Ik
was aan het neuzen in mijn goedgevulde “databank” met verslagen,
artikels en publicaties van de PVDA van voor 2004 tot nu...o.a om de
laatste artikelenreeks die ik maakte , “Coup van 2004”, een afrekening, geen rectificatie” af
te maken.
Ik
vond een soort “recht op antwoord” van Bert De Belder
op een artikel van een (inderdaad) uiterst rechts persoon... maar een vergelijkbaar “antwoord” van Bert De Belder op een uitzending van Panorama
(waar
ik ook nog wel eens op zal terugkomen):
........
Hoewel
ik hier later nog op terug zal komen in analyses (die ik dan in het
Engels zal maken) wil ik hier en nu toch iets over zeggen.....
Het
draait eigenlijk rond de vraag die ik wil stellen aan al de
militanten en kaders van de PVDA (die van VOOR 2004 dan, want degenen
die lid werden NA 2004 konden dat doen op basis van het BEHOUD van -
dus niet het verwerpen ervan doorheen een “kandidatenscyclus”
- een “sociaal-democratische”, zeg maar REFORMISTISCHE
ideologie en met een totale ONKUNDE van de dokumenten van de
voorgaande 7 congressen):
”Hoe
is het mogelijk dat de LEUGENS en de SCHIJNHEILIGHEID, de bewuste
MISLEIDING van de 'nieuwe' na-2004-partijleiding” NIET is gezien en
dat er - als het WEL geweten was – er zo'n totale instemming was
met de politieke en ideologische lijn van het 8e en 9e congres –;
maw waarom was er geen enkele 'revolutionaire' oppositie?”
Op
de website “Doorbraak” plaatste Pieter-Jan Van Bosstraeten in
oktober 2014 een artikel, waarin vanuit “uiterst-rechts
anticommunistische ideologie” de PVDA wordt aangevallen.
De
PVDA nam officieel afstand van haar verleden en vaart sinds 2008 een
andere koers. Maar klopt dat wel? Past het dit zogenaamde socialisme
2.0 consequent toe of blijft het in de praktijk een extreem-linkse
partij die sympathieën koestert voor of zelfs actief steun
betuigt aan anti-democratische en autoritaire regimes? Dit is
alleszins de mening die ULB-professor Pascal Delwit is toegedaan. In
zijn kritisch boek 'Nouvelle gauche, vieille recette', dat eerder dit
jaar verscheen, schetst de auteur een beeld van de PVDA als een
partij die naar buiten toe een gematigd gelaat toont, maar intern de
marxistisch-leninistische lijn strak aanhoudt. Bovendien zou het zich
op internationale ontmoetingen met andere communistische partijen van
haar meest radicale en dogmatische kant tonen. Mertens reageerde
furieus: de PVDA heeft géén verborgen agenda en het
verafschuwt het Noord-Koreaanse regime.
Tussen
woord en daad...
Maar
klopt dat wel? De realiteit toont ons echter een heel ander beeld,
een beeld dat de beweringen van professor Delwit bevestigt. Zo neemt
de PVDA, ook onder 'vernieuwer' Mertens, jaarlijks deel aan
verschillende internationale bijeenkomsten tussen communistische
partijen van diverse pluimage. De partij is jaarlijks, zonder
uitzondering, aanwezig op de zogenaamde 'International Meeting of
Communist and Workers' Parties' (IMCWP). Een kort overzicht van
enkele andere opmerkelijke aanwezigen. De communistische partij van
Laos van Choummaly Sayasone. De communistische partij van Cuba van
Raul Castro. De communistische partij van Vietnam van Nguyễn Phú
Trọng. Stuk voor stuk vertegenwoordigers van regimes die de
mensenrechten, de ene al meer dan de andere, systematisch en flagrant
schenden.
De
aanwezigheid van deze notoire mensenrechtenschenders verbleekt
evenwel bij die van de Noord-Korea. Wie er de aanwezigheidslijsten op
nakijkt, merkt dat de Noord-Koreaanse arbeiderspartij van de
dictators Kim Jong-Il en zijn opvolger Kim Jong-Un meermaals aanwezig
was, met name in 2008, 2009, 2011 en 2013. De link tussen de
vernieuwde PVDA en dat land blijft evenwel niet beperkt tot 'passieve
aanwezigheid' op een gezamenlijk congres: de PVDA neemt ook actief
deel en organiseert jaarlijks zelf een internationale bijeenkomst in
Brussel, waar het diverse malen haar sympathie én steun
uitsprak voor onder andere het Noor-Koreaanse regime. In 2011 diende
de PVDA op het door haar georganiseerde 'International Communist
Seminar' een voorstel van resolutie in met de volgende slotzin: “We,
delegates from Communist and Workers’ Parties, participants of this
Seminar, wish success and extend our firm solidarity to the Worker’s
Party of Korea and the Korean People in the important struggle of
peace on the Korean peninsula, in Northeast Asia and the whole
world”. Op eigen initiatief diende de PVDA dus een tekst in waarin
het haar steun betuigt aan Noord-Korea. Niet gewoon steun aan de
Noord-Koreaanse bevolking die dagelijks lijdt onder het moordzuchtige
schrikbewind, aan de miljoenen mensen die eten ontberen omdat een
krankzinnige elite zich voortdurend verrijkt of aan de 200.000 mensen
die in mensonterende omstandigheden in concentratiekampen worden
gestoken en er uiteindelijk sterven. Wél aan de
Noord-Koreaanse Arbeiderspartij, de enige partij en de officiele
vertegenwoordiger van dit gruwelijke regime. Het is als actief steun
betuigen aan de NSDAP ten tijde van het nazi-regime: partij en regime
vallen samen. Een jaar later herhaalt de PVDA dit sterk staaltje van
'respect voor fundamentele mensenrechten' en 'socialisme 2.0'. Op
pagina 5 van de 'Algemene Conclusies', medeondertekend door de PVDA,
lezen we wat de taak is van de arbeiderspartijen: “Zij moeten het
solidariteitsfront met de landen die bedreigd worden door het
imperialisme (Iran, Syrië, de Democratische Volksrepubliek
Korea) versterken”. Opnieuw geen steun aan de mensen die in die
landen onderworpen worden aan systematische mensenrechtenschendingen,
wel aan de landen die hiervoor verantwoordelijk zijn. We spreken dan
over het Syrië van Assad, het Iran van Ahmadinejad en ayatollah
Khameini en het Noord-Korea van de Kim-dynastie.
(...)
Als de PVDA nog enige geloofwaardigheid wil behouden als legitieme
links-radicale partij én zogenaamde hoeder van de fundamentele
mensenrechten, moeten haar eigen leden het ontslag van hun voorzitter
Mertens eisen en inzetten op een vernieuwing in woord én
daad.1
Het
is vooral interessant .... en ontluisterend, en ONGELOOFLIJK hoe
nationaal PVDA-kader Bert De Belder het zich kan permitteren om
hierop te antwoorden, ZONDER dat er ook maar INTERN enig protest komt
vanuit de hoek van militanten en kaders die (nog) op “revolutionair”
standpunt staan. (ofwel zwegen die héél laf....)
Van
Bosstraeten tracht van de kritiek een pot-verwijt-ketel-verhaal te
maken. Want is het niet godgeklaagd
dat precies de PVDA met kritiek afkomt, terwijl ze zelf ‘tot op
heden expliciet autoritaire regimes zoals Noord-Korea ‘ zou
steunen. Niets is minder waar. De PVDA verwerpt ‘de militaristische
en dictatoriale dynastie in Noord-Korea’, en aanhangers van dat
regime zijn niet welkom in de partij. Dat is zo sinds het
partijcongres van 2008; daarover kan geen enkel misverstand bestaan.
De PVDA neemt jaarlijks deel aan het Multilateraal Marxistisch Forum,
met tal van andere organisaties. Maar de PVDA heeft op dat
Marxistisch Forum in 2011 geen enkele ‘steunresolutie’ aan
Noord-Korea ingediend, en zal dat ook nooit doen. Die
manifeste onwaarheid wordt door Pascal Delwit, boezemvriend van Paul
Magnette, de wereld in gestuurd en het doel ervan is zonneklaar:
zorgen dat de PS geen concurrent krijgt op haar linkerflank.
Nogmaals: ons marxisme is niet de
karikatuur die men er in het noorden van het Koreaanse schiereiland
van maakt. Net zo min aangenomen mag worden dat Johan Van
Overtveldt een fan is van het Chili van Pinochet, omdat dictator
Pinochet destijds de neoliberale goeroe Milton Friedman liet
overkomen om aan zijn regime mee te helpen. En net zo min kan
verwacht worden dat de sp.a het Tunesische regime van dictator Zine
El Abidine Ben Ali als voorbeeld neemt, ook al was Ben Ali jarenlang
lid van de sociaal-democratische internationale.
Als
de PVDA hiermee – voor de zoveelste keer – haar afstand heeft
genomen van de militaristische dynastie in Noord-Korea,
misschien is het dan wel tijd dat beleidsdragers zoals Theo Francken
en Ben Weyts hun afstand nemen van het gedachtengoed van Bob Maes en
Staf De Clercq. Dan heeft deze hele heisa toch iets opgeleverd.2
Halve
waarheden... en door de formulering wordt een indruk gewekt van iets
dat er niet staat en ... wordt er gewoon GELOGEN (liegen en bedriegen
is een kenmerk van een BURGERLIJKE ideologie!)
De
PVDA verwerpt ‘de militaristische en dictatoriale dynastie in
Noord-Korea’, en aanhangers van dat regime zijn niet welkom in de
partij. Dat is zo sinds het partijcongres van 2008;(...)De PVDA neemt
jaarlijks deel aan het Multilateraal Marxistisch Forum,(...)(en)
heeft op dat Marxistisch Forum in 2011 geen enkele ‘steunresolutie’
aan Noord-Korea ingediend, en zal dat ook nooit doen.
Dus......
Jean Pestiau, Boudewijn Deckers, Peter Mertens .... en Bert De Belder zélf “zijn niet (meer) welkom in de partij”????
-------------------------------------------------------------
From:
Workers' Party of Belgium, Wed, 5 Jun 2002 mailto:wpb@wpb.be ,
http://www.wpb.be
=======================================================
Workers'
Party of Belgium Boulevard M. Lemonnier, 171 B.1000 Brussels,
Belgium t l 32 2504 0139, 32 2504 0110
Brussels,
5th June 2002
Dear
Comrades,
The
"Conference of the European Communist and Workers' Parties
related to ' The Struggle against Imperialist Globalisation and the
Defence of Socialist Korea"
(Brussels,
9 February 2002) as well as the "International Communist
Seminar" (Brussels, 2 - 4 May 2002) have proposed to invite
Communist and Workers' Parties to participate in the international
campaign in favour of the independent and peaceful reunification of
Korea through a broad signature campaign The current Football World
Cup is an excellent opportunity to start this campaign.
With
my fraternal and communist greetings
Jean
Pestieau,
Organiser
of Korea Conference and IC Seminar
Take
advantage of the World Cup
Let
us sign and have the petition signed in favour of the independent
and peaceful reunification of Korea.
(...)
Name Profession Country Signature
To
send to Solidarité Belgique-Corée (SOBECO), rue de la
Caserne 68, 1000 Brussels (Belgium).
Fax
+32-(0)2-5040 141 E-mail info@lai-aib.org3
Bijkomende
opmerking: Bert De Belder was tot aan de “opheffing” van AIB (zie
hierboven “aib.org”, de gedelete website van AIB, de
Anti-Imperialistische Bond ) nationaal kader van deze organisatie(een
'massa-organisatie' van AMADA en later van de PVDA) en
“vertegenwoordigde” hij AIB IN de PVDA, OOK als nationaal kader.
HIJ richtte dan INTAL op en liep de (vroegere) plaatselijke
afdelingen van AIB plat om duidelijk te maken dat ze GEEN duidelijke
revolutionaire of/en anti-imperialistische standpunten in hun
pamfletten of publicaties (meer) mochten zetten, ... “om redenen
van subsidies en erkenning als NGO “.(ik zal hierbij nog wel
eens een PERSOONLIJKE ervaring, of eerder AAN-varing, met Bert De
Belder, ter zake, uit de doeken doen..!)
Op
het moment van de “Coup van 2004” werden alle leden en dat
deel van de kaders die nog “bezorgd waren” voor het behoud van
het revolutionair karakter van de PVDA “gemanipuleerd” als
zou de opheffing van AIB (als de massa-organisatie die propaganda
en agitatie voerde rond de Anti-Imperialistishe lijn van de PVDA
vooral wat betreft rond “de Derde Wereld”, bevrijdingsstrijd en
antikolonialistische strijd in de wereld en daar “concrete
solidariteit” mee organiseerde) de schuld zijn van Nadine
Rosa-Rosso.
Een
LEUGEN van jewelste, zo bleek later, want NA de uitzetting van NRR
werd NIET MEER de AIB (her)opgericht maar INTAL opgericht (die zich
duidelijk NIET meer “Anti-imperialistisch” ... en dus NIET meer
revolutionair zou opstellen.:
29.
De audits van 2000-2001 vertrokken van de vooropstelling dat in
ieder geval moest gesnoeid worden in een aantal initiatieven.
Uitgenomen voor Geneeskunde voor het Volk, werden deze audits noch
door het PB noch door het CC goedgekeurd. Bepaalde initiatieven die
belangrijke transmissieriemen waren naar diverse progressieve
milieu's, zoals Open Grenzen, de Anti-Imperialistische Bond en
anderen, werden geliquideerd. Dit gebeurde zowel met gauchistische
argumenten als op basis van een bureaucratische benadering van het
“efficiënter leiden en vereenvoudigen van de partij”. De
stelling dat de vereenvoudiging van de lidmaatschapsvoorwaarden
dergelijke brede organisaties overbodig maakte (“De AIB-ers kunnen
vanaf nu evengoed partijleden van niveau 3 worden”) heeft het
massakarakter van de partij niet verruimd maar verengd. De problemen
met die werkingen onderkennen is één zaak. Ze
liquideren, ondanks hun onbetwistbare invloed op mogelijkheden, is
er een andere.4
Een
standpunt van de PVDA in 2003 op de Europese Conferentie van
Communistische en Arbeiderspartijen in Solidariteit met Socialistisch
Korea:
---------------------------------------------------------------------
From:
Workers' Party of Belgium, Wednesday, May 07, 2003 http://www.wpb.be
, mailto:wpb@wpb.be
=============================================================
Workers'
Party of Belgium www.wpb.be , wpb@wpb.be
Conference
of European Communist and Workers' Parties in Solidarity with
Socialist Korea, Brussels, 5 May 2003
Resolution
of support for the Democratic People's Republic of Korea
The
European Communist and Workers' Parties gathered in Brussels this 5
May 2003 unequivocally condemn the provocations, threats and
aggressive plans of the United States of G.W. Bush agaiinst the
Democratic People's Republic of Korea. These aggressive US plans
threaten world peace today very seriously. A war against Korea could
extend to China : at the time of the Korean War of 1950-53 the
Americans developed plans for using nuclear weapons against Chinese
cities.
The
victory of the counter-revolution in the former USSR has led US
imperialism to reinforce its attempts to overthrow socialist
governments, among which the Democratic People's Republic of Korea
and Cuba are the first targets.
(....)
The
independent and peaceful reunification of Korea is the deepest wish
of the entire population, both in the North and the South of the
country. We thus fully support it.
The policy of reunification of the Korean fatherland, initiated by
Comrade Kim Il Sung, carried on by comrade Kim Jong Il and put in
practice with the historic North-South Summit of 15 June 2000, has
proved to be completely correct and has brought its first successes.
The United States, however, cannot tolerate a process which they do
not control and have doubled their efforts to sabotage it. (...)
The
so-called Korean nuclear crisis has been completely fabricated by the
Bush administration, in an attempt to make the process of peaceful
reunification fail, increase military tension in the peninsula and
justify increasing its threats and preparations for war.
The
DPRK does not threaten any state in any way. On the other hand, the
United States of G.W. Bush publicly threatens to use atomic bombs
against the DPRK, bomb its nuclear plant in Nyongbyong, and use every
means of force at its disposal to eliminate the socialist government
under the leadership of the Workers' Party of Korea.
The
criminal aggression and occupation of Iraq by the United States prove
that the DPRK is right to refuse any disarmament. Defending its
independence is the undeniable right of any sovereign country, a
right internationally recognised and included iin the UN Charter.
Comrade Kim Jong Il's policy of giving priority to the army is thus a
proof of great clearsightedness.
The
present crisis concerns the relations between the United States and
the DPRK. The latter is right to demand that a peaceful solution be
reached through bilateral negotiations between the two states. The
United States must first conclude a non-aggression pact with the
DPRK, something it has refused to do since 1953. An armistice has
been in force since the end of the Korean War, but the United States
has always refused to conclude a peace treaty. We wholeheartedly
support this step of the DPRK, the only one which can lead to
complete denuclearisation of the Korean peninsula.
Socialist
Korea, like the other countries which have embarked on the path to
socialism, defends the ideals for which communists and
anticapitalists throughout the world are fighting. We thus consider
it to be our internationalist duty to defend socialist Korea in the
face of the threat of a criminal imperialist attack.
The
refusal of the DPRK to submit to American hegemonism is an
encouragement for all the peoples of the world to resist US plans of
domination.
We
call on the popular masses and all peace-loving men and women of
Europe and the whole world to show proof of their solidarity with the
DPRK.
In
order to prevent war and preserve peace, we demand that all European
governments oppose US threats and provocations against the DPRK. In
order to promote friendship and understanding among peoples, we ask
all European governments to establish diplomatic and economic
relations with the DPRK.5
BERT
DE BELDER in 1997 op ... het 6e Internationaal Communistisch
Seminarie, een “initiatief van de PVDA” zoals hij zélf
zegt:
United, communists will never be defeated!
Common action needed against the onslaughts of imperialism
From
May 2-4, the sixth International Seminar for the unification of the
International Communist Movement was held in Brussels, on the
initiative of the Workers' Party of Belgium. The theme: the
lasting significance of the road of the October Revolution. 79
parties and organizations attended the seminar, while some 50 others
expressed their interest and solidarity.
Bert
De Belder
Standing
out at this year's seminar was the video-taped intervention by
Comrade Hysni Milloshi, founder of the now proscribed Communist Party
of Albania, as well as the presence of four Marxist-Leninist parties
from the former Soviet Union: the Russian Communist Workers' Party,
the All-Union Communist Party of Bolsheviks, Working Russia/the
United Party of Soviet Communists -represented by Viktor Anpilov -
and the Russian Workers' and Peasants' Party. The Cuban Communist
Party was represented by Manuel Menéndez, Director of the
theoretical journal Cuba Socialista.
Based on their current experience, the four Russian comrades stressed that the class struggle will not wait and that we should not only talk but above all act together. Thus the seminar went beyond theoretical discussions and proceeded to draft resolutions of solidarity with Cuba, the Communist Party of Albania and the Democratic People's Republic of Korea, which were then submitted to the participants for signing. In the aftermath of the seminar, two concrete support campaigns have been launched by Marxist-Leninist parties from several countries: one for the children who are threatened by flood-induced famine in the Democratic People's Republic of Korea, and one for material assistance to the Communist Party of Albania.
Based on their current experience, the four Russian comrades stressed that the class struggle will not wait and that we should not only talk but above all act together. Thus the seminar went beyond theoretical discussions and proceeded to draft resolutions of solidarity with Cuba, the Communist Party of Albania and the Democratic People's Republic of Korea, which were then submitted to the participants for signing. In the aftermath of the seminar, two concrete support campaigns have been launched by Marxist-Leninist parties from several countries: one for the children who are threatened by flood-induced famine in the Democratic People's Republic of Korea, and one for material assistance to the Communist Party of Albania.
A revolutionary counter-offensive
Today
the problem of the unification of the communist parties and
organisations poses itself in a particular context. The complete
restoration of capitalism in the Soviet Union and in Eastern Europe
has finally and conclusively demonstrated that the road of
revisionism, initiated by Krushchev, is the path promoted by the
internal and international bourgeoisie. Their sole objective was to
liquidate the dictatorship of the proletariat and the socialist
system.
In the countries dominated by the three centres of imperialism, globalization and internationalization have resulted in intensified oppression and exploitation. The situation of the working class and the toiling masses in the formerly socialist countries and in the countries under domination has been deteriorating rapidly. The workers in the imperialist world itself have not been spared either. The capitalist forces of the entire world are waging a concerted offensive against the international working class.
The crisis of the world capitalist system pushes the popular masses to the Left. But the bourgeoisie uses social-democracy, revisionism and Trotskyism to confuse and mislead the people as well as certain anti-imperialist and anticapitalist forces. A concerted response by the Marxist-Leninists has become an urgent necessity.
In the countries dominated by the three centres of imperialism, globalization and internationalization have resulted in intensified oppression and exploitation. The situation of the working class and the toiling masses in the formerly socialist countries and in the countries under domination has been deteriorating rapidly. The workers in the imperialist world itself have not been spared either. The capitalist forces of the entire world are waging a concerted offensive against the international working class.
The crisis of the world capitalist system pushes the popular masses to the Left. But the bourgeoisie uses social-democracy, revisionism and Trotskyism to confuse and mislead the people as well as certain anti-imperialist and anticapitalist forces. A concerted response by the Marxist-Leninists has become an urgent necessity.
Progress towards more unity
For
four years, from 1992 to 1995, the participants in the International
Communist Seminar have been discussing the road to follow in order to
realize the unification of the International Communist Movement.
These discussions have resulted in a set of proposals (see pages 14
and 15) based on the principles of Marxism-Leninism, proletarian
internationalism and the struggle against revisionism. They contain
ideological and political positions that together form a minimum
common framework on the basis of which the process of unification of
the world's communists can be initiated.
At this year's International Communist Seminar, there was a better understanding that parties who used to belong to tendencies that supported either Mao Zedong or Brezhnev, either Che Guevara or Enver Hoxha, can arrive at a higher level of unity using this approach. For example, the resolution to support the Communist Party of Albania has already been signed by 43 parties, several of whom used to be known as pro-Soviet Union, pro-China or pro-Cuba. As Comrade Milloshi remarked: "Cooperation in common actions will give birth to the only international force that can defend the interests of the revolution and of world socialism."
At this year's International Communist Seminar, there was a better understanding that parties who used to belong to tendencies that supported either Mao Zedong or Brezhnev, either Che Guevara or Enver Hoxha, can arrive at a higher level of unity using this approach. For example, the resolution to support the Communist Party of Albania has already been signed by 43 parties, several of whom used to be known as pro-Soviet Union, pro-China or pro-Cuba. As Comrade Milloshi remarked: "Cooperation in common actions will give birth to the only international force that can defend the interests of the revolution and of world socialism."
The language of proletarian internationalism
For
communists, language should never be a barrier to communication and
common action. That is why we exert efforts to have many of our and
other communists' documents translated into several languages. For
this important job we can currently count on collaborators in Canada,
Spain, Great Britain, France and the Netherlands. But we need many
more translators, editors and proof-readers. Translation work is
mainly French-English, French-Spanish and Russian-French, but other
languages or combinations may also prove useful. We have one very
particular request: translators from Albanian!
Vielen
Dank - Merci beaucoup - Muchas gracias - Muito obrigado - Maraming
salamat!
Boudewijn
Deckers de ideoloog van de “Coup van 2004” en dus ook
zoiets als “mentor” van Peter Mertens, Bert De Belder, Peter
Franssen, Tom De Meester, .....op het IMCWP
(Internationale Meeting van Communistische en
Arbeiderspartijen) van 2003:
All
communist, revolutionary and democratic forces must commit themselves
to the defence of the DPR of Korea and the Republic of Cuba, both
directly threatened by US imperialism.
Preventing
the aggression against the DPRK is essential to save world peace: if
Korea were to be occupied, US hegemonism would start its war
preparations against China.
(...)
To defend Cuba is to defend the flame of independence,
anti-imperialism and socialism, which Cuba represents for the whole
Latin-American continent. (...)
Currently,
our main task is to work for the
unity of all communists, loyal to Marxism-Leninism and to proletarian
internationalism, on the scale of each country and on an
international scale.
Our
second task is to establish the broadest possible alliance between
the communist forces and all anti-war and anti-imperialist forces, in
each country and internationally.
However
confused and contradictory the antiglobalisation and anti-war
movements may be, it is up to the communists to bring them the light
of Marxism-Leninism, in an appropriate way.
Our
third task is to reinforce and orient the large global united front
against the number one enemy of the peoples, US imperialism.
All
calculations for peace based on confidence in the action of
imperialist governments are bound to fail.
The
communists have to be at the vanguard to mobilise the popular masses
against the main danger that is threatening them.
Today,
all imperialist powers are arming themselves for foreign
interventions. It is undeniable that European imperialism is
exploiting the dominated countries and is militarily intervening for
its neo-colonial interests. NATO remains the framework through which
US hegemonism keeps its control over Europe. But European
imperialism is not preparing for wars on a world scale against Russia
or China. Only the United States disposes of a military budget for a
world war,(...) Only the US is extending its military
interventions on all continents, preparing wars of aggression in the
whole world and ready to use nuclear weapons in the coming world
war.(...) It is against this most
menacing war offensive of the present moment that the main fight
needs to be directed at the present stage.(...)
This
situation gives certain possibilities to the forces fighting for
peace to utilise these contradictions in the imperialist camp in
order to place obstacles in the way of the advance to war.
(...)
The
war on Iraq has shown the divisions within the European Union. With
the deepening of the crisis, the economic conflicts between US
hegemonism and European imperialism will necessarily sharpen.
These
conflicts may be used to strengthen and broaden the popular
mobilisation against the main danger that is threatening the world:
the global war policy of US hegemonism. This mobilisation will also
allow for the awakening of the popular consciousness to the entirety
of the problems posed by imperialism.
Revolutionaries
concentrate their blows on the main enemy in order to defeat the
strongest, most dangerous and most bellicose imperialism. That way,
they do the maximum to seriously weaken the entire imperialist
system.
It
is stage upon stage that the communists of the entire world
will advance with the undertaking started in 1848 by Karl Marx, until
the victory of socialism in the whole world.6
Conclusion
I made (elswhere) on this statement of Boudewijn Deckers:
Imperialism
is limited to its military intervention part, so is fighting
imperialism “almost only” a united front against imperialist war,
not socialist revolution to tear down capitalism/imperialism.
“strengthen and broaden the popular mobilisation against the
main danger that is threatening the world: the global war policy of
US hegemonism. This mobilisation will also allow for the awakening of
the popular consciousness to the entirety of the problems posed by
imperialism.
Revolutionaries
concentrate their blows on the main enemy in order to defeat the
strongest, most dangerous and most bellicose imperialism. That way,
they do the maximum to seriously weaken the entire imperialist
system.”
Struggle
for socialism becomes “defending the existing socialist
countries”...by which any analysis is made what socialism is in
fact concretely... because that is not necessary because for the
communists (as boudewijn deckers consider himself) struggle for
socialism in their own country is not on the agenda.
Peter
Mertens (2006): “We moeten het socialistische Noord-Korea (en Cuba)
verdedigen”
Peter Mertens in 2006 over het verdedigen van het socialistische Noord-Korea, Hierdoor zou volgens de logica van Bert De Belder er voor hem “geen plaats zijn in de partij”. Toch keurde 94% van de afgevaardigden op het 9e congres toch voor Peter Mertens. Dus is er een 96% meerderheid in de PVDA die het opneemt voor het socialisme in Noord-Korea!
5.3.
De wil om het socialisme definitief te vernietigen, vergroot
Voor
de burgerij moeten de socialistische experimenten zo snel mogelijk
verdwijnen. Dat is de logica zelf. Enerzijds om hun voorbeeld te doen
verdwijnen en anderzijds om markten te scheppen voor de
kapitalistische waren. De patroons hebben al geprobeerd het
socialisme in de Sovjet-Unie en in Centraal-Europa omver te werpen.
Zij gebruiken hiervoor permanent twee tactieken: infiltratie van de
socialistische landen en integratie van deze landen in de wereldmarkt
enerzijds; isolatie en marginalisering, en zelfs militaire
vernietiging, anderzijds.
Die eerste politiek wordt eerder gevolgd tegenover China, een land met een enorme markt met meer dan een miljard consumenten. De hindernissen die het kapitalisme in de weg worden gelegd om het Middenrijk binnen te dringen, zijn evenveel remmen voor de patronale accumulatie. Voor de meeste grote ondernemingen vertegenwoordigt China een van de voornaamste toekomstmarkten. De meeste hebben er trouwens al een voet in huis. Maar bijna al deze kapitalisten beklagen zich over de moeilijkheden om vette winsten te realiseren en die over te hevelen naar de kapitaalbezitters.
Cuba en Noord-Korea zijn twee boegbeelden die het imperialisme zo snel mogelijk wil zien verdwijnen. Zij hopen deze landen uit te schakelen door de verscherping van het embargo en het isolement.7
Die eerste politiek wordt eerder gevolgd tegenover China, een land met een enorme markt met meer dan een miljard consumenten. De hindernissen die het kapitalisme in de weg worden gelegd om het Middenrijk binnen te dringen, zijn evenveel remmen voor de patronale accumulatie. Voor de meeste grote ondernemingen vertegenwoordigt China een van de voornaamste toekomstmarkten. De meeste hebben er trouwens al een voet in huis. Maar bijna al deze kapitalisten beklagen zich over de moeilijkheden om vette winsten te realiseren en die over te hevelen naar de kapitaalbezitters.
Cuba en Noord-Korea zijn twee boegbeelden die het imperialisme zo snel mogelijk wil zien verdwijnen. Zij hopen deze landen uit te schakelen door de verscherping van het embargo en het isolement.7
Ivm
de “double-speak” van De Belder als rasechte burgelijke
politieker (van een reformistische op verkiezingen gerichte
sociaal-democratische partij).....12-01-14 Some arguments proving the dubious character of the “unity” in the International Communist Movement
Om
de meerderheid van de PVDA in 2004 te misleiden werd TOEN het
Internationaal Communistisch Seminarie als zodanig verdedigd
- In haar Resolutie van 3 november ondersteunt NRR deze defaitistische zienswijze: “Velen zeggen vandaag: we werken nu al dertig jaar uit alle krach en we hebben nog altijd geen resultaten.”8 In één pennetrek worden alle realisaties van 30 jaar partijwerk ontkend. Het standpunt herinnert aan de liquidatoren uit de beginjaren 1980, zoals de KPD (Duitsland) of de ex-maoïsten van KEN-ML (Kommunistische Eenheidsbeweging van Nederland – marxisten-leninisten), die zich omvormden in SP-Nederland.
Het is niet omdat we electoraal zeer zwak scoren dat we globaal nergens staan als marxistisch-leninistische partij.
Een paar honderden leden en nauwe sympathisanten van de partij hebben op alle niveaus van de vakbonden en in talrijke bedrijven posities verovert, omdat ze door de massa's als hun leiders worden erkend. Geneeskunde voor het Volk is één van onze meest succesvolle projecten inzake banden met de massa's. We hebben een apparaat opgericht dat in talloze strijdbewegingen wist op te treden en ze te beïnvloeden. Onze vijanden zowel als onze bondgenoten erkennen en benijden ons dat. Solidair bevat - ondanks al zijn te rectificeren tekorten – een unieke rijkdom aan lessen en oriëntaties voor de concrete klassenstrijd. De partij produceerde talrijke documenten die het hebben mogelijk gemaakt als communistische partij de anticommunistische campagnes van de voorbije decennia niet alleen te overleven, maar zelfs tot onze versterking te gebruiken. Verschillende van die analyses worden ook in buitenlandse partijen gebruikt. Ze liggen mee aan de basis van het Internationaal Communistisch Seminarie dat sinds 1992 jaarlijks 60 tot 80 communistische partijen en organisaties uit de hele wereld in Brussel bijeen brengt.9
Is
het ICS een initiatief (geweest van de PVDA) of niet? Wat zegt de
PVDA daar zélf over... in 1996 (dit is niet meer te
controleren met het verdwijnen van het archief van Solidair van de
website van de PVDA):
In
"De KPBS van Nina Andreeva boycot deze verkiezingen - «De
Kommunistische Partij van Zjoeganov is een burgerlijke partij»
", Solidair nr. 25 - 12 juni
1996
"Alexander
Barychev, professor in de geschiedenis is KPBS-verantwoordelijke voor
internationale relaties. Hij was in mei in Brussel op het
internationaal seminarie voor kommunistische partijen georganiseerd
door de PVDA."
Uit
een bijdrage voor het ICS van de Portugese CP:
International Communist
Seminar - (Brussels, 27-29 June 2014) - Contribution of the
Portuguese Communist Party
Comrades
1. We thank the Workers’
Party of Belgium for the invitation and fraternal welcome.
(...)
This Seminar organised by
the comrades of the Workers’ Party of Belgium – whom we would
like to salute for the great progress achieved in the May 25
elections – in on the right track.
Thank
you, comrades.10
Interessant
is de bijdrage van Ludo Martens aan het ICS van
2004, met standpunten die nu, door Bert De Belder
worden verloochend. ...En waar blijkbaar geen van de militanten en
kaders van voor 2004 oppositie voeren tegen die “verloochening”!!.
Inleiding voor het
13de Internationaal Communistisch Seminarie – mei 2004.
LUDO MARTENS, VOORZITTER
VAN DE PARTIJ VAN DE ARBEID BELGIË
Namens het Centraal
Comité van de PvdA breng ik mijn hartelijke groeten over aan
allen die deelnemen aan dit Internationaal Communistisch Seminarie en
in het bijzonder aan de vertegenwoordigers van partijen die voor het
eerst deelnemen. (...)
Zeventig partijen en
organisaties hebben zich aangemeld als deelnemers en 12 als
toehoorders. Dit alles toont de groeiende internationale interesse
voor dit Seminarie dat in 1992 voor het eerst werd gehouden en dat
sinds die tijd jaarlijks in Brussel wordt georganiseerd. Jullie
aanwezigheid is het bewijs dat allen van ons die het
marxisme-leninisme en de communistische erfenis verdedigen, de
dwingende noodzaak voelen om samen op te treden en samen te werken.
(...)
Sinds
1992 brengt dit Seminarie partijen, organisaties en groepen bijeen
die hun wens uitdrukken het marxisme leninisme en het proletarisch
internationalisme te verdedigen en die zich verzetten tegen het
revisionisme, het dogmatisme en sektarisme.
Gedurende vier jaar, van
1992 tot 1995, waren alle discussies op het Internationaal
Communistisch Seminarie gericht op het vaststellen van de
hoofdoorzaken van het herstel van het kapitalisme in de Sov-jet-Unie
en Oost-Europa. Het boek De ineenstorting van de Sovjet-Unie:
oorzaken en lessen geeft een goed beeld van deze overdenkingen en
discussies.
Het
Seminarie van 1995 nam de tekst ‘Voorstellen voor de eenmaking van
de Internationale Communistische Beweging’ aan. Dit was een minimum
platform dat de communistische partijen en organisaties die tot de
verschillende historische stromingen behoorden de mogelijkheid bood
om politieke en theoretische analyses zowel als rapporten over
praktische ervaringen uit te wisselen, om ideologische verschillen te
bediscussiëren, om onder communisten te debatteren over cruciale
actuele problemen, om resoluties aan te nemen en om activiteiten en
acties op vrijwillige basis te coördineren. (...)
Deze
eenheid van actie beantwoordt aan de door veel delegaties vaak geuite
wens om meer nadruk te leggen op activiteiten en acties die
gezamenlijk gevoerd kunnen worden. Het internationalisme moet zijn
uitdrukking vinden in een gezamenlijke strijd tegen een gezamenlijke
vijand. (...)
De
hoofdvijand van de volksmassa’s in Europa is het Europese
monopoliekapitalisme. Alleen de socialistische revolutie kan de
bevrijding van de arbeidersklasse, volksdemocratie, gelijkheid en
gerechtigheid en een vrije en harmonieuze ontwikkeling voor allen
bewerkstelligen. In onze complexe en alsmaar veranderende wereld zal
de voorbereiding van de socialistische revolutie langs verschillende
assen plaatsvinden.(..)
Het
wezenlijke punt is de ontwikkeling van het anti-imperialisti-sche en
antikapitalistisch bewustzijn en de versterking van de organisatie
van de revolutionaire krachten.(...).
Solidariteit
met Cuba, de DVR Korea, China, Vietnam en Laos, met name die landen
die verklaren dat zij vasthouden aan het socialistische systeem, kan
ook gezamenlijk gecoördineerd en uitgevoerd worden. (...)
De
PvdA werd opgevoed in de school van het grote debat waarbij de
Communistische Partij van China en de Communistische Partij van de
Sovjet-Unie in de periode 1963-1966 tegenover elkaar stonden. Het was
de Communistische Partij van China die ons leerde het Leninisme en de
resultaten van kameraad Stalin te verdedigen en het revisionisme te
bekritiseren. We maakten de fout om de Chinese ervaring tot ons
belangrijkste, zelfs enige referentiepunt te maken.(...)
In 1996 publiceerden we
een rapport over de fouten die we gemaakt hadden bij het overnemen
van bepaalde standpunten van de CPC.
(...)
Vandaag hebben we hele
goede vriendschapsbetrekkingen met de Communistische Partij van Cuba.
Of
het nu over de Chinese, Cubaanse, Sovjet of Tsjechische ervaringen
gaat: we citeren hier de volgende uitermate diepzinnige woorden van
Lenin: ‘Deze nieuwe maatschappij... kan alleen maar tot stand komen
door het doorgeven van een serie gevarieerde, onvolkomen en concrete
pogingen deze of gene socialistische staat te creëren.’11
Of nog: ‘Alleen door een serie pogingen, die ieder op zichzelf
genomen eenzijdig zullen zijn en te lijden zullen hebben aan bepaalde
inconsistenties zal het totale socialisme gecreëerd worden door
de samenwerking van de arbeiders van alle landen.’12
13
De
PVDA, of toch de “nieuwe” leiding na de “Coup van 2004, delete
haar geschiedenis
Tussen
2004 en 2008 wordt het archief van Solidair verwijderd
van de website van de PVDA. Ook wordt de internationale website
wpb.be van de PVDA gesloten, met al de internationale
bijdragen van de PVDA. Ook wordt de website van het
Internationaal Communistisch Seminarie (icsbrussels.org)
gesloten met al de bijdragen van al de deelnemende partijen én
die van de PVDA zelf sinds de opstart in 1992.
Op
30 mei wordt ICS 2014 weer (even) online gezet maar
niet meer als icsbrussels.org maar als icseminar.org. ... Maar de
documentatie gaat maar terug tot 2008.(niet toevallig juist tot het
jaar van het 8e PVDA-Congres...)
Maar
zolang het archief van Marxistische Studies
(marx.be) nog toegankelijk is kunnen daat veel hisgtorische
bijdragen voor het ICS gelezen worden:
MS
83 ICS 2008
MS
79 ICS 2007
MS
74 ICS 2006
MS
71 ICS 2005
MS
66 ICS 2004
MS
63 ICS 2003
MS
59 ICS 2002
MS
54 ICS 2001
MS
47 ICS 1999
MS
46 ICS 1999
MS
43 ICS 1998
MS
35 ICS 1996:
Ludo
Martens: "Dit nummer van Marxistische Studies bevat twaalf
rapporten gewijd aan de anti-imperialistische strijd in de landen van
Azië, Afrika en Latijns-Amerika.
Deze
werden opgesteld voor het Internationaal Seminarie in Brussel van 2
tot 4 mei 1996. De rapporten komen van twaalf
marxistisch-leninistische organisaties die werkzaam zijn in negen
verschillende landen: de Filippijnen, India en Nepal; Syrië en
Turkije; Brazilië, Peru, Colombia en Mexico.
Het
Internationaal Seminarie wordt ieder jaar in mei georganiseerd op
initiatief van de Partij van de Arbeid van België. Het streeft
de eenmaking na van de Internationale Communistische Beweging. De
activiteiten van het Seminarie hebben als grondslag de Voorstellen
voor de eenmaking van de Internationale Communistische Beweging,
aangenomen op het Seminarie in 1995."
EM
19 ICS 1993:
"Le
2 mai 1993 s'est déroulé à Bruxelles, sur
initiative du Parti du Travail de Belgique, un séminaire
international pour la défense du socialisme. Le séminaire
a célébré le 1er anniversaire de la Déclaration
de Pyongyang signée à ce jour par 167 partis
communistes ou anti-impérialistes du monde entier.
La
chute finale du socialisme en Union Soviétique et dans les
pays de l'Est a amené les partis communistes à
rediscuter les anciennes positions, à analyser les causes de
la dégénérescence en Union Soviétique. De
cette manière, il est possible de mieux comprendre les racines
de la trahison des idéaux socialistes.
Aujourd'hui,
les conditions sont mûres pour que cette réflexion se
fasse dans un esprit d'ouverture. Les anciens clivages entre courants
opposés, taxés jadis de "pro-chinois", de
"pro-albanais" ou de "pro-soviétiques"
sont dépassés. Cet esprit d'ouverture est celui de la
Déclaration de Pyongyang et du séminaire. Nous publions
dans ce numéro les principales interventions présentées
ce 2 mai 1993.
Sommaire
:
I
- Déclaration de Pyongyang, 15 avril 1992
II
- Le peuple coréen n'abandonnera jamais son régime
socialiste (Kim Hyong U)
III
- "Toute calomnie contre le socialisme est intolérable"
(Entretiens du Maréchal Kim Jong Il)
IV
- La RDA au sein de l'histoire de l'Allemagne (Karl-Eduard von
Schnitzler)
V
- Erreurs et succès de l'édification socialiste (Dr.
Kurt Gossweiler)
VI
- L'art, la science et la culture ne sont pas des marchandises (Marta
Rafaël)
VII
- Abolition des acquis sociaux et de l'égalité des
droits pour les femmes (Regina Schwarze)
VIII
- Pour l'unité du mouvement communiste international (Ludo
Martens)
Over
het deleten van alle info, artikels en geschiedenis van het ICS (en
de achterliggende redenen)... weliswaar in het Engels:
1http://www.doorbraak.be/nl/nieuws/de-ongeziene-hypocrisie-van-pvda,
VRIJE TRIBUNE ARTIKEL. Door: Pieter-Jan Van Bosstraeten, 14 oktober
2014, 20:29 “ONGEZIENE HYPOCRISIE VAN PVDA”
2http://www.doorbraak.be/nl/nieuws/wat-betreft-de-pvda-theo-francken-staf-de-clercq-en-noord-korea,
VRIJE TRIBUNE ARTIKEL. Door: Bert De Belder, 16 oktober 2014, 17:05,
“WAT BETREFT DE PVDA, THEO FRANCKEN, STAF DE CLERCQ EN
NOORD-KOREA”
3http://www.solidnet.org/old/cgi-bin/agent7202.html?parties/0120=belgium,_workers_party_of_belgium/939wbelgium6jn022.doc
05.06.2002, International
signature campaign in favour of the independent and peaceful
reunification of Korea
5
http://www.solidnet.org/old/cgi-bin/agent7347.html?parties/0120=belgium,_workers_party_of_belgium/916wbelgium7my03.doc
07.05.2003, Conference in Solidarity with DPRK
6
5 International Meeting of Communist and Workers' Parties: "The
Movements Against the War and the Capitalist Globalization, and the
Communists" - 19-20 June 2003, Athens.
http://www.solidnet.org/old/cgi-bin/agente88c.html?meetings/553=the_movements_against_the_war_and_the_capitalist_globalisation_and_the_communists_athens_19-20_06_2003/492=Contributions/499=workers_party_of_belgium
“Athens Meeting 19-20 June 2003, Contribution by WP of Belgium”
by Baudouin Deckers
7Marxistische
Studies No. 72, 29 oktober 2006 verschenen bij EPO, “De
arbeidersklasse in het tijdperk van de transnationale onderneming”
geschreven door het Nationale Kader van de PVDA, Peter Mertens
8“Résolution
du CC sur le gauchisme, à partir de la question des
élections”, p. 2.
10http://www.pcp.pt/en/%E2%80%9C1914-2014-imperialism-it-war%E2%80%9D,
“1914-2014: Imperialism, it is war”. Terça 1 de Julho de
2014, International Communist Seminar - (Brussels, 27-29 June 2014)
- Contribution of the Portuguese Communist Party
11
Lenin:The Tax in Kind Complete Works, Progress Moscow, deel 32.
12.
Lenin: The Tax in Kind, idem.
13http://marx.be/nl/content/archief?action=get_doc&id=62&doc_id=291;
Nummer 66, publicatiedatum: 2004-10-01 Copyright © EPO,
Marxistische Studies en auteurs — Overname, publicatie en
vertaling zijn toegestaan voor strikt niet-winstgevende doeleinden.
Inleiding voor het 13de Internationaal Communistisch Seminarie LUDO
MARTENS, VOORZITTER VAN DE PARTIJ VAN DE ARBEID BELGIË
Geen opmerkingen:
Een reactie posten