"De kleren van de keizer”, een sprookje voor het slapen van leden en kaders over het programma van de PVDA

De “oude garde” in de PVDA, in 2004, ideologisch uitgeblust en gevangen in een dogmatisme van analyses op basis van CITATEN uit werken van Marx, Engels, Lenin, Stalin en Mao moet gewonnen worden voor de nieuw “sociaal-democratische’ oriëntatie. Straffe referenties naar “oudere” congresdocumenten. De “oude” garde heeft die documenten nooit goed bestudeerd en geassimileerd. De duizenden “nieuw leden” sinds 2004, KENNEN die alleen van hun “covers” en hun titels … en wat kaders hierover weten te vertellen. De oude congresdocumenten zijn gewoon niet meer te krijgen. (ofwel in een biliotheek of bij AMSAB ….of bij Aurora van Flor )

OM juist de "boel bijeen te houden" schreef Peter Mertens zijn eerste boekje "De arbeidersklasse.in het tijdperk van de transnationale ondernemingen", hierin veel referenties naar Marx, Engels, Lenin, de KKE en zelfs verwijzingen naar Stalin. Er wordt in beklemtoond dat de arbeidersklasse nog steds bestaat. Het buitensluiten van Nadine Rosa-Rosso wordt verdedigd, omdat zij - de revolutionaire rol van de arbeidersklasse niet meer zou erkennen - van de PVDA een vooral op VERKIEZINGEN gerichte partij zou willen maken "zoals de SP in Nederland" - het programma van de PVDA wilde vernieuwen om deze rol te kunnen waarmaken - de band van de PVDA wilde versterken met de NIET-revolutionaire en eerder REFORMISTISCHE "Europese Linkse Partij" (die later opging in de GEU-NGL)

Ik schreef hiervan een analyse die ik provocatief "Anti-Mertens" noemde en die begon met volgend artikel: zaterdag 1 maart 2008 Anti-Mertens (1):Analyse pseudo-marxisme PVDA-kader Peter Mertens
In de PVDA is door militanten en mede-kaders zelf, dit boek van Peter Mertens NOOIT goed gelezen en was men héél verontwaardigd om mijn "Peter Mertens-bashing" of "PVDA-bashing". NIEMAND van die "oude garde" is het echter opgevallen dat NU voor de PVDA (Dus van waar Peter Mertens in 2005 nog "Nadine Rosa-Rosso beschuldigde" !!!)
- "de rol van de werkers" erin bestaat potentieel kiezerspubliek te zijn - de PVDA een partij is die zich NA iedere verkiezing zich strategisch focused op de EERSTVOLGENDE verkiezing, om in de tussenliggende periode vooral haar IMAGO te verzorgen. - zij NU wordt "Syriza aan de schelde, zoals de SP Syriza aan de Moerdijk" en zich allieert, mét de SP, en mét ...."Europees Links". Maar zoals gezegd moest Peter Mertens de "oude garde" bijeenhouden en dus schreef hij als benoemd Algemeen Secretaris in 2004, in "De arbeidersklasse in het tijdperk van de transnationale ondernemingen":

" De fundamentele strategie van de PVDA blijft die van het Partijprogramma van 1979. 

– De analyse van het kapitalisme in het eerste hoofdstuk van het partijprogramma. 

– De analyse van het imperialisme in het hoofdstuk dat volgt. 

– De analyse van de staatsmacht en de burgerlijke parlementen en de stelling dat ‘alle belangrijke kwesties door openlijke klassenstrijd worden beslecht’ uit hoofdstuk vier. 

– De strategie dat ‘alleen de proletarische revolutie een uitweg biedt’ uit het vijfde hoofdstuk. 

– Het bevestigen van de leidende rol van de arbeidersklasse en de partij, het bondgenootschap met de andere sociale lagen om ‘alle krachten te concentreren tegen de monopolieburgerij’ in hoofdstuk zes. 

– De geest van de eisen uit het minimumprogramma in het zevende hoofdstuk, die natuurlijk moeten geactualiseerd worden. 

– Het socialistische project in het laatste hoofdstuk. 

Blijvende sociale vooruitgang en vrede vereisen een socialistische maatschappij, en een socialistische maatschappij vereist een socialistische revolutie. 

De strategie uit het partijprogramma dat op het stichtingscongres van de partij werd goedgekeurd, Wat fout was, was het derde hoofdstuk over de beoordeling van de Sovjet-Unie. Die fouten werden nadien, op het Vierde Partijcongres in 1990, geanalyseerd en rechtgezet. Uit het congres volgde het boek USSR, de fluwelen contrarevolutie. Nadien werd de zelfkritiek van de partij verder uitgediept in het boek Van Tien An Men tot Timisoara. Strijd en debatten binnen de PVDA (1989-1991) en in het artikel Omtrent enkele aspecten van de strijd tegen het revisionisme."

Het verwijzen naar, of het gewoon vernoemen van (congres-)documenten - zoals het Programma van 1979 er zélf ook één is, moet de "oude garde" gerust stellen en in slaap wiegen (maar geen van hen heeft zelf ooit die documenten goed bestudeerd en zéker niet geassimileerd - en Peter Mertens wéét dat...) ... en zoals gezegd zijn geen één van die (congres-) documenten nog beschikbaar.
Wat betreft “de geest van de eisen uit het minimumprogramma” staat in het Partijprogramma van 1979 (maar NIEMAND weet dat nog):

Op de terreinen van de strijd voor demokratie, sociale vooruitgang, nationale onafhankelijkheid en vrede, formuleren wij radikale eisen die een konsekwente strijd mogelijk maken tegen de heerschappij van de monopolieburgerij en tegen het imperialisme. Wij formuleren eisen met een agitatiekarakter die we direkt willen verwezenlijken, naast eisen met een propagandakarakter die slechts kunnen verwezenlijkt worden bij een verdere ontwikkeling van de klassenstrijd.Geen enkele eis uit het minimumprogramma veronderstelt op zichzelfde zege van de socialistische revolutie. Elk van deze eisen kan op zichzelf worden doorgevoerd binnen de burgerlijke maatschappij, zij het dan meestal op een vervormde wijze.(...) 

De revolutie kan slechts het werk zijn van de massa's. De kommunisten hebben als taak de vormen van strijd te ontdekken en te ondersteunen die beantwoorden aan het bewustzijn en de ervaring van de massa's in een bepaalde faZe. De kommunisten moeten er steeds naar streven de bewegingen van de massa's te ontplooien en op een hoger niveau te brengen. Alleen massabewegingen die geleidelijk radikalere vormen aannemen, kunnen de macht van het kapitaal doen wankelen. Uiteindelijk kan alleen het rechtvaardige revolutionaire geweld van de massa's een einde stellen aan het onrechtvaardige geweld van een kleine klasse van uitbuiters.

In dit Programma van 1979, in het MINIMUM-programma, en wel de MINIMUM-eisen inzake ENERGIE,VERVOER en MILIEU:

7. ENERGIE, VERVOER EN MILIEU

(189) Nationalizering zonder schadeloosstelling van de gehele energiesektor om een einde te stellen aan de mateloze verrijking van de monopolies uit deze sektor;  

om een demokratische kontrole mogelijk te maken over de aankooppolitiek, de produktie, de prijzenstruktuur en de distributie in deze sektor; 

om de nationale onafhankelijkheid ten overstaan van de twee supermachten te verzekeren; om een nationale, planmatige aanpak van de energiebevoorrading te kunnen verwezenlijken; om door een demokratische kontrole de gevaren en verspillingen in deze sektor te kunnen beperken.

(190) Stopzetting van de bouw van kerncentrales tot alle wezenlijke problemen van veiligheid en afvalverwerking zijn opgelost.

Geleidelijke afbouw van de bestaande kerncentrales.

(191) Rechtstreekse onderhandelingen met de Derde Wereld-landen die petroleum en aardgas uitvoeren door de nationale onderneming, belast met de aankoop, het transport, de verwerking en de distributie van petroleum en aardgas; betrekkingen op basis van gelijkheid en wederzijds voordeel.

(192) Rationele ontginning van de nationale steenkoolreserves.

(193) Ontwikkeling van het wetenschappelijke onderzoek op het gebied van alternatieve energiebronnen (zonne-energie, energie afkomstig van de zee en de wind, geo-termische energie, kernfusie, enz.).

(194) Wetenschappelijke studie van alle mogelijkheden tot energiebesparing (machines, voertuigen, woningen, enz.).

(195) Een politiek van absolute prioriteit aan het openbaar vervoer van personen en goederen. Uitbreiding van het net, hogere frekwentie, verbetering van het komfort, drastische verlaging van de prijzen voor het openbaar vervoer. Maximale decentralizatie van diensten, sociale voorzieningen en industrie om de noodzaak tot verplaatsing tot een minimum te herleiden. - Bevordering van het gebruik van eenvoudige vervoermiddelen, zoals fietsen.

(196) Oordeelkundig gebruik van de natuurbronnen en -reserves om uitputting en onevenwicht te voorkomen. Gebruik van meer solide en recykleerbare materialen.

Bescherming van groene zones, rekreatiegebieden, natuurrijkdommen, historische monumenten en gebouwen. 

Blijkt dat de “actualisering van het minimumprogramma” voor energie inhoudt:

Van "MINIMUM-programma om strijd te ontwikkelen die het politiek bewustzijn kan verhogen".... naar “interessante ideeën om een IMAGO te verkopen waarmee geronseld kan worden".

En nu…. bij uitputting van het “oude idee”, een nieuw idee lanceren … in de vorm van een “smeekbede” (petitie) waar dan rond “geronseld” kan worden.

Over "De geest van de eisen uit het minimumprogramma in het zevende hoofdstuk, die natuurlijk moeten geactualiseerd worden” (Peter Mertens, 2005) ... en hoe Joris van Gorp dit toepaste voor de automobielsector

Voorbeeld van uitgeblust kader dat niet meer gelooft in revolutionaire omverwerping van het kapitalisme, lijdend aan dogmatische blindheid, Joris van Gorp. Op zulke figuren “pakt” de pseudo-marxistische - maar in feite BURGERLIJKE - ideologie, ontwikkeld door “renegaten” (hier Herwig Lerouge) die toevallig een encyclopedische kennis hebben van werken van Marx, Engels, Lenin, ja zelfs van de werken van Stalin en Mao; 05-01-13 PSEUDO-marxistische vorming door verburgerlijkte PVDA-kaders beantwoordt aan kleinburgerlijke aspiraties van leden en sympathisanten.
Op basis van zo'n PSEUDO-marxistische analyse zal het dogmatisch blind maar erg VOLGZAAM kader, dus een Joris Van Gorp,  een “strijdobjectief” ontwikkelen. maar dan één dat aansluit bij de ideologie van het corporatisme, of het idealisme van een Hendrik De Man... of in de buurt komt van het Nationaal-socialistische "idee" van de "Volkswagen": 14-09-17 In februari 2009, een ingezonden mail op website Comité Andere Politiek ... over de automobielsector.