RESOLUTIE VAN HET CENTRALE COMITÉ VAN DE KKE OVER DE IMPERIALISTISCHE OORLOG IN OEKRAÏNE

RESOLUTIE VAN HET CENTRALE COMITÉ VAN DE KKE OVER DE IMPERIALISTISCHE OORLOG IN OEKRAÏNE

1. De KKE hekelde vanaf het allereerste moment de Russische invasie van Oekraïne en betuigde haar solidariteit met de bevolking van Oekraïne. Al minstens tien jaar betaalt het Oekraïense volk de prijs voor de concurrentie en interventies over de verdeling van markten en invloedssferen tussen enerzijds de VS, de NAVO en de EU en de strategie van “Euro- Atlantische uitbreiding” en aan de andere kant de strategie van de kapitalistische Russische Federatie voor haar eigen uitbuitende plannen tegen de volkeren, gericht op het versterken van haar eigen imperialistische coalitie (Euraziatische Economische Unie, Collectieve Veiligheidsverdragsorganisatie) in de voormalige USSR-regio.

De Russische militaire interventie markeert in wezen het formele begin van een oorlog die is voorbereid door een kruitvat dat zich in de loop van de tijd heeft opgestapeld. De focus ligt op de verdeling van minerale rijkdom, energie, land, arbeidskrachten, pijpleidingen, goederentransportnetwerken, geopolitieke pijlers en marktaandelen.
Al jaren proberen de VS, de NAVO en de EU systematisch de economische, politieke en militaire omsingeling van Rusland te bevorderen en te bevorderen door in te grijpen, krachtige strijdkrachten in te zetten en de bases van dood te vestigen, waardoor olie op het vuur wordt gegooid.
Nadat het Warschaupact was verbroken, is de NAVO niet alleen niet ontbonden of beperkt geworden, maar is ze integendeel uitgebreid, met inbegrip van andere Oost-Europese landen en voormalige Sovjetrepublieken in haar gelederen. Het plaatst strijdkrachten, bases en moderne wapens in verschillende regio's rond Rusland. In de Noordzee, in Oost-Europa, in de Zwarte Zee en in de Oostzee vinden al jaren militaire plannen, oefeningen en oefeningen plaats tegen Rusland. 
Deze laatste ontwikkelingen zijn het meest recente incident van een langdurige confrontatie over Oekraïne. Het houdt ook verband met de felle concurrentie binnen de Oekraïense bourgeoisie, die werd gevormd na de omverwerping van het socialisme, over de vraag of het land zich bij de ene of de andere imperialistische alliantie zou aansluiten. In het kader van deze confrontatie steunden en organiseerden enerzijds de VS, de NAVO en de EU samen met delen van de Oekraïense bourgeoisie de “Oranje Revolutie” in 2004 en de bloedige staatsgreep in 2014, waarbij zij verregaande -rechtse fascistische krachten die een bevriend regime willen vestigen. Aan de andere kant nam Rusland delen van het Oekraïense grondgebied in beslag door de Krim te annexeren en Russisch sprekende separatisten in de Donbas-regio te steunen voor zijn eigen belangen, waarbij het hun staatsentiteit kort voor zijn interventie erkende.

2. Deze gebeurtenissen, die zich 30 jaar na de omverwerping van het socialisme en de ontbinding van de USSR voltrekken, zijn een tragisch en concreet bewijs van de historische tegenslag die begin 1990 plaatsvond. Deze gedenkwaardige tegenslag voor de volkeren van de regio, maar ook voor de arbeidersklasse en de populaire krachten over de hele wereld openden de doos van Pandora.

De KKE had ingeschat en werd tragisch bevestigd dat het kapitalistische herstel onder andere zou leiden tot de verdeling van volkeren en staten, zoals in het geval van Joegoslavië en Tsjechoslowakije, als gevolg van de concurrentie tussen de bourgeoisie over de controle van markten, rauwe materialen, geostrategische posities en transportroutes.
De burgerlijke klassen en de kapitalisten die opkwamen tijdens het kapitalistische herstel en de zwaarbevochten verworvenheden van het verenigde Sovjet-volk in de loop van decennia stelen, werden gevormd door dit proces van contrarevolutie. De regeringen van Poetin in Rusland en Zelenskiy in Oekraïne drukken die kapitalisten uit. Dat is de reden waarom ze, ondanks hun verschillen en rivaliteit, instemmen met anti-communisme, met de vervalsing van de geschiedenis, met het belasteren van de Sovjet-Unie, met het versterken van het nationalisme (zowel Russisch als Oekraïens), en met het tot zwijgen brengen van de gemeenschappelijke belangen van arbeiders en mensen .
Het aanroepen van antifascisme door het huidige kapitalistische Rusland om zijn geopolitieke plannen in de regio te bevorderen, is een voorwendsel en maakt misbruik van het sterke antifascistische sentiment van het Russische volk en alle volkeren die miljoenen doden hebben geleden in de strijd tegen de fascistisch-nazi-Duitse bezetting en gruweldaden. We vergeten niet dat het kapitalistische Rusland zelf, dat tegenwoordig in de frontlinie van het anticommunisme staat, vriendschappelijke betrekkingen onderhoudt met extreemrechtse groepen in veel landen en dat het Russische leiderschap de ideologen van het Russisch fascisme publiekelijk prijst. Tegelijkertijd vergeten we niet dat fascistisch-extreemrechtse krachten in 2014 een pogrom van geweld en intimidatie, moorden en bloedbaden ontketenden — zoals in Odessa — in Oekraïne, met de steun van de NAVO en de EU. Tegenwoordig maken die troepen deel uit van het staatsapparaat van Oekraïne en zijn ze betrokken bij misdaden in Russischtalige gebieden en tegen Griekse expats.
De volkeren van Oekraïne en Rusland, net als de andere volkeren van de regio, leefden en vochten al 70 jaar samen; zij zegevierden en vestigden hun eigen macht, ze vochten tegen imperialistische interventies, ze streefden ernaar om het land, de fabrieken en de rijkdom van hun ondergrond en wateren te gebruiken onder sociale eigendomsverhoudingen, ze vochten tegen de haat en oorlog van hun oude uitbuiters die de Door de stappen die de Sovjetmacht zette, rukten ze samen op in het kader van het socialisme, ze vochten samen tegen het nazisme, het fascisme en het Duitse imperialisme. De nationalistische hysterie van oorlogskreten mag de collectieve herinnering van de twee volkeren, die decennialang in broederschap leefden, niet verdoezelen.
30 jaar na de omverwerping van het socialisme en de ontbinding van de Sovjet-Unie zijn al degenen die een wereld van vrede, veiligheid, vrijheid en gerechtigheid hebben gevierd en beloofd, volledig weerlegd. Hun wereld, de beruchte “wereld van westerse waarden” is een wereld van barbaarsheid, uitbuiting, oorlog, vluchtelingen, economische crises, honderdduizenden slachtoffers als gevolg van de pandemie of militaire interventies; het is een wereld van monsters, dat wil zeggen kapitalisme. Mensen zoals Biden, Scholz, Poetin, Zelenskiy, enz. maken deel uit van deze wereld, samen met alle "autoritaire" en "democratische" mensen die de vrijheid van enkelen verdedigen om het lot van velen te bepalen en verschillende aspecten van de dictatuur van het kapitaal.

3. De imperialistische oorlog die vandaag in Oekraïne wordt gevoerd, is niets meer dan een nieuwe schakel in deze bloedige keten van oorlogen en rivaliteit die vooral na 1991 escaleerde en hun vroegere ideologische mantel verloor die ogenschijnlijk de ‘westerse vrije wereld’ verdedigde tegen ‘communistisch totalitarisme’ ”. Het nieuwe element hier is dat ze zich nu opnieuw uitbreiden naar Europese bodem, aangezien het socialistische schild niet langer bestaat.

We vergeten de oorlogen in Joegoslavië begin 1990 niet, die begonnen met het keurmerk van de Europese Unie en leidden tot de interventie van de NAVO in 1999, resulterend in de uiteindelijke verbrokkeling van het land en zijn fragmentatie. De voorwendsels die toen door de NAVO en de EU werden gebruikt, zijn dezelfde als die welke Rusland gebruikte voor zijn eigen militaire interventie, zoals "de bescherming tegen etnische zuivering" en "het recht op zelfbeschikking". De wonden in de Balkan zijn nog steeds open en er zijn grote risico's voor nieuwe omwentelingen en confrontaties.
We vergeten niet de imperialistische interventies en oorlogen in onze buurt, in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, in Irak, in Syrië, in Libië en Afghanistan, evenals de aanhoudende Israëlische bezetting van Palestina. De VS, de NAVO en hun bondgenoten hebben de volkeren in burgeroorlogen gesleept, etnische en religieuze conflicten uitgelokt, militair ingegrepen, bezettingslegers opgericht in naam van “democratie” en “vrijheid”, hele landen tot chaos geleid, aanleiding gegeven tot en versterkte reactionaire krachten, jihadisten en anderen.
Laten we de Turkse invasie en bezetting van Cyprus sinds 1974, die werd gesteund door de VS en de NAVO, niet vergeten, deze voortdurende misdaad tegen het Cypriotische volk, en de verschillende door de NAVO geïnspireerde plannen die al die jaren hebben geleid tot de verdeling van de eiland.
“Revisionisme”, het geschil over soevereine rechten, het hertekenen van grenzen en de ontbinding van staten zijn geen voorrecht van een of ander imperialistisch centrum. Allemaal herzien ze internationale verdragen, betwisten grenzen en grijpen militair in onder verschillende voorwendselen wanneer hun belangen dat opleggen. De basis van het 'revisionisme' is de concurrentie tussen imperialistische centra. Ze vertrappen zelfs enkele formele bepalingen van het internationaal recht, die het resultaat waren van de invloed van de socialistische staten na de Tweede Wereldoorlog. Het is duidelijk aangetoond dat het internationaal recht in werkelijkheid de wet is van "Macht bepaalt wat recht is", d.w.z. de wet van degenen die de economische, politieke en militaire macht behouden om hun belangen op te dringen. Zelfs hun vertegenwoordigers erkennen dit feit, gedwongen om de ene of de andere kant te steunen, waarbij ze dubbelzinnigheden en vaagheid benadrukken. Beweringen die beweren dat er een vreedzame wereld kan zijn met een andere “internationale architectuur”, “NAVO zonder offensieve uitrusting”, “een pro-vrede EU” of “een creatieve multipolaire wereld” in het kader van de moderne kapitalistische wereld, zijn onrealistisch en trek de wol over de ogen van de mensen.

4. De EU zit niet op het hek wat betreft de ontwikkelingen, maar is al jaren actief betrokken bij imperialistische interventies en in dit geval bij het plan om Rusland te omsingelen. Het is medeplichtig aan de tragedie waarmee de volkeren in Oekraïne momenteel worden geconfronteerd. De tegenstellingen die er de afgelopen jaren zijn geweest met betrekking tot zijn houding ten opzichte van Rusland, weerspiegelen de verschillende doelstellingen en prioriteiten van de bourgeoisie van elk land en houden verband met de sterke economische banden met Rusland, met name in sectoren zoals energie. De vorming van een eensgezind standpunt tegen Rusland na het begin van de oorlog, waarover ND, SYRIZA, KINAL en de andere burgerlijke partijen in ons land feestvieren, betekent enerzijds niet dat deze tegenstellingen zijn opgelost en anderzijds aan de andere kant is er een "eenheid" die zich tegen de volkeren keert omdat het een eenheid is voor oorlogsvoorbereiding die de volkeren van de EU grote risico's brengt.

Niemand kan rustig slapen als de leiders van EU-landen en EU-functionarissen dagelijks oorlogsverklaringen afleggen. Dertig jaar na het Verdrag van Maastricht glijden hun maskers nog duidelijker af, verdwijnen de voorwendsels, worden "taboes overwonnen", zoals ze cynisch toegeven, en wordt de ware aard van de EU onthuld: het is een reactionaire imperialistische alliantie tussen roofdieren die vechten tegen elkaar en allemaal collectief tegen de volkeren.
In dit proces, opnieuw in de geschiedenis, lopen de sociaal-democratische regeringen voorop en verdrijven ze de mythe van “progressieve regeringen” die zogenaamd een alternatief zouden zijn voor de volkeren.
De Duitse sociaaldemocraten, die voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog een enorm bewapeningsprogramma hebben aangekondigd, de socialisten in Spanje en Portugal, de centrumlinkse regering in Italië en de sociaaldemocraten in Denemarken en Finland leiden de militaire confrontatie met Rusland. Hun besluit om de militaire uitgaven in alle EU- en NAVO-lidstaten te verhogen en hiervoor zelfs de strikte financiële voorwaarden van de Europese begrotingen te versoepelen, kwam uiteraard niet alleen voort uit de ontwikkelingen in Oekraïne. Ze onthullen een algemene voorbereiding, ze geven aan dat we een periode ingaan van een gewelddadiger conflict over tegenstellingen en concurrentie.
Het militaire conflict in Oekraïne voedt gevaarlijke ontwikkelingen voor de volkeren van Europa en de rest van de wereld na de Russische invasie, nu de imperialistische concurrentie een nieuwe fase ingaat. Het gevaar van een meer algemene militaire confrontatie is duidelijker dan ooit. De oorlogsverklaringen van de politieke leiders van de EU, van de NAVO-lidstaten en Rusland, evenals de dreiging van nucleaire aanvallen, moeten niet eenvoudig worden beschouwd als opruiende retoriek.
Voor het eerst zet de NAVO haar Response Force in Oost-Europa in en verzamelt nog meer strijdkrachten, terwijl ze van plan is landen als Moldavië, Georgië, Bosnië en Herzegovina, Finland en Zweden te benaderen. Er zijn gebieden in Moldavië en Georgië, waarvan de afscheiding werd gesteund door Rusland, waar de aanwezigheid van Russische strijdkrachten sterk is. Finland en Zweden zijn opgenomen in de rode lijn van Rusland voor wat betreft de verdere uitbreiding van de NAVO. In Rusland werden de "nucleaire afschrikkingstroepen" op een speciale manier van gevechtsgereedheid ingesteld. Wit-Rusland hield een referendum waarin de mogelijkheid werd goedgekeurd om kernwapens op zijn grondgebied te installeren voor het geval de NAVO soortgelijke wapens installeert in Polen of Litouwen.

5. Onder verantwoordelijkheid van de ND-regering en met instemming van SYRIZA, KINAL en de andere burgerlijke partijen, escaleert Griekenland zijn betrokkenheid bij deze gevaarlijke imperialistische concurrentie. Alle vorige regeringen hadden al alle NAVO-besluiten en plannen met betrekking tot de uitbreiding van deze moorddadige organisatie en de omsingeling van Rusland gesteund. Naast de Souda-basis waren ze al begonnen met de installatie van nieuwe VS-NAVO-bases in het land, zoals die van Alexandroupolis, Larissa en Stefanovikeio, die al worden gebruikt als transport- en inzetknooppunt van strijdkrachten naar Oost- Europa. Ze hadden er al toe bijgedragen dat Griekenland een dader werd tegen andere landen en het Griekse volk een slachtoffer, aangezien het land automatisch een doelwit is geworden van mogelijke vergeldingsmaatregelen. De mensen betalen al zware belastingen voor wapens, die voorzien in de behoeften van de NAVO, en worden geconfronteerd met hoge prijzen, stijgende brandstofprijzen en energiearmoede.

In een oorlogswaanzin van de premier kondigde de Griekse regering niet alleen het besluit aan om militair materieel aan Oekraïne over te dragen, maar verklaarde ze ook ondubbelzinnig haar voornemen om het land en de mensen in de maalstroom van een militair conflict aan de kant van de NAVO en de EU, alle gevraagde bijstand verlenen. De betrokkenheid van Griekenland bij de oorlog is direct en het gevaar voor het Griekse volk, in het geval van veralgemening, is meer dan reëel.
De argumenten en voorwendsels die de overheid gebruikt om deze keuze te rechtvaardigen zijn gevaarlijk en misleidend en moeten worden verworpen.
Het is een leugen dat "we zullen vechten voor vrijheid". In werkelijkheid zullen we vechten aan de kant van het ene dievenkamp tegen het andere, wedijveren over wie een groter deel van de plundering van het Oekraïense volk en de andere volkeren in de regio zal krijgen.
Het is een leugen dat we door onze betrokkenheid “het Oekraïense volk steunen”. We steunen degenen die hen al jaren naar verwoesting en vernietiging hebben geleid; degenen die hen in de confrontatie met Rusland in een bokszak veranderden om hun eigen belangen te dienen.
Het is een leugen dat “we vechten tegen het ‘revisionisme’” omdat de grootste ‘revisionisten’ onze NAVO- en EU-bondgenoten zijn, die niet aarzelen om militair in te grijpen om landen te ontbinden en grenzen te hertekenen, precies zoals Rusland doet in Oekraïne.
Het is een leugen dat we “afschermen voor de Turkse dreiging” omdat de NAVO zelf Turkse geschillen en “revisionisme” aanmoedigt. De NAVO erkent geen soevereine rechten en grenzen, maar alleen "NAVO-grondgebied", dringt aan op gevaarlijke regelingen in de Egeïsche Zee en elders, en geeft de hoogste prioriteit om Turkije in het NAVO-kamp te houden, ongeacht de hel of hoog water, vooral nu in omstandigheden van ernstige escalatie.
Het is een leugen dat de betrokkenheid een “nieuwe kans” voor de mensen vormt, precies zoals de valse beloften dat de mensen kansen zouden krijgen als ze uit de crisis en de pandemie zouden komen. De plannen om Griekenland te verbeteren en het om te vormen tot een hub voor de Amerikaanse energieplannen, slepen het land nog dieper naar het epicentrum van de concurrentie, terwijl de echte begunstigden de businessgroepen zullen zijn en niet de mensen. Bovendien betalen de mensen van Oekraïne tegenwoordig met hun eigen bloed de tol voor de “doelstellingen” van hun bourgeoisie.
Onze mensen worden opnieuw opgeroepen om de prijs te betalen! Zij zullen worden geconfronteerd met de risico's en bedreigingen voor hun leven en soevereine rechten door de betrokkenheid bij de oorlog in verschillende opzichten; zij zullen zware offers brengen ter wille van de oorlogsvoorbereiding; zij zullen worden geconfronteerd met de stijging van de toch al hoge prijzen in een reeks consumptiegoederen, met nog grotere energiearmoede, en nieuwe klappen tegen hun rechten en behoeften, om de NAVO-uitgaven te verhogen die gepaard gaan met de doctrine dat “de hoogste prioriteit de verdediging is van het land".
De individuele uitzonderingen en zorgen die door SYRIZA worden geuit, zijn voorwendsels die worden gebruikt om de façade van een alternatieve, meer vredelievende houding te handhaven. Zijn eerdere anti-volkse praktijk bevestigt dat als het in de regering zou zitten, het het pad zou volgen van zijn gelijkgestemde rolmodellen, van de "progressieven" en "sociaal-democraten", die, van de Amerikaanse democraten tot de socialisten in Spanje, lopen voorop bij militaire voorbereidingen over de hele wereld!
Het draagt ​​een zware verantwoordelijkheid jegens onze mensen. Niet alleen omdat het in de regering een voortrekkersrol speelde bij de betrokkenheid van het land bij NAVO-plannen (het vestigde nieuwe bases, verbeterde de oude, bevorderde het Strategisch Partnerschap met de VS, leidde in de door de NAVO gesteunde Prespa-overeenkomst, enz.). Niet alleen omdat het de voorwendsels reproduceert en de verantwoordelijkheden van de NAVO – de EU voor de oorlog in Oekraïne, verbergt. Maar ook omdat het vandaag in wezen instemt met alle betrokkenheidsdoelstellingen die door de ND-regering naar voren zijn gebracht, alleen enkele individuele voorwaarden stelt, instemt met de militaire interventie op voorwaarde dat deze een duidelijker NAVO- of EU-stempel van goedkeuring draagt, instemt met de energieplannen die inhouden dat het tempo van hun materialisatie langzamer is, akkoord gaat met NAVO-bewapening op voorwaarde dat ze "transparant" zijn, en akkoord gaat met de nieuwe volksopofferingen op voorwaarde dat ze plaatsvinden op basis van consensus!
100 jaar na de ramp in Klein-Azië zal ons volk de historische conclusies niet vergeten. Ze hebben betaald voor alle 'Grote Ideeën' van de hoofdstad en de grote zakengroepen, en ze zijn op het meest kritieke moment in de rug gestoken door hun imperialistische bondgenoten. De mensen werden geconfronteerd met de gevolgen van die rampen. De prijs voor hun deelname aan de imperialistische Eerste Wereldoorlog en de interventie in Zuid-Rusland waren de rampen en ontworteling die duizenden Griekse vluchtelingen uit Klein-Azië leden.
Daarom moet het Griekse volk de sirenestemmen van oorlogspropaganda die zich voorbereiden op oorlog en diepere verstrengeling, afwijzen, de pleitbezorgers van de NAVO en de EU, het nepnieuws dat de massamedia en het internet overspoelt, de anti-Russische hysterie die zelfs de wereld heeft bereikt van het demoniseren van culturele producten, en de poging om elke stem het zwijgen op te leggen die weigert het verhaal van de Euro-Atlantische staven te reproduceren.

6. Ware solidariteit met de volkeren van Oekraïne, Rusland en de andere naburige volkeren betekent strijden tegen de imperialistische oorlog, tegen elke betrokkenheid van elk land daarin. Het betekent het veroordelen van de militaire interventie van Rusland, maar ook van de VS – de NAVO – de EU die de oorlog aanwakkeren. Het betekent strijden tegen imperialistische vakbonden waarachter de bourgeoisie van ons land en haar regeringen zich op één lijn bevinden. Het betekent oprechte, humane volkssolidariteit, die op veelzijdige wijze tot uitdrukking kan worden gebracht.

Het betekent het verzet tegen en het isolement van de activiteiten van nationalistische fascistische groepen die aanzetten tot haat.
Het betekent vechten om de strijd van de volkeren te coördineren, zodat ze de uitweg uit de oorlog kunnen tonen door zich op hun ware tegenstanders te richten; door hun strijd te organiseren tegen de imperialistische oorlog en de oorzaken die er aanleiding toe geven, de burgerlijke klassen die het voeren en hun regeringen, de imperialistische allianties die ons naar oorlog slepen of ‘vrede’ opleggen met een pistool tegen het hoofd van de mensen.
Het betekent solidariteit betuigen met en ondersteuning bieden aan de duizenden vluchtelingen die momenteel Oekraïne ontvluchten vanwege de oorlog en reizen naar andere EU-landen, waaronder ons land, en het bekende wrede lot ondergaan dat hen wacht, zoals in het geval van andere volkeren die ondanks “humanitaire verklaringen” het slachtoffer werden van imperialistische oorlogen. De volkeren zullen geen beter leven leiden door een nationale of een ander soort uitbuiter te kiezen, maar alleen door het systeem van uitbuiting te verslaan en af ​​te schaffen.
Dat is de weg voor de volkeren om als overwinnaar uit de strijd te komen.
Vandaag richt de KKE zich tot arbeiders, jonge mannen en vrouwen, zelfstandigen, boeren, vrouwen, het hele Griekse volk.
Het roept hen op waakzaam te zijn in het licht van de imperialistische oorlog en de betrokkenheid van Griekenland.
Een reactie ten gunste van de belangen van ons volk kan niet worden gevonden in een bondgenootschap met de ene of de andere imperialistische pool.
We weigeren een kamp tussen dieven te kiezen!
Het volk moet het valse dilemma tussen de VS en Rusland, de EU en Rusland, of de NAVO en Rusland verwerpen. Het echte dilemma doet zich voor: moet men aan de kant van de volkeren of de imperialisten staan?
De strijd van de werkers en het volk kan en moet een onafhankelijke lijn uitzetten, weg van alle burgerlijke en imperialistische plannen.
Deze strijd heeft niets te maken met de wensenlijstjes en platitudes die door de andere partijen worden gebruikt, praten over een "pro-vredesoplossing", "diplomatie" en andere mooi klinkende woorden die niet gericht zijn op de oorzaken van oorlog.
Vandaag de dag moeten de mensen niet accepteren dat ze de prijs voor de oorlog betalen! Het is niet hun plicht! Ze mogen geen compromissen sluiten met de nieuwe anti-volkslast en maatregelen die worden voorbereid in naam van buitengewone behoeften. De enige oplossing is de hergroepering van het werkvolk voor een tegenaanval.
De strijd van het volk moet elke regering onmiddellijk verplichten maatregelen te nemen om het inkomen van de werkers te beschermen tegen hoge prijzen en energiearmoede.
Belastingen op brandstoffen en andere basisconsumptiegoederen afschaffen.
Om de lonen te verhogen, om CAO's veilig te stellen, om arbeidsrechten te beschermen, om maatregelen te nemen voor gepensioneerden en werklozen.
Maatregelen nemen tegen de gevolgen van de sancties tegen Rusland die in de eerste plaats boeren en zelfstandigen zullen treffen.
Het potentieel en de noodzaak benadrukken om het geheel van binnenlandse energiebronnen (bruinkool, koolwaterstoffen, geothermische energie, hernieuwbare energiebronnen) te gebruiken, gericht op het alomvattende voorzien in de behoeften van de bevolking (vermindering van de afhankelijkheid van energie, afschaffing van energiearmoede, bescherming van het milieu) op basis van maatschappelijk eigenaarschap en centrale planning. De strijd versterken zodat energie, voedsel en arbeidskracht zelf geen handelswaar meer zijn.
We moeten de strijd in elke regio en op elke werkplek organiseren en de onmiddellijke terugtrekking van alle partijen in deze imperialistische oorlog eisen.

De deelname en betrokkenheid van Griekenland aan de imperialistische oorlog in Oekraïne of elders, op welke manier dan ook en onder welk voorwendsel dan ook, moet onmiddellijk worden stopgezet.

Alle militaire bases van de NAVO en de VS in ons land die als lanceerplatform voor oorlog worden gebruikt, moeten onmiddellijk worden gesloten. Er mag geen Grieks legerkorps worden gestuurd naar Oekraïne, naar landen die eraan grenzen, of naar andere imperialistische missies.
Er mogen geen dienstplichtigen, officieren en onderofficieren naar het buitenland worden gestuurd. De overdracht van militair materieel en middelen via Griekenland moet stoppen. Het is onze patriottische en internationalistische plicht om het gebruik van Griekse grond, infrastructuur en middelen als militair bruggenhoofd van welk deel dan ook te voorkomen.
De strijdkrachten van het land hebben niets te maken met missies in het buitenland in naam van "verplichtingen jegens onze bondgenoten". Ze hebben de plicht om de grenzen en de territoriale integriteit van ons land, onze soevereine rechten, te beschermen.
Dit is een politieke kwestie die een verschuiving vereist in het bewustzijn van de strijdkrachten van het arbeidersvolk om de strijd voor terugtrekking uit verschillende imperialistische vakbonden, de NAVO en de EU te versterken, met de mensen echt aan het roer van de macht.
De oorlog gevoerd door het imperialisme en veroorzaakt door concurrentie tussen imperialistische centra en allianties voor de verdeling van markten, land, rijkdom producerende hulpbronnen en voor suprematie in het imperialistische systeem is onrechtvaardig en barbaars, en maakt van de volkeren slachtoffers, ongeacht wat de uitkomst van een oorlog is. 
Een rechtvaardige strijd is de strijd van de veelzijdige volkeren tegen imperialistische omsingeling en invasie, tegen de deelname van de kinderen van het volk aan de imperialistische oorlog.
Een rechtvaardige strijd is de strijd van de volkeren om de territoriale integriteit te verdedigen tegen buitenlandse bezetting.
Een rechtvaardige strijd is de veelzijdige strijd voor de rechten en behoeften van de volkeren, op de weg naar de omverwerping van de burgerlijke macht, voor een nieuwe socialistische samenleving.
Dat is het pad dat we moeten volgen om een ​​einde te maken aan imperialistische oorlogen, kapitalistische uitbuiting en barbaarsheid, voor broederschap onder de volkeren. Dat is het pad dat het echte vooruitzicht benadrukt, zodat de volkeren in vrede, veiligheid, vriendschap en wederzijds voordelige betrekkingen kunnen leven, op dezelfde manier waarop de volkeren van Rusland en Oekraïne decennialang leefden, toen ze de macht hadden, ze bezaten de rijkdom die ze produceerden, en bouwden aan een nieuwe socialistische samenleving.
Dat is de “juiste kant van de geschiedenis” voor het Griekse volk, voor de volkeren over de hele wereld!
De KKE voert deze strijd met alle macht zodat de Grieken en de andere volkeren strijden tegen het nationalisme en de imperialistische allianties van de burgerlijke klassen, om de gezamenlijke strijd van de arbeiders te versterken en het systeem af te schaffen dat alleen maar aanleiding geeft tot armoede , uitbuiting en oorlog.

Het CC van de KKE

9-3-2022