Frans Van Acoleyen (PVDA) mobiliseerde in 1996 nog voor strijd voor RECUPERATIE van vermindering van patronale bijdragen … en kritikeerde de vakbonden als ze daar akkoorden met vermindering van patronale bijdragen ondertekenen ….“in ruil voor werk”.

De verkiezingscampagnes in ‘24 zullen uiteindelijk gaan over de begroting (de inkomsten, de uitgaven, en welk “tekort” dat oplevert, en waarrond dan van iedere partij haar “verkiezings-campagne” zal draaien – zie verder)
De “inkomsten” waar men van uitgaat zijn het resultaat van vorige besparingen en maatregelen…. Zo leidden de maatregelen van de regeringen vanaf 1980 tot nu tot een gecumuleerde VERMINDERING van patronale bijdragen, die 22,092 miljard euro was dit jaar, in 2024 zal dat zijn bij ongewijzigd beleid zeker 22,732 miljard euro zijn.

In de verkiezingen en erna in “regeringsonderhandeling” ligt in ieder geval op tafel:
– belastinghervorming (6 tot 10 miljard extra vermindering bovenop de reeds “ingeplande” verminderingen, door vorige regeringen sinds 1980)
In De Tijd op 1 december 2022: ¨Van Peteghem wil de lasten op arbeid met 10 miljard euro verlagen. Dat moet onder meer gebeuren door het verhogen van de belastingvrije som en door een hervorming van de belastingschalen.”
De vermindering van patronale bijdragen, die in 2024 reeds 22,732 miljard euro zal zijn, kan dus oplopen tot een VERMINDERING van meer dan 30 miljard euro, dus een “inkomsten” die sowieso 30 miljard euro LAGER is dan wat hij zo zijn ZONDER al die verminderingen! Het mogelijk “begrotingstekort” in 2024 (dat al “voorspeld” is zo’n 21 miljard euro te zijn of 3,5 % van bbp – “te hoog” volgens Europa) zal zo aanzwellen met nog zo’n 10 miljard, … als er geen ‘alternatieve inkomsten zijn” of “besparingen in de uitgaven” – lees besparing in de sociale zekerheid, dus bij de pensioenen, uitgaven gezondheid, ouderenzorg, kinderopvang, Besparingen in uitgaven voor sociale zekerheid bijvoorbeeld, door steeds meer verandering “naar begunstigde” naar selectiviteit (voorwaarden verbinden) en door installering van “forfaitaire” bedragen (door regionalisering en de “dotaties”) = DOEL van regionalisering  Een andere bron van “inkomsten” is de vennootschapsbelasting. Die was in 2023 20,84 miljard euro. Nu is de vennootschapsbelasting vandaag de dag: 25% op “winst voor belasting”. Het waren opeenvolgende regeringsbeslissingen om die vennootschapsbelasting te doen dalen. Voor 1980 was die nog 48% op “winst voor belasting”. In Solidair 26 december 2017: “Om in te schatten hoe reëel het gevaar van een zerotarief op middellange termijn is, hoef je maar te kijken naar de evolutie van de aanslagvoet van de VB in België. In het begin van de jaren 1980 lag die nog op 48%, hij zakt naar 45% in 1982, naar 43% in 1987, naar 41% in 1990, naar 39% in 1993 (wordt 40,17% met inclusie van de complementaire crisisbijdrage), 33,99% in 2002 om ten slotte, door de nieuwe hervorming tot 29,58% te dalen in 2018 en tot 25% in 2020. In vier decennia is de aanslagvoet dus bijna gehalveerd.”

Anders zou de vennootschapsbelasting (indien nog 48%) in 2023 40 miljard euro zijn geweest.
Zo zou je kunnen denken: "Het is een doelbewuste politieke keuze door via “ondernemingsvriendelijke” lagere vennootschapsbelasting en vermindering van patronale bijdragen een “begrotingstekort” te scheppen."
Een tekort die een nieuwe regering doet uitkijken naar “nieuwe inkomsten” en “besparingen op de uitgaven”…
En AL de deelnemende partijen die het spel van burgerlijke parlementaire democratie spelen, geven dan, in functie van hun “achterban” (om genoeg stemmen te ronselen) hun voorstellen voor “nieuwe inkomsten”: gaande van btw-verhogingen, co2-taksen tot “effectentax”en “vermogensbelasting” …. en al dan geen “besparingen”: op pensioenen, werkloosheidsuitkeringen, …. tot “geen besparingen nodig omwille van hoog genoeg inkomsten, bv die vermogensbelasting” …

Maar geen van die partijen doen een oproep tot strijd voor een recuperatie van alle voorgaande besparingen en een herstel van “inkomsten” betaald door de kapitalisten ( de “eigenaars” van de bedrijven, banken, monopolies,…)

Dat was ooit anders. Hieronder enkele artikels uit Solidair van 3 april 1996.
Interessant is (zoals je kunt lezen) dat wat de PVDA in 1996 aan “de trotskisten” verwijt, …. ze nu zelf doen…..: “exclusief de strijd richten op een hogere vermogensbelasting” … De reden waarom is wellicht iets anders ...“deze demagogie heeft geen ander doel dan …..” stemmen te ronselen in verkiezingen.
Ook maakte de PVDA toen nog een kritiek op het reformistische “onderhandelen = nemen en geven” van de vakbondsleiding. Waarbij de vakbondsonderhandelaars zèlf tekenen voor vermindering van patronale bijdragen “in ruil voor werk” …..
Dit is dan ook de laatste Solidair waarin nog opgeroepen werd voor de strijd voor de recuperatie van de reeds vroegere verlagingen van patronale bijdragen ….