in de BWP zoveel meer oorspronkelijke “socialistische principes” waren?

Met andere woorden is er meer aan de hand dan dat AMADA en de "oude" PVDA “niet soepel genoeg” waren?

Wat is het ACTUELE programma van de PVDA waarin haar revolutionaire doelstellingen en strategie CONCREET uitgewerkt staat (of het nu overgenomen is van de BWP, of eventueel van de “oude” PVDA of AMADA “toen zij nog socialistische principes hadden”)staat?

IS dat dan het programma "De mens eerst, niet de winst" zoals dat op de website staat? ....Maar daarin STAAN GEEN “socialistische principes” of revolutionaire doelstellingen. Dat is alleen maar een programma met HERVORMINGS-eisen.

De BWP heeft NOOIT een revolutionair programma gehad.(en dat wordt dan nog beklemtoond in een EIGEN PVDA-analyse: Marxistische Studies n° 29: De socialistische partij was al reformistisch van bij haar oprichting - De strijd voor het algemeen stemrecht en de organisatie van de werkers in België²) Zij had, zoals de PVDA NU (dus nà het 8e congres in 2008), een héél algemene analyse met héél algemene bepalingen rond socialisme, tegen het prive-bezit van de productiemiddelen en over het klassekarakter van “DE” staat (ook dus zéér in het algemeen)

Voor de rest had ze (en heeft de PVDA nu) een concreet hervormingsprogramma. En wàt men er ook van kan zeggen en wèlke veranderingen of verbeteringen er aangebracht zouden moeten worden..... AMADA en de PVDA hadden allebei ooit een fundamenteel revolutionair programma.....

De organisatie van de BWP was afgestemd op mee te doen met verkiezingen en een aanhang daartoe te verkrijgen….net zoals de PVDA nu.(bevestigd in het 8e congres, februari 2008)

Als de PVDA net zoals de BWP met een programma van radikale hervormingseisen de maat wil geven van het niveau tot dewelke de klassenstrijd zich maar màg ontwikkelen (de PVDA net zoals de BWP maken zich sterk dat ze het verst mogelijke radikaal hervormingseisenpaket hebben - dus màg de arbeidersklasse in een strijdsituatie zich geen hogere eisen stellen)… dan kan dat alleen maar dienen om bij een potentieel kiezerspubliek de beste keuze te vormen die de werkers zich maar kunnen stellen … in verkiezingen.

De PVDA heeft alleen nog niet zo`n grote nationale verkiezingsoverwinning als de BWP gehad. Dus is het makkelijk te stellen dat de PVDA in tegenstelling tot de BWP "zeker haar beginselen niet zal verloochenen". Hoewel Peter Mertens NU al zegt voor deelname aan het beleid binnen bepaalde voorwaarden al tot een “gemeenschappelijk programma” wil afzakken. (“zoals men bereid was te doen in Hoboken en Zelzate bij de laatste gemeentelijke verkiezingen”)

....En zo......kan men de beschrijving die het congresdocument maakt over hoe “de BWP haar beginselen verloochende” toepassen op de HUIDIGE PVDA!

Er kwam heel snel een grote afkeer van het inhoudelijke debat en van de socialistische theorie. (…)
De kenmerkende eigenschappen van het kapitalistische stelsel, de doelstelling van het socialisme, de langetermijnbelangen van de arbeidersklasse… het werd allemaal "vergeten" en opgeofferd aan de (werkelijke of) vermeende voordelen van het ogenblik....(…)
De visie over de toekomst van de maatschappij en over het socialisme verdampte.

Wat nu de Kommunistische Partij van België (KPB - opgericht in 1922) betreft (hoewel het 8e congres DAAR totaal geen melding over maakt als een organisatie “met oorspronkelijk nog echte socialistische principes”), zij had nooit een eigen revolutionair programma of strategie en dus ook geen organisatieprincipes die daar aan beantwoorden. Door scha en schande heeft zij tijdens de weerstandsoorlog zich de principes van klandestiniteit en conspiratie (tijdelijk) eigen gemaakt, en dan nog grotendeels alleen om een militaire (partisanen-)werking te kunnen ontplooien, hetgeen zij op een inderdaad heroïsche manier heeft gedaan. Dit diende alleen het programma-punt : "Nazis buiten" maar zeker geen revolutie.

Maar hetgeen vooral belangrijk is: Stel dat als de BWP haar beginprincipes zou hebben behouden, tegelijk met de invoering van de nodige “soepelheid”….dan zou de PVDA volgens Peter Mertens HETZELFDE zijn als de BWP.

Nu, daar heeft Peter Mertens in feite gelijk! Het is in 1894 dat het chartes van Quaregnon werd aangenomen als basisanalyse voor de BWP. Het is een tekst, een "analyse" gelijkaardig aan de formele, algemene analyse in de eerste drie hoofdstukken van de congrestexten van het 8e congres.

Het programma ( het programma van 2004 dat in feite hernomen is in 2007-2008, is een GELIJKAARDIG programma met hervormingen en ZONDER zelfs maar een verwijzing naar het socialisme… net het stichtingsprogramma van de BWP!

In de EIGEN analyses van EIGEN PVDA-leden/-kaders in het EIGEN Marxisme-vormend studie-blad Marxistische Studies werd ooit de BWP geanalyseerd³, evenals het zogenaamde “marxisme” dat ze zogenaamd aanhing⁴. Bij de “INTERNE vorming in beginselvaste marxistische principes” hoorde blijkbaar geen studie van de ooit zelf gemaakte analyses.....Geen wonder dat een meerderheid van de (domgehouden) leden stemden voor Peter Mertens en zijn reformistische politieke lijn. 

 

1 Door mij weergegeven in vet, omdat hier duidelijk ingegaan wordt (en dat wordt dan nog door de meerderheid van de leden GOEDGEKEURD!) TEGEN de EIGEN analyse over de BWP in het EIGEN (marxistische) vormings- en studieblad – Marxistische Studies, namelijk http://marx.be/nl/content/archief?action=get_doc&id=25&doc_id=234, Nummer 29, publicatiedatum: 1996-03-01 Copyright © EPO, Marxistische Studies en auteurs — Overname, publicatie en vertaling zijn toegestaan voor strikt niet-winstgevende doeleinden, “De socialistische partij was al reformistisch van bij haar oprichting - De strijd voor het algemeen stemrecht en de organisatie van de werkers in België”, Serge Deruette (Nico)

2http://marx.be/nl/content/archief?action=get_doc&id=25&doc_id=234, Nummer 29, publicatiedatum: 1996-03-01 Copyright © EPO, Marxistische Studies en auteurs — Overname, publicatie en vertaling zijn toegestaan voor strikt niet-winstgevende doeleinden, “De socialistische partij was al reformistisch van bij haar oprichting - De strijd voor het algemeen stemrecht en de organisatie van de werkers in België”, Serge Deruette.

3http://marx.be/nl/content/archief?action=get_doc&id=25&doc_id=234, Nummer 29, publicatiedatum: 1996-03-01 Copyright © EPO, Marxistische Studies en auteurs — Overname, publicatie en vertaling zijn toegestaan voor strikt niet-winstgevende doeleinden, “De socialistische partij was al reformistisch van bij haar oprichting - De strijd voor het algemeen stemrecht en de organisatie van de werkers in België”, Serge Deruette.

4http://marx.be/nl/content/archief?action=get_doc&id=25&doc_id=235, Nummer 29, publicatiedatum: 1996-03-01 Copyright © EPO, Marxistische Studies en auteurs — Overname, publicatie en vertaling zijn toegestaan voor strikt niet-winstgevende doeleinden: “Staat en Revolutie, herzien en gecorrigeerd door Vandervelde”, Serge Deruette