05-11-2016

“ONGEZIENE HYPOCRISIE VAN...” - de promotors van het revisionisme in - “...DE PVDA” (variatie op een “uiterst rechtse” kritiek)

Ik was aan het neuzen in mijn goedgevulde “databank” met verslagen, artikels en publicaties van de PVDA van voor 2004 tot nu...o.a om de laatste artikelenreeks die ik maakte , “Coup van 2004”, een afrekening, geen rectificatie” af te maken.
Ik vond een soort “recht op antwoord” van Bert De Belder op een artikel van een (inderdaad) uiterst rechts persoon... maar een vergelijkbaar “antwoord” van Bert De Belder op een uitzending van Panorama (waar ik ook nog wel eens op zal terugkomen):
........
Hoewel ik hier later nog op terug zal komen in analyses (die ik dan in het Engels zal maken) wil ik hier en nu toch iets over zeggen.....
Het draait eigenlijk rond de vraag die ik wil stellen aan al de militanten en kaders van de PVDA (die van VOOR 2004 dan, want degenen die lid werden NA 2004 konden dat doen op basis van het BEHOUD van - dus niet het verwerpen ervan doorheen een “kandidatenscyclus” - een “sociaal-democratische”, zeg maar REFORMISTISCHE ideologie en met een totale ONKUNDE van de dokumenten van de voorgaande 7 congressen):
Hoe is het mogelijk dat de LEUGENS en de SCHIJNHEILIGHEID, de bewuste MISLEIDING van de 'nieuwe' na-2004-partijleiding” NIET is gezien en dat er - als het WEL geweten was – er zo'n totale instemming was met de politieke en ideologische lijn van het 8e en 9e congres –; maw waarom was er geen enkele 'revolutionaire' oppositie?”

Op de website “Doorbraak” plaatste Pieter-Jan Van Bosstraeten in oktober 2014 een artikel, waarin vanuit “uiterst-rechts anticommunistische ideologie” de PVDA wordt aangevallen.

De PVDA nam officieel afstand van haar verleden en vaart sinds 2008 een andere koers. Maar klopt dat wel? Past het dit zogenaamde socialisme 2.0 consequent toe of blijft het in de praktijk een extreem-linkse partij die sympathieën koestert voor of zelfs actief steun betuigt aan anti-democratische en autoritaire regimes? Dit is alleszins de mening die ULB-professor Pascal Delwit is toegedaan. In zijn kritisch boek 'Nouvelle gauche, vieille recette', dat eerder dit jaar verscheen, schetst de auteur een beeld van de PVDA als een partij die naar buiten toe een gematigd gelaat toont, maar intern de marxistisch-leninistische lijn strak aanhoudt. Bovendien zou het zich op internationale ontmoetingen met andere communistische partijen van haar meest radicale en dogmatische kant tonen. Mertens reageerde furieus: de PVDA heeft géén verborgen agenda en het verafschuwt het Noord-Koreaanse regime.
Tussen woord en daad...
Maar klopt dat wel? De realiteit toont ons echter een heel ander beeld, een beeld dat de beweringen van professor Delwit bevestigt. Zo neemt de PVDA, ook onder 'vernieuwer' Mertens, jaarlijks deel aan verschillende internationale bijeenkomsten tussen communistische partijen van diverse pluimage. De partij is jaarlijks, zonder uitzondering, aanwezig op de zogenaamde 'International Meeting of Communist and Workers' Parties' (IMCWP). Een kort overzicht van enkele andere opmerkelijke aanwezigen. De communistische partij van Laos van Choummaly Sayasone. De communistische partij van Cuba van Raul Castro. De communistische partij van Vietnam van Nguyễn Phú Trọng. Stuk voor stuk vertegenwoordigers van regimes die de mensenrechten, de ene al meer dan de andere, systematisch en flagrant schenden.
De aanwezigheid van deze notoire mensenrechtenschenders verbleekt evenwel bij die van de Noord-Korea. Wie er de aanwezigheidslijsten op nakijkt, merkt dat de Noord-Koreaanse arbeiderspartij van de dictators Kim Jong-Il en zijn opvolger Kim Jong-Un meermaals aanwezig was, met name in 2008, 2009, 2011 en 2013. De link tussen de vernieuwde PVDA en dat land blijft evenwel niet beperkt tot 'passieve aanwezigheid' op een gezamenlijk congres: de PVDA neemt ook actief deel en organiseert jaarlijks zelf een internationale bijeenkomst in Brussel, waar het diverse malen haar sympathie én steun uitsprak voor onder andere het Noor-Koreaanse regime. In 2011 diende de PVDA op het door haar georganiseerde 'International Communist Seminar' een voorstel van resolutie in met de volgende slotzin: “We, delegates from Communist and Workers’ Parties, participants of this Seminar, wish success and extend our firm solidarity to the Worker’s Party of Korea and the Korean People in the important struggle of peace on the Korean peninsula, in Northeast Asia and the whole world”. Op eigen initiatief diende de PVDA dus een tekst in waarin het haar steun betuigt aan Noord-Korea. Niet gewoon steun aan de Noord-Koreaanse bevolking die dagelijks lijdt onder het moordzuchtige schrikbewind, aan de miljoenen mensen die eten ontberen omdat een krankzinnige elite zich voortdurend verrijkt of aan de 200.000 mensen die in mensonterende omstandigheden in concentratiekampen worden gestoken en er uiteindelijk sterven. Wél aan de Noord-Koreaanse Arbeiderspartij, de enige partij en de officiele vertegenwoordiger van dit gruwelijke regime. Het is als actief steun betuigen aan de NSDAP ten tijde van het nazi-regime: partij en regime vallen samen. Een jaar later herhaalt de PVDA dit sterk staaltje van 'respect voor fundamentele mensenrechten' en 'socialisme 2.0'. Op pagina 5 van de 'Algemene Conclusies', medeondertekend door de PVDA, lezen we wat de taak is van de arbeiderspartijen: “Zij moeten het solidariteitsfront met de landen die bedreigd worden door het imperialisme (Iran, Syrië, de Democratische Volksrepubliek Korea) versterken”. Opnieuw geen steun aan de mensen die in die landen onderworpen worden aan systematische mensenrechtenschendingen, wel aan de landen die hiervoor verantwoordelijk zijn. We spreken dan over het Syrië van Assad, het Iran van Ahmadinejad en ayatollah Khameini en het Noord-Korea van de Kim-dynastie.
(...) Als de PVDA nog enige geloofwaardigheid wil behouden als legitieme links-radicale partij én zogenaamde hoeder van de fundamentele mensenrechten, moeten haar eigen leden het ontslag van hun voorzitter Mertens eisen en inzetten op een vernieuwing in woord én daad.1


Het is vooral interessant .... en ontluisterend, en ONGELOOFLIJK hoe nationaal PVDA-kader Bert De Belder het zich kan permitteren om hierop te antwoorden, ZONDER dat er ook maar INTERN enig protest komt vanuit de hoek van militanten en kaders die (nog) op “revolutionair” standpunt staan. (ofwel zwegen die héél laf....)


Van Bosstraeten tracht van de kritiek een pot-verwijt-ketel-verhaal te maken. Want is het niet godgeklaagd dat precies de PVDA met kritiek afkomt, terwijl ze zelf ‘tot op heden expliciet autoritaire regimes zoals Noord-Korea ‘ zou steunen. Niets is minder waar. De PVDA verwerpt ‘de militaristische en dictatoriale dynastie in Noord-Korea’, en aanhangers van dat regime zijn niet welkom in de partij. Dat is zo sinds het partijcongres van 2008; daarover kan geen enkel misverstand bestaan. De PVDA neemt jaarlijks deel aan het Multilateraal Marxistisch Forum, met tal van andere organisaties. Maar de PVDA heeft op dat Marxistisch Forum in 2011 geen enkele ‘steunresolutie’ aan Noord-Korea ingediend, en zal dat ook nooit doen. Die manifeste onwaarheid wordt door Pascal Delwit, boezemvriend van Paul Magnette, de wereld in gestuurd en het doel ervan is zonneklaar: zorgen dat de PS geen concurrent krijgt op haar linkerflank. Nogmaals: ons marxisme is niet de karikatuur die men er in het noorden van het Koreaanse schiereiland van maakt. Net zo min aangenomen mag worden dat Johan Van Overtveldt een fan is van het Chili van Pinochet, omdat dictator Pinochet destijds de neoliberale goeroe Milton Friedman liet overkomen om aan zijn regime mee te helpen. En net zo min kan verwacht worden dat de sp.a het Tunesische regime van dictator Zine El Abidine Ben Ali als voorbeeld neemt, ook al was Ben Ali jarenlang lid van de sociaal-democratische internationale.
Als de PVDA hiermee – voor de zoveelste keer – haar afstand heeft genomen van de militaristische dynastie in Noord-Korea, misschien is het dan wel tijd dat beleidsdragers zoals Theo Francken en Ben Weyts hun afstand nemen van het gedachtengoed van Bob Maes en Staf De Clercq. Dan heeft deze hele heisa toch iets opgeleverd.2

Halve waarheden... en door de formulering wordt een indruk gewekt van iets dat er niet staat en ... wordt er gewoon GELOGEN (liegen en bedriegen is een kenmerk van een BURGERLIJKE ideologie!)

De PVDA verwerpt ‘de militaristische en dictatoriale dynastie in Noord-Korea’, en aanhangers van dat regime zijn niet welkom in de partij. Dat is zo sinds het partijcongres van 2008;(...)De PVDA neemt jaarlijks deel aan het Multilateraal Marxistisch Forum,(...)(en) heeft op dat Marxistisch Forum in 2011 geen enkele ‘steunresolutie’ aan Noord-Korea ingediend, en zal dat ook nooit doen.

Dus...... Jean Pestiau, Boudewijn Deckers, Peter Mertens .... en Bert De Belder zélf “zijn niet (meer) welkom in de partij”????

-------------------------------------------------------------
From: Workers' Party of Belgium, Wed, 5 Jun 2002 mailto:wpb@wpb.be , http://www.wpb.be
=======================================================
Workers' Party of Belgium Boulevard M. Lemonnier, 171 B.1000 Brussels, Belgium t l 32 2504 0139, 32 2504 0110

Brussels, 5th June 2002

Dear Comrades,

The "Conference of the European Communist and Workers' Parties related to ' The Struggle against Imperialist Globalisation and the Defence of Socialist Korea"
(Brussels, 9 February 2002) as well as the "International Communist Seminar" (Brussels, 2 - 4 May 2002) have proposed to invite Communist and Workers' Parties to participate in the international campaign in favour of the independent and peaceful reunification of Korea through a broad signature campaign The current Football World Cup is an excellent opportunity to start this campaign.

With my fraternal and communist greetings

Jean Pestieau,
Organiser of Korea Conference and IC Seminar

Take advantage of the World Cup

Let us sign and have the petition signed in favour of the independent and peaceful reunification of Korea.
(...)
Name Profession Country Signature

To send to Solidarité Belgique-Corée (SOBECO), rue de la Caserne 68, 1000 Brussels (Belgium).
Fax +32-(0)2-5040 141 E-mail info@lai-aib.org3

Bijkomende opmerking: Bert De Belder was tot aan de “opheffing” van AIB (zie hierboven “aib.org”, de gedelete website van AIB, de Anti-Imperialistische Bond ) nationaal kader van deze organisatie(een 'massa-organisatie' van AMADA en later van de PVDA) en “vertegenwoordigde” hij AIB IN de PVDA, OOK als nationaal kader. HIJ richtte dan INTAL op en liep de (vroegere) plaatselijke afdelingen van AIB plat om duidelijk te maken dat ze GEEN duidelijke revolutionaire of/en anti-imperialistische standpunten in hun pamfletten of publicaties (meer) mochten zetten, ... “om redenen van subsidies en erkenning als NGO “.(ik zal hierbij nog wel eens een PERSOONLIJKE ervaring, of eerder AAN-varing, met Bert De Belder, ter zake, uit de doeken doen..!)
Op het moment van de “Coup van 2004” werden alle leden en dat deel van de kaders die nog “bezorgd waren” voor het behoud van het revolutionair karakter van de PVDA “gemanipuleerdals zou de opheffing van AIB (als de massa-organisatie die propaganda en agitatie voerde rond de Anti-Imperialistishe lijn van de PVDA vooral wat betreft rond “de Derde Wereld”, bevrijdingsstrijd en antikolonialistische strijd in de wereld en daar “concrete solidariteit” mee organiseerde) de schuld zijn van Nadine Rosa-Rosso.
Een LEUGEN van jewelste, zo bleek later, want NA de uitzetting van NRR werd NIET MEER de AIB (her)opgericht maar INTAL opgericht (die zich duidelijk NIET meer “Anti-imperialistisch” ... en dus NIET meer revolutionair zou opstellen.:

    29. De audits van 2000-2001 vertrokken van de vooropstelling dat in ieder geval moest gesnoeid worden in een aantal initiatieven. Uitgenomen voor Geneeskunde voor het Volk, werden deze audits noch door het PB noch door het CC goedgekeurd. Bepaalde initiatieven die belangrijke transmissieriemen waren naar diverse progressieve milieu's, zoals Open Grenzen, de Anti-Imperialistische Bond en anderen, werden geliquideerd. Dit gebeurde zowel met gauchistische argumenten als op basis van een bureaucratische benadering van het “efficiënter leiden en vereenvoudigen van de partij”. De stelling dat de vereenvoudiging van de lidmaatschapsvoorwaarden dergelijke brede organisaties overbodig maakte (“De AIB-ers kunnen vanaf nu evengoed partijleden van niveau 3 worden”) heeft het massakarakter van de partij niet verruimd maar verengd. De problemen met die werkingen onderkennen is één zaak. Ze liquideren, ondanks hun onbetwistbare invloed op mogelijkheden, is er een andere.4

Een standpunt van de PVDA in 2003 op de Europese Conferentie van Communistische en Arbeiderspartijen in Solidariteit met Socialistisch Korea:
---------------------------------------------------------------------
From: Workers' Party of Belgium, Wednesday, May 07, 2003 http://www.wpb.be , mailto:wpb@wpb.be
=============================================================
Workers' Party of Belgium www.wpb.be , wpb@wpb.be

Conference of European Communist and Workers' Parties in Solidarity with Socialist Korea, Brussels, 5 May 2003

Resolution of support for the Democratic People's Republic of Korea
The European Communist and Workers' Parties gathered in Brussels this 5 May 2003 unequivocally condemn the provocations, threats and aggressive plans of the United States of G.W. Bush agaiinst the Democratic People's Republic of Korea. These aggressive US plans threaten world peace today very seriously. A war against Korea could extend to China : at the time of the Korean War of 1950-53 the Americans developed plans for using nuclear weapons against Chinese cities.
The victory of the counter-revolution in the former USSR has led US imperialism to reinforce its attempts to overthrow socialist governments, among which the Democratic People's Republic of Korea and Cuba are the first targets.
(....)
The independent and peaceful reunification of Korea is the deepest wish of the entire population, both in the North and the South of the country. We thus fully support it. The policy of reunification of the Korean fatherland, initiated by Comrade Kim Il Sung, carried on by comrade Kim Jong Il and put in practice with the historic North-South Summit of 15 June 2000, has proved to be completely correct and has brought its first successes. The United States, however, cannot tolerate a process which they do not control and have doubled their efforts to sabotage it. (...)
The so-called Korean nuclear crisis has been completely fabricated by the Bush administration, in an attempt to make the process of peaceful reunification fail, increase military tension in the peninsula and justify increasing its threats and preparations for war.
The DPRK does not threaten any state in any way. On the other hand, the United States of G.W. Bush publicly threatens to use atomic bombs against the DPRK, bomb its nuclear plant in Nyongbyong, and use every means of force at its disposal to eliminate the socialist government under the leadership of the Workers' Party of Korea.
The criminal aggression and occupation of Iraq by the United States prove that the DPRK is right to refuse any disarmament. Defending its independence is the undeniable right of any sovereign country, a right internationally recognised and included iin the UN Charter. Comrade Kim Jong Il's policy of giving priority to the army is thus a proof of great clearsightedness.
The present crisis concerns the relations between the United States and the DPRK. The latter is right to demand that a peaceful solution be reached through bilateral negotiations between the two states. The United States must first conclude a non-aggression pact with the DPRK, something it has refused to do since 1953. An armistice has been in force since the end of the Korean War, but the United States has always refused to conclude a peace treaty. We wholeheartedly support this step of the DPRK, the only one which can lead to complete denuclearisation of the Korean peninsula.
Socialist Korea, like the other countries which have embarked on the path to socialism, defends the ideals for which communists and anticapitalists throughout the world are fighting. We thus consider it to be our internationalist duty to defend socialist Korea in the face of the threat of a criminal imperialist attack.
The refusal of the DPRK to submit to American hegemonism is an encouragement for all the peoples of the world to resist US plans of domination.
We call on the popular masses and all peace-loving men and women of Europe and the whole world to show proof of their solidarity with the DPRK.
In order to prevent war and preserve peace, we demand that all European governments oppose US threats and provocations against the DPRK. In order to promote friendship and understanding among peoples, we ask all European governments to establish diplomatic and economic relations with the DPRK.5

BERT DE BELDER in 1997 op ... het 6e Internationaal Communistisch Seminarie, een “initiatief van de PVDA” zoals hij zélf zegt:

United, communists will never be defeated!

Common action needed against the onslaughts of imperialism

From May 2-4, the sixth International Seminar for the unification of the International Communist Movement was held in Brussels, on the initiative of the Workers' Party of Belgium. The theme: the lasting significance of the road of the October Revolution. 79 parties and organizations attended the seminar, while some 50 others expressed their interest and solidarity.
Bert De Belder
Standing out at this year's seminar was the video-taped intervention by Comrade Hysni Milloshi, founder of the now proscribed Communist Party of Albania, as well as the presence of four Marxist-Leninist parties from the former Soviet Union: the Russian Communist Workers' Party, the All-Union Communist Party of Bolsheviks, Working Russia/the United Party of Soviet Communists -represented by Viktor Anpilov - and the Russian Workers' and Peasants' Party. The Cuban Communist Party was represented by Manuel Menéndez, Director of the theoretical journal Cuba Socialista.
Based on their current experience, the four Russian comrades stressed that the class struggle will not wait and that we should not only talk but above all act together. Thus the seminar went beyond theoretical discussions and proceeded to draft resolutions of solidarity with Cuba, the Communist Party of Albania and the Democratic People's Republic of Korea, which were then submitted to the participants for signing. In the aftermath of the seminar, two concrete support campaigns have been launched by Marxist-Leninist parties from several countries: one for the children who are threatened by flood-induced famine in the Democratic People's Republic of Korea, and one for material assistance to the Communist Party of Albania.

A revolutionary counter-offensive

Today the problem of the unification of the communist parties and organisations poses itself in a particular context. The complete restoration of capitalism in the Soviet Union and in Eastern Europe has finally and conclusively demonstrated that the road of revisionism, initiated by Krushchev, is the path promoted by the internal and international bourgeoisie. Their sole objective was to liquidate the dictatorship of the proletariat and the socialist system.
In the countries dominated by the three centres of imperialism, globalization and internationalization have resulted in intensified oppression and exploitation. The situation of the working class and the toiling masses in the formerly socialist countries and in the countries under domination has been deteriorating rapidly. The workers in the imperialist world itself have not been spared either. The capitalist forces of the entire world are waging a concerted offensive against the international working class.
The crisis of the world capitalist system pushes the popular masses to the Left. But the bourgeoisie uses social-democracy, revisionism and Trotskyism to confuse and mislead the people as well as certain anti-imperialist and anticapitalist forces. A concerted response by the Marxist-Leninists has become an urgent necessity.

Progress towards more unity

For four years, from 1992 to 1995, the participants in the International Communist Seminar have been discussing the road to follow in order to realize the unification of the International Communist Movement. These discussions have resulted in a set of proposals (see pages 14 and 15) based on the principles of Marxism-Leninism, proletarian internationalism and the struggle against revisionism. They contain ideological and political positions that together form a minimum common framework on the basis of which the process of unification of the world's communists can be initiated.
At this year's International Communist Seminar, there was a better understanding that parties who used to belong to tendencies that supported either Mao Zedong or Brezhnev, either Che Guevara or Enver Hoxha, can arrive at a higher level of unity using this approach. For example, the resolution to support the Communist Party of Albania has already been signed by 43 parties, several of whom used to be known as pro-Soviet Union, pro-China or pro-Cuba. As Comrade Milloshi remarked: "Cooperation in common actions will give birth to the only international force that can defend the interests of the revolution and of world socialism."

The language of proletarian internationalism

For communists, language should never be a barrier to communication and common action. That is why we exert efforts to have many of our and other communists' documents translated into several languages. For this important job we can currently count on collaborators in Canada, Spain, Great Britain, France and the Netherlands. But we need many more translators, editors and proof-readers. Translation work is mainly French-English, French-Spanish and Russian-French, but other languages or combinations may also prove useful. We have one very particular request: translators from Albanian!
Vielen Dank - Merci beaucoup - Muchas gracias - Muito obrigado - Maraming salamat!

Boudewijn Deckers de ideoloog van de “Coup van 2004” en dus ook zoiets als “mentor” van Peter Mertens, Bert De Belder, Peter Franssen, Tom De Meester, .....op het IMCWP (Internationale Meeting van Communistische en Arbeiderspartijen) van 2003:

All communist, revolutionary and democratic forces must commit themselves to the defence of the DPR of Korea and the Republic of Cuba, both directly threatened by US imperialism.
Preventing the aggression against the DPRK is essential to save world peace: if Korea were to be occupied, US hegemonism would start its war preparations against China.
(...) To defend Cuba is to defend the flame of independence, anti-imperialism and socialism, which Cuba represents for the whole Latin-American continent. (...)
Currently, our main task is to work for the unity of all communists, loyal to Marxism-Leninism and to proletarian internationalism, on the scale of each country and on an international scale.
Our second task is to establish the broadest possible alliance between the communist forces and all anti-war and anti-imperialist forces, in each country and internationally.
However confused and contradictory the antiglobalisation and anti-war movements may be, it is up to the communists to bring them the light of Marxism-Leninism, in an appropriate way.
Our third task is to reinforce and orient the large global united front against the number one enemy of the peoples, US imperialism.
All calculations for peace based on confidence in the action of imperialist governments are bound to fail.
The communists have to be at the vanguard to mobilise the popular masses against the main danger that is threatening them.
Today, all imperialist powers are arming themselves for foreign interventions. It is undeniable that European imperialism is exploiting the dominated countries and is militarily intervening for its neo-colonial interests. NATO remains the framework through which US hegemonism keeps its control over Europe. But European imperialism is not preparing for wars on a world scale against Russia or China. Only the United States disposes of a military budget for a world war,(...) Only the US is extending its military interventions on all continents, preparing wars of aggression in the whole world and ready to use nuclear weapons in the coming world war.(...) It is against this most menacing war offensive of the present moment that the main fight needs to be directed at the present stage.(...)
This situation gives certain possibilities to the forces fighting for peace to utilise these contradictions in the imperialist camp in order to place obstacles in the way of the advance to war. (...)
The war on Iraq has shown the divisions within the European Union. With the deepening of the crisis, the economic conflicts between US hegemonism and European imperialism will necessarily sharpen.
These conflicts may be used to strengthen and broaden the popular mobilisation against the main danger that is threatening the world: the global war policy of US hegemonism. This mobilisation will also allow for the awakening of the popular consciousness to the entirety of the problems posed by imperialism.
Revolutionaries concentrate their blows on the main enemy in order to defeat the strongest, most dangerous and most bellicose imperialism. That way, they do the maximum to seriously weaken the entire imperialist system.
It is stage upon stage that the communists of the entire world will advance with the undertaking started in 1848 by Karl Marx, until the victory of socialism in the whole world.6

Conclusion I made (elswhere) on this statement of Boudewijn Deckers:
Imperialism is limited to its military intervention part, so is fighting imperialism “almost only” a united front against imperialist war, not socialist revolution to tear down capitalism/imperialism. “strengthen and broaden the popular mobilisation against the main danger that is threatening the world: the global war policy of US hegemonism. This mobilisation will also allow for the awakening of the popular consciousness to the entirety of the problems posed by imperialism.
Revolutionaries concentrate their blows on the main enemy in order to defeat the strongest, most dangerous and most bellicose imperialism. That way, they do the maximum to seriously weaken the entire imperialist system.
Struggle for socialism becomes “defending the existing socialist countries”...by which any analysis is made what socialism is in fact concretely... because that is not necessary because for the communists (as boudewijn deckers consider himself) struggle for socialism in their own country is not on the agenda.

Peter Mertens (2006): “We moeten het socialistische Noord-Korea (en Cuba) verdedigen”

Peter Mertens in 2006 over het verdedigen van het socialistische Noord-Korea, Hierdoor zou volgens de logica van Bert De Belder er voor hem “geen plaats zijn in de partij”. Toch keurde 94% van de afgevaardigden op het 9e congres toch voor Peter Mertens. Dus is er een 96% meerderheid in de PVDA die het opneemt voor het socialisme in Noord-Korea!

5.3. De wil om het socialisme definitief te vernietigen, vergroot
Voor de burgerij moeten de socialistische experimenten zo snel mogelijk verdwijnen. Dat is de logica zelf. Enerzijds om hun voorbeeld te doen verdwijnen en anderzijds om markten te scheppen voor de kapitalistische waren. De patroons hebben al geprobeerd het socialisme in de Sovjet-Unie en in Centraal-Europa omver te werpen. Zij gebruiken hiervoor permanent twee tactieken: infiltratie van de socialistische landen en integratie van deze landen in de wereldmarkt enerzijds; isolatie en marginalisering, en zelfs militaire vernietiging, anderzijds.
Die eerste politiek wordt eerder gevolgd tegenover China, een land met een enorme markt met meer dan een miljard consumenten. De hindernissen die het kapitalisme in de weg worden gelegd om het Middenrijk binnen te dringen, zijn evenveel remmen voor de patronale accumulatie. Voor de meeste grote ondernemingen vertegenwoordigt China een van de voornaamste toekomstmarkten. De meeste hebben er trouwens al een voet in huis. Maar bijna al deze kapitalisten beklagen zich over de moeilijkheden om vette winsten te realiseren en die over te hevelen naar de kapitaalbezitters.
Cuba en Noord-Korea zijn twee boegbeelden die het imperialisme zo snel mogelijk wil zien verdwijnen. Zij hopen deze landen uit te schakelen door de verscherping van het embargo en het isolement.7

Ivm de “double-speak” van De Belder als rasechte burgelijke politieker (van een reformistische op verkiezingen gerichte sociaal-democratische partij).....12-01-14 Some arguments proving the dubious character of the “unity” in the International Communist Movement


Om de meerderheid van de PVDA in 2004 te misleiden werd TOEN het Internationaal Communistisch Seminarie als zodanig verdedigd

  1. In haar Resolutie van 3 november ondersteunt NRR deze defaitistische zienswijze: “Velen zeggen vandaag: we werken nu al dertig jaar uit alle krach en we hebben nog altijd geen resultaten.”8 In één pennetrek worden alle realisaties van 30 jaar partijwerk ontkend. Het standpunt herinnert aan de liquidatoren uit de beginjaren 1980, zoals de KPD (Duitsland) of de ex-maoïsten van KEN-ML (Kommunistische Eenheidsbeweging van Nederland – marxisten-leninisten), die zich omvormden in SP-Nederland.
    Het is niet omdat we electoraal zeer zwak scoren dat we globaal nergens staan als marxistisch-leninistische partij.
    Een paar honderden leden en nauwe sympathisanten van de partij hebben op alle niveaus van de vakbonden en in talrijke bedrijven posities verovert, omdat ze door de massa's als hun leiders worden erkend. Geneeskunde voor het Volk is één van onze meest succesvolle projecten inzake banden met de massa's. We hebben een apparaat opgericht dat in talloze strijdbewegingen wist op te treden en ze te beïnvloeden. Onze vijanden zowel als onze bondgenoten erkennen en benijden ons dat. Solidair bevat - ondanks al zijn te rectificeren tekorten – een unieke rijkdom aan lessen en oriëntaties voor de concrete klassenstrijd. De partij produceerde talrijke documenten die het hebben mogelijk gemaakt als communistische partij de anticommunistische campagnes van de voorbije decennia niet alleen te overleven, maar zelfs tot onze versterking te gebruiken. Verschillende van die analyses worden ook in buitenlandse partijen gebruikt. Ze liggen mee aan de basis van het Internationaal Communistisch Seminarie dat sinds 1992 jaarlijks 60 tot 80 communistische partijen en organisaties uit de hele wereld in Brussel bijeen brengt.9
Is het ICS een initiatief (geweest van de PVDA) of niet? Wat zegt de PVDA daar zélf over... in 1996 (dit is niet meer te controleren met het verdwijnen van het archief van Solidair van de website van de PVDA):

In "De KPBS van Nina Andreeva boycot deze verkiezingen - «De Kommunistische Partij van Zjoeganov is een burgerlijke partij» ", Solidair nr. 25 - 12 juni 1996
"Alexander Barychev, professor in de geschiedenis is KPBS-verantwoordelijke voor internationale relaties. Hij was in mei in Brussel op het internationaal seminarie voor kommunistische partijen georganiseerd door de PVDA."

Uit een bijdrage voor het ICS van de Portugese CP:

International Communist Seminar - (Brussels, 27-29 June 2014) - Contribution of the Portuguese Communist Party

Comrades

1. We thank the Workers’ Party of Belgium for the invitation and fraternal welcome.
(...)
This Seminar organised by the comrades of the Workers’ Party of Belgium – whom we would like to salute for the great progress achieved in the May 25 elections – in on the right track.

Thank you, comrades.10

Interessant is de bijdrage van Ludo Martens aan het ICS van 2004, met standpunten die nu, door Bert De Belder worden verloochend. ...En waar blijkbaar geen van de militanten en kaders van voor 2004 oppositie voeren tegen die “verloochening”!!.

Inleiding voor het 13de Internationaal Communistisch Seminarie – mei 2004.

LUDO MARTENS, VOORZITTER VAN DE PARTIJ VAN DE ARBEID BELGIË

Namens het Centraal Comité van de PvdA breng ik mijn hartelijke groeten over aan allen die deelnemen aan dit Internationaal Communistisch Seminarie en in het bijzonder aan de vertegenwoordigers van partijen die voor het eerst deelnemen. (...)
Zeventig partijen en organisaties hebben zich aangemeld als deelnemers en 12 als toehoorders. Dit alles toont de groeiende internationale interesse voor dit Seminarie dat in 1992 voor het eerst werd gehouden en dat sinds die tijd jaarlijks in Brussel wordt georganiseerd. Jullie aanwezigheid is het bewijs dat allen van ons die het marxisme-leninisme en de communistische erfenis verdedigen, de dwingende noodzaak voelen om samen op te treden en samen te werken. (...)
Sinds 1992 brengt dit Seminarie partijen, organisaties en groepen bijeen die hun wens uitdrukken het marxisme leninisme en het proletarisch internationalisme te verdedigen en die zich verzetten tegen het revisionisme, het dogmatisme en sektarisme.
Gedurende vier jaar, van 1992 tot 1995, waren alle discussies op het Internationaal Communistisch Seminarie gericht op het vaststellen van de hoofdoorzaken van het herstel van het kapitalisme in de Sov-jet-Unie en Oost-Europa. Het boek De ineenstorting van de Sovjet-Unie: oorzaken en lessen geeft een goed beeld van deze overdenkingen en discussies.
Het Seminarie van 1995 nam de tekst ‘Voorstellen voor de eenmaking van de Internationale Communistische Beweging’ aan. Dit was een minimum platform dat de communistische partijen en organisaties die tot de verschillende historische stromingen behoorden de mogelijkheid bood om politieke en theoretische analyses zowel als rapporten over praktische ervaringen uit te wisselen, om ideologische verschillen te bediscussiëren, om onder communisten te debatteren over cruciale actuele problemen, om resoluties aan te nemen en om activiteiten en acties op vrijwillige basis te coördineren. (...)
Deze eenheid van actie beantwoordt aan de door veel delegaties vaak geuite wens om meer nadruk te leggen op activiteiten en acties die gezamenlijk gevoerd kunnen worden. Het internationalisme moet zijn uitdrukking vinden in een gezamenlijke strijd tegen een gezamenlijke vijand. (...)
De hoofdvijand van de volksmassa’s in Europa is het Europese monopoliekapitalisme. Alleen de socialistische revolutie kan de bevrijding van de arbeidersklasse, volksdemocratie, gelijkheid en gerechtigheid en een vrije en harmonieuze ontwikkeling voor allen bewerkstelligen. In onze complexe en alsmaar veranderende wereld zal de voorbereiding van de socialistische revolutie langs verschillende assen plaatsvinden.(..)
Het wezenlijke punt is de ontwikkeling van het anti-imperialisti-sche en antikapitalistisch bewustzijn en de versterking van de organisatie van de revolutionaire krachten.(...).
Solidariteit met Cuba, de DVR Korea, China, Vietnam en Laos, met name die landen die verklaren dat zij vasthouden aan het socialistische systeem, kan ook gezamenlijk gecoördineerd en uitgevoerd worden. (...)
De PvdA werd opgevoed in de school van het grote debat waarbij de Communistische Partij van China en de Communistische Partij van de Sovjet-Unie in de periode 1963-1966 tegenover elkaar stonden. Het was de Communistische Partij van China die ons leerde het Leninisme en de resultaten van kameraad Stalin te verdedigen en het revisionisme te bekritiseren. We maakten de fout om de Chinese ervaring tot ons belangrijkste, zelfs enige referentiepunt te maken.(...)
In 1996 publiceerden we een rapport over de fouten die we gemaakt hadden bij het overnemen van bepaalde standpunten van de CPC. (...)
Vandaag hebben we hele goede vriendschapsbetrekkingen met de Communistische Partij van Cuba.
Of het nu over de Chinese, Cubaanse, Sovjet of Tsjechische ervaringen gaat: we citeren hier de volgende uitermate diepzinnige woorden van Lenin: ‘Deze nieuwe maatschappij... kan alleen maar tot stand komen door het doorgeven van een serie gevarieerde, onvolkomen en concrete pogingen deze of gene socialistische staat te creëren.’11 Of nog: ‘Alleen door een serie pogingen, die ieder op zichzelf genomen eenzijdig zullen zijn en te lijden zullen hebben aan bepaalde inconsistenties zal het totale socialisme gecreëerd worden door de samenwerking van de arbeiders van alle landen.’12 13

De PVDA, of toch de “nieuwe” leiding na de “Coup van 2004, delete haar geschiedenis

Tussen 2004 en 2008 wordt het archief van Solidair verwijderd van de website van de PVDA. Ook wordt de internationale website wpb.be van de PVDA gesloten, met al de internationale bijdragen van de PVDA. Ook wordt de website van het Internationaal Communistisch Seminarie (icsbrussels.org) gesloten met al de bijdragen van al de deelnemende partijen én die van de PVDA zelf sinds de opstart in 1992.
Op 30 mei wordt ICS 2014 weer (even) online gezet maar niet meer als icsbrussels.org maar als icseminar.org. ... Maar de documentatie gaat maar terug tot 2008.(niet toevallig juist tot het jaar van het 8e PVDA-Congres...)
Maar zolang het archief van Marxistische Studies (marx.be) nog toegankelijk is kunnen daat veel hisgtorische bijdragen voor het ICS gelezen worden:


MS 83 ICS 2008
MS 79 ICS 2007
MS 74 ICS 2006
MS 71 ICS 2005
MS 66 ICS 2004
MS 63 ICS 2003
MS 59 ICS 2002
MS 54 ICS 2001
MS 47 ICS 1999
MS 46 ICS 1999
MS 43 ICS 1998
MS 35 ICS 1996:
Ludo Martens: "Dit nummer van Marxistische Studies bevat twaalf rapporten gewijd aan de anti-imperialistische strijd in de landen van Azië, Afrika en Latijns-Amerika.
Deze werden opgesteld voor het Internationaal Seminarie in Brussel van 2 tot 4 mei 1996. De rapporten komen van twaalf marxistisch-leninistische organisaties die werkzaam zijn in negen verschillende landen: de Filippijnen, India en Nepal; Syrië en Turkije; Brazilië, Peru, Colombia en Mexico.
Het Internationaal Seminarie wordt ieder jaar in mei georganiseerd op initiatief van de Partij van de Arbeid van België. Het streeft de eenmaking na van de Internationale Communistische Beweging. De activiteiten van het Seminarie hebben als grondslag de Voorstellen voor de eenmaking van de Internationale Communistische Beweging, aangenomen op het Seminarie in 1995."
EM 19 ICS 1993:

"Le 2 mai 1993 s'est déroulé à Bruxelles, sur initiative du Parti du Travail de Belgique, un séminaire international pour la défense du socialisme. Le séminaire a célébré le 1er anniversaire de la Déclaration de Pyongyang signée à ce jour par 167 partis communistes ou anti-impérialistes du monde entier.
La chute finale du socialisme en Union Soviétique et dans les pays de l'Est a amené les partis communistes à rediscuter les anciennes positions, à analyser les causes de la dégénérescence en Union Soviétique. De cette manière, il est possible de mieux comprendre les racines de la trahison des idéaux socialistes.
Aujourd'hui, les conditions sont mûres pour que cette réflexion se fasse dans un esprit d'ouverture. Les anciens clivages entre courants opposés, taxés jadis de "pro-chinois", de "pro-albanais" ou de "pro-soviétiques" sont dépassés. Cet esprit d'ouverture est celui de la Déclaration de Pyongyang et du séminaire. Nous publions dans ce numéro les principales interventions présentées ce 2 mai 1993.
Sommaire :
I - Déclaration de Pyongyang, 15 avril 1992
II - Le peuple coréen n'abandonnera jamais son régime socialiste (Kim Hyong U)
III - "Toute calomnie contre le socialisme est intolérable" (Entretiens du Maréchal Kim Jong Il)
IV - La RDA au sein de l'histoire de l'Allemagne (Karl-Eduard von Schnitzler)
V - Erreurs et succès de l'édification socialiste (Dr. Kurt Gossweiler)
VI - L'art, la science et la culture ne sont pas des marchandises (Marta Rafaël)
VII - Abolition des acquis sociaux et de l'égalité des droits pour les femmes (Regina Schwarze)
VIII - Pour l'unité du mouvement communiste international (Ludo Martens)


Over het deleten van alle info, artikels en geschiedenis van het ICS (en de achterliggende redenen)... weliswaar in het Engels:

1http://www.doorbraak.be/nl/nieuws/de-ongeziene-hypocrisie-van-pvda, VRIJE TRIBUNE ARTIKEL. Door: Pieter-Jan Van Bosstraeten, 14 oktober 2014, 20:29 “ONGEZIENE HYPOCRISIE VAN PVDA”
2http://www.doorbraak.be/nl/nieuws/wat-betreft-de-pvda-theo-francken-staf-de-clercq-en-noord-korea, VRIJE TRIBUNE ARTIKEL. Door: Bert De Belder, 16 oktober 2014, 17:05, “WAT BETREFT DE PVDA, THEO FRANCKEN, STAF DE CLERCQ EN NOORD-KOREA”
3http://www.solidnet.org/old/cgi-bin/agent7202.html?parties/0120=belgium,_workers_party_of_belgium/939wbelgium6jn022.doc
05.06.2002, International signature campaign in favour of the independent and peaceful reunification of Korea
6 5 International Meeting of Communist and Workers' Parties: "The Movements Against the War and the Capitalist Globalization, and the Communists" - 19-20 June 2003, Athens. http://www.solidnet.org/old/cgi-bin/agente88c.html?meetings/553=the_movements_against_the_war_and_the_capitalist_globalisation_and_the_communists_athens_19-20_06_2003/492=Contributions/499=workers_party_of_belgium “Athens Meeting 19-20 June 2003, Contribution by WP of Belgium” by Baudouin Deckers
7Marxistische Studies No. 72, 29 oktober 2006 verschenen bij EPO, “De arbeidersklasse in het tijdperk van de transnationale onderneming” geschreven door het Nationale Kader van de PVDA, Peter Mertens
8Résolution du CC sur le gauchisme, à partir de la question des élections”, p. 2.
10http://www.pcp.pt/en/%E2%80%9C1914-2014-imperialism-it-war%E2%80%9D, “1914-2014: Imperialism, it is war”. Terça 1 de Julho de 2014, International Communist Seminar - (Brussels, 27-29 June 2014) - Contribution of the Portuguese Communist Party
11 Lenin:The Tax in Kind Complete Works, Progress Moscow, deel 32.
12. Lenin: The Tax in Kind, idem.

13http://marx.be/nl/content/archief?action=get_doc&id=62&doc_id=291; Nummer 66, publicatiedatum: 2004-10-01 Copyright © EPO, Marxistische Studies en auteurs — Overname, publicatie en vertaling zijn toegestaan voor strikt niet-winstgevende doeleinden. Inleiding voor het 13de Internationaal Communistisch Seminarie LUDO MARTENS, VOORZITTER VAN DE PARTIJ VAN DE ARBEID BELGIË

Geen opmerkingen:

Een reactie posten