Cultural Revolution: Peter Mertens(PVDA): “Socialisme is 'herverdeling anno nu'; parlementaire vertegenwoordiging nodig 'om fondsen te verwerven voor partijwerking' ”

Een interview in De Standaard met Peter Mertens wordt zondermeer overgenomen op de website van de PVDA -zonder commentaar of rechtzetting dus heeft het karakter van partijlijn.

Peter Mertens in zijn boeken gebruikt grote woorden als “socialisme 2.0”, maar hier zegt hij dat hij in feite schrijft “over herverdeling anno nu”.

En waarom moet er meegedaan worden met vooral parlementsverkiezingen:” Zolang we niet in het parlement zitten, blijven wij een vrijwilligerspartij. Wij hebben geen fondsen om onze werking te financieren.”

Maar er zijn nog meer zaken waarover Peter Mertens spreekt met blijkbaar het gezag van “partijlijn”. Het zegt iets over de heersende ideologie bij de meerderheid van kaders en leden, dat dit zo kritiekloos geslikt en verder gepropageerd wordt.

“Vorig jaar zong een partijgenoot van u nog de lof van Noord-Korea in ‘Terzake'.
Peter Mertens. ‘Die man was toen nog een partijgenoot van mij. Nu niet meer.'
(... )Ik zat met stomme verbazing te kijken naar dat interview. Hij wist heel goed dat zijn standpunt niet dat van de partij is, en dat wie dat standpunt publiek verkondigt, zichzelf buiten de organisatie zet. Met dictaturen en dynastieën heb ik niets te maken. Niets. Ik heb twee boeken geschreven, waarvan meer dan 20.000 exemplaren zijn verkocht. Waarschijnlijk hebben een aantal opiniemakers en politici die boeken niet gelezen, anders zouden ze weten dat ik niet over buitenlandse regimes schrijf, maar over herverdeling anno nu.' ”

Nu, Jef Bossuyt gaf géén “partijstandpunt over Noord-Korea”, hij sprak over zijn eigen reiservaringen in Noord-Korea waarbij hij in feite deed wat Peter Mertens “vond bij de PVDA”, zoals hij verderop in het interview zélf zegt:”En bij de PVDA heb ik de verdediging gevonden van het reëel bestaande socialisme. Zo heb ik Cuba altijd verdedigd tegen al te simplistische aanvallen.' Maar ja, voor een potentieel kiespubliek kan je het wel nog permitteren “Cuba te verdedigen tegen al te simplistische aanvallen” ...maar niet Noord-Korea....of Stalin. Over dit laffe gedrag van Peter Mertens t.a.v. Jef Bossuyt schreef ik reeds HIER iets

“Laten we straks terugkomen op die buitenlandse regimes. In eigen land staat u vandaag ver buiten de mainstream.
Peter Mertens. ‘Dat is zo. De liberale studenten vragen mij vaak voor debatten. En als ik hen vraag waarom ze niemand van de SP.A of Groen uitnodigen in plaats van mij, dan zeggen ze altijd dat ze liever een écht debat hebben. En daarin kan ik hen wel volgen. Vandaag lopen alle partijen in het neoliberale spoor. Er zijn maar twee fenomenen die daar tegenover staan, twee ideologieën die opgang maken in Europa, omdat ze een antwoord bieden op de brutale ik-cultuur van het neoliberalisme: het nationalisme en het marxisme.'¹

Niet het kapitalisme is het hoofdprobleem voor Peter Mertens... en de strijd ertegen en het organiseren van die strijd, die de strategie en organisatie van de communisten bepaald. Nee, aangezien de inzet is “het behalen van stemmen bij verkiezingen” moet gewoon werk worden gemaakt van de spontane woede bij de mensen die zich richt (zonder dat men eigenlijk weet wat dit inhoudt) tegen “de brutale ik-kultuur van het neoliberalisme” Daartegen hebben alleen (blijkens hun stemmenaantal?) twee fenomenen een antwoord : het “links” populisme en het “rechts” populisme.

Een groot deel van het kiesvee voor de “links” populisten zijn “de werkers”. Die moeten we winnen met “marxistisch-klinkende” frasen (denkt Peter Mertens):

“Leg nog eens uit wat dat marxisme juist inhoudt?
Peter Mertens. ‘Een belangrijk concept in het marxisme is dat van de welvaartscreatie. De vraag die wij stellen, luidt: wie zijn dat, de welvaartsmakers, hoe komt de welvaart eigenlijk tot stand? Voor marxisten zijn dat de werkende mensen. De bakker die om drie uur ‘s nachts opstaat om het brood te bakken, maakt de welvaart, niet de man die toevallig het eigendomsbewijs van de oven in een kluis heeft liggen.'
De eigenaar van de oven neemt wel het risico.
Peter Mertens. ‘Ik zeg niet dat de eigenaar van de oven geen rol speelt in het proces. Ik zeg alleen dat de werkende bevolking de welvaart daadwerkelijk tot stand brengt. Het zijn de arbeiders die van stalen platen een schip maken. De tweede bron van welvaart is de natuur, waaraan wij grondstoffen ontlenen. Die twee bronnen van rijkdom moeten worden beschermd en niet uitgebuit.'
(...) Voor een marxist is ondernemerschap op zich ook een publiek gegeven. Wij vinden het belangrijk dat de overheid de sleutelsectoren zelf kan controleren. Zeker de sectoren die too big to fail zijn, te groot om te laten omvervallen.'
(...) ‘De banken, om te beginnen. Wij kennen nu een systeem waarbij de lusten naar de privésector gaan en de lasten worden gedragen door de samenleving. Dat is geen coherent systeem. Wél coherent zou het zijn als je sloten geld kunt verdienen als het goed gaat, maar de dieperik ingaat als het verkeerd gaat. Als een bank zo belangrijk is dat we ze niet failliet kunnen laten gaan, moet ze in handen zijn van de overheid, niet van pokeraars.'
U wilt ze nationaliseren?
Peter Mertens. ‘Vermaatschappelijken vind ik een betere term.'
(...) Nationaliseren klinkt twintigste-eeuws en ís het ook. Wat wij willen, is niet alleen de aandelenstructuur veranderen, zodat de banken in handen van de overheid komen. Vermaatschappelijken betekent dat de doelstellingen gemeenschappelijk moeten worden geformuleerd. Dat risicobeleggingen moeten worden vermeden.'
...... privébanken (...) krijgen geen staatsgarantie meer. Iedereen mag op de vrije markt een bank zoeken die aan casinokapitalisme doet, maar als het verkeerd gaat, mogen die niet meer aankloppen bij de overheid.'
Welke sectoren wilt u nog vermaatschappelijken?
Peter Mertens. ‘De energiesector, bijvoorbeeld. Dat is een vitale slagader van de maatschappij die nu wordt gegijzeld door een aantal monopolies, met als gevolg onaanvaardbare prijzen. Pas op, wij willen geen reusachtige bureaucratie creëren. Dankzij de digitale media is het perfect mogelijk om de bevolking uitgebreid te bevragen over en te betrekken bij het beleid.' ²”

In feite pleit Peter Mertens hier voor staatskapitalisme zoals andere kaders zoals Boudewijn Deckers en Peter Franssen dit verdedigen in wat de PVDA als ECHT reëel bestaande socialisme zien... namelijk het huidige China.

En heeft Peter Mertens hier het over de essentie van het marxisme: het erkennen dat “de welvaart tot stand komt door de werkende mensen”, maw het erkennen van het bestaan van klassen? En gaat Peter Mertens met zijn “vermaatschappelijking” juist niet aan de essentie van het marxisme voorbij?

Hoewel hij zegt niet te houden verderop van “doctrinairen” die met Lenin zwaaien of “Marx letterlijk napraten” (hoewel we zullen zien dat hij dat zélf WEL doet als het uitkomt om ZIJN opvattingen te verrechtvaardigen) zal ik Marx (en Lenin) zelf aan het woord laten over “de essentie van het marxisme” - hetgeen ik in vet-cursief aanduid:

“3. Hoe Marx de kwestie in 1852 stelde

In 1907 publiceerde Mehring in het tijdschrift ‘Die Neue Zeit’ (XXV, II, 164) uittreksels uit een brief van Marx aan Weydemeyer van 5 maart 1852. In deze brief is onder andere de volgende belangwekkende beschouwing te vinden:

‘Wat mij betreft — niet aan mij komt de eer toe het bestaan der klassen in de moderne maatschappij of hun onderlinge strijd te hebben ontdekt. Reeds lang voor mij hadden burgerlijke geschiedschrijvers de historische ontwikkeling van deze strijd der klassen en burgerlijke economen de economische anatomie van de klassen in beeld gebracht. Het nieuwe dat ik er aan heb toegevoegd bestond in het leveren van het bewijs 1. dat het bestaan van de klassen alleen verbonden is aan bepaalde historische ontwikkelingsfasen van de productie; 2. dat de klassenstrijd noodzakelijkerwijze tot de dictatuur van het proletariaat leidt; 3. dat deze dictatuur zelf slechts de overgang vormt naar het opheffen van alle klassen en naar een klasseloze maatschappij.’

Het is Marx hier gelukt met verbazingwekkende kernachtigheid tot uitdrukking te brengen ten eerste het voornaamste en wezenlijke onderscheid tussen zijn leer en die van de vooraanstaande en diepzinnigste denkers van de bourgeoisie, en ten tweede het wezen van zijn leer over de staat.

Men zegt en schrijft dikwijls dat de kern van de leer van Marx de klassenstrijd is. Maar dat is niet juist. En uit deze onjuistheid ontstaat voortdurend en onophoudelijk een opportunistische verminking van het marxisme, zijn vervalsing tot een voor de bourgeoisie aanvaardbare leer. De leer van de klassenstrijd is immers niet door Marx, maar voor hem door de bourgeoisie geschapen en ze is in het algemeen gesproken voor de bourgeoisie aanvaardbaar. Alleen wie de klassenstrijd erkent is nog geen marxist en kan nog binnen de perken van het burgerlijke denken en de burgerlijke politiek gebleven zijn. Het marxisme beperken tot de leer van de klassenstrijd betekent het marxisme besnoeien, verminken, reduceren tot iets dat voor de bourgeoisie aanvaardbaar is. Marxist is alleen hij die de erkenning van de klassenstrijd uitbreidt tot de erkenning van de dictatuur van het proletariaat. Hierin ligt de kern van het onderscheid tussen een marxist en de gemiddelde kleine (en ook grote) bourgeois. Dit moet de toetssteen zijn voor het werkelijk begrijpen en onderschrijven van het marxisme. Het is dan ook geen wonder dat, toen de geschiedenis van Europa de arbeidersklasse praktisch voor dit vraagstuk plaatste, niet alleen alle opportunisten en reformisten, maar ook alle ‘kautskyanen’ (de mensen die tussen het reformisme en het marxisme weifelen) povere filisters en kleinburgerlijke democraten bleken te zijn die de dictatuur van het proletariaat afwijzen.. Kautsky’s brochure ‘De dictatuur van het proletariaat’, in augustus 1918, dus geruime tijd na de eerste druk van het onderhavige boekje verschenen, is een prachtig voorbeeld van kleinburgerlijke misvorming van het marxisme en van een laaghartige verloochening ervan in de praktijk, verbonden aan een huichelachtige erkenning in woorden, (Zie mijn brochure ‘De proletarische revolutie en de renegaat Kautsky’, Petrograd en Moskou, 1918.) Het tegenwoordige opportunisme valt in de persoon van zijn voornaamste vertegenwoordiger, de gewezen marxist K. Kautsky, geheel en al onder de aangehaalde door Marx gegeven karakteristiek van de burgerlijke houding, want dit opportunisme beperkt het gebied van de erkenning van de klassenstrijd tot het gebied van de burgerlijke verhoudingen (en binnen dit gebied, ‘binnen zijn grenzen, zal geen enkele beschaafde liberaal weigeren ‘in beginsel’ de klassenstrijd te erkennen!). Het opportunisme breidt de erkenning van de klassenstrijd juist niet uit tot de hoofdzaak, tot het tijdperk van de overgang van kapitalisme naar communisme, tot het tijdperk van de omverwerping en de volledige vernietiging van de bourgeoisie. In werkelijkheid is dit tijdperk onvermijdelijk een tijdperk van ongekend verbitterde klassenstrijd die weergaloos scherpe vormen aanneemt; daarom moet ook de staat van dit tijdperk onvermijdelijk op een nieuwe manier democratisch (voor de proletariërs en de niet-bezitters in het algemeen) en op een nieuwe manier diktatoriaal (tegen de bourgeoisie) zijn.

Verder. Het wezen van de leer van Marx over de staat wordt alleen het wezenlijke bezit van hem die begrepen heeft dat de dictatuur van één klasse noodzakelijk is niet alleen voor elke klassenmaatschappij zonder meer, niet alleen voor het proletariaat dat de bourgeoisie ten val heeft gebracht maar ook voor het gehele historische tijdperk dat het kapitalisme van de ‘klasseloze maatschappij’, van het communisme scheidt. De vormen van de burgerlijke staten zijn buitengewoon menigvuldig, maar hun wezen is hetzelfde: Al deze staten zijn op de een of andere manier, maar uiteindelijk onvoorwaardelijk een dictatuur van de bourgeoisie. De overgang van het kapitalisme naar het communisme zal natuurlijk wel een geweldige overvloed en veelsoortigheid van politieke vormen teweegbrengen, maar het wezenlijke zal daarbij beslist eender zijn: de dictatuur van het proletariaat.³”

Peter Mertens pleit voor regelmatige “herziening” van het marxisme:

“Is het marxisme geëvolueerd?
Peter Mertens. ‘Het marxisme is springlevend. Ik hou niet zo van mensen die Marx letterlijk napraten, zonder rekening te houden met de context. In die zin lijkt het marxisme voor mij op het darwinisme. Darwin heeft halfweg de negentiende eeuw ook een kwalitatieve sprong voorwaarts gedaan, en zijn ideeën zijn in essentie ook vandaag nog geldig. Maar de evolutietheorie is ook geëvolueerd.⁴'

Nu is een kenmerk juist van een revisionist dat hij juist Marx en Lenin of Mao “napraat” (citeert) JUIST door die citaten te lichten uit hun context om zo met marxistisch-KLINKENDE argumenten zijn in feite BURGERLIJKE opvattingen “te bewijzen”. En dit doet Peter Mertens dan ook zoals we verder nog zullen zien.

“Was Marx een wetenschapper?
Peter Mertens. ‘Een humane wetenschap is van een andere orde dan de positieve wetenschappen. In de menswetenschappen heb je altijd een strijd van ideeën. Zo is het debat tussen het kapitalisme en het marxisme per slot van rekening begonnen. Men probeerde de economische discussies uit de emotionele sfeer te halen en rationeel te debatteren: wie creëert de welvaart, waar komt de winst vandaan, enzovoort. De grote ideologieën van vandaag zijn nog altijd terug te voeren op die debatten. Dat is ook logisch, zolang we maar blijven actualiseren.'⁵”

Dus “het marxisme” is iets dat regelmatig moet worden “herzien”....Peter Mertens is dus een REVISIONIST.

De PVDA heeft volgens Peter Mertens “twee kanten”: een consequent REFORMISTISCHE kant en een “dogmatische, doctrinaire” kant:

“In 1993, toen u lid werd, was de PVDA nog zeer dogmatisch.
Peter Mertens. ‘De partij had toen al twee kanten. De groepspraktijken van Geneeskunde voor het Volk bestonden al. En bij de campagne Objectief 479.917, waarmee we evenveel handtekeningen wilden verzamelen als het Vlaams Blok stemmen had gekregen, waren ook veel mensen van de Partij van de Arbeid betrokken. Ook de acties om vluchtelingen opvang te bieden in de winter maakten indruk op mij.'(...)
Maar die dogmatische reflex was er ook.
Peter Mertens. ‘Absoluut. Toen ik lid werd, was de Muur pas gevallen en vroeg iedereen zich af wat er allemaal precies was misgelopen in al die zogenaamde socialistische landen. Ik ben het nooit eens geweest met de stelling van Francis Fukuyama dat de geschiedenis voorbij was, dat het kapitalisme had gezegevierd. En bij de PVDA heb ik de verdediging gevonden van het reëel bestaande socialisme. Zo heb ik Cuba altijd verdedigd tegen al te simplistische aanvallen.'⁶”

“Hij heeft de verdediging gevonden van het reëel bestaande socialisme”....maar het is blijkbaar “dogmatisch” (hetgeen Peter Mertens afwijst) om Noord-Korea te verdedigen als “reëel bestaand socialisme”..... Ook de verdediging van Cuba als “reëel bestaand socialisme”. Peter Mertens daarentegen heeft Cuba “gewoon” verdedigd “tegen al te simplistische aanvallen”, NIET als “reëel bestaand socialisme”.

Zo doet hij ook met het resultaat van de Oktoberrevolutie: de Sovjet-Unie.

“En de Sovjet-Unie? In de jaren 90 verdedigde uw partij Lenin en Stalin nog.
Peter Mertens. ‘Ik blijf genuanceerd op dat vlak. Ik weet dat ik daarmee inga tegen de heersende gedachte, ik weet dat het niet de meest sexy opinie is, maar ik verwerp niet alles wat onder het communisme is gebeurd. Zouden we, als we opnieuw moesten beginnen, opnieuw die regimes moeten installeren? Nee. Zijn er essentiële dingen misgelopen, qua machtshonger, qua machtsconcentratie, qua gebrek aan democratie en inspraak? Ja.'
U drukt dat zacht uit.
Peter Mertens. ‘Omdat er op andere terreinen dingen gerealiseerd zijn die we wél verworvenheden mogen noemen.'
(...) het is wel dankzij de Sovjet-Unie dat Europa vandaag niet Duits is. Dankzij die 27 miljoen mensen in Rusland die hun leven hebben gegeven. Het waren communisten die in Antwerpen heel veel joden hielpen onderduiken. De Kommunistische Partij was de partij van de gefusilleerden. Hoeveel steden zijn er niet bevrijd door partizanenlegers? Dat kunnen we toch allemaal niet ontkennen. Ik vind dat een knappe erfenis van de geschiedenis die ik niet overboord ga gooien.'
Het blijft een lastige vraag, blijkbaar.
Peter Mertens. ‘Helemaal niet. Ik verdedig de misdaden en executies onder het Sovjetregime toch niet. Dat zou absurd zijn. En u ondervraagt toch ook geen neoliberalen over de misdaden in het Chili van Pinochet? Daar werden 80.000 mensen in de gevangenis gestoken, om het kapitalisme vrije baan te kunnen geven. Is er iemand die daar superkritische interviews over maakt?'
De neoliberale denkers waren geen dictators.
Peter Mertens. ‘Het neoliberalisme kan niet zonder dictatuur. Europa is vandaag ook een dictatuur aan het worden. Niet op dezelfde manier, maar toch. Wij leven onder de heerschappij van de rijkdom. Niemand zal de hele liberale traditie reduceren tot Pinochet, niemand zal de hele nationalistische geschiedenis reduceren tot de collaboratie. Maar het socialisme mag wel gereduceerd worden tot de misdaden van de twintigste eeuw? Dat is te kort door de bocht.'(...)
U bent niet te vermurwen tot een totale veroordeling van het communisme?
Peter Mertens. ‘Nee, ik gooi de verworvenheden niet weg. Zet mij tegen een paal in Breendonk en ik zal nog altijd hetzelfde zeggen. Onze sociale zekerheid, het algemeen stemrecht, de rechten van de mens – die zouden wij allemaal niet gekend hebben zonder de invloed van het socialisme. Maar nu wil ik een nieuw socialisme. Ik wil afgerekend worden op wat we hier doen. Op onze voorstellen vandaag.'⁷”

Hoewel hij niet anders dan een door iedereen erkend feit kan “erkennen”, namelijk de rol die de Sovjet-Unie heeft gespeeld in de strijd tegen het fascisme en de rol in de organisatie van het gewapend verzet van communisten, (dat doet zelfs de burgerij) huilt hij ook mee met de burgerij over “de misdaden en executies onder het Sovjet-regime”. Vervolgens neemt hij heel handige draaien als een rasechte politicus (...à la Bart De Wever?..) Hij verdedigt NIET de oktoberrevolutie en de opbouw van het socialisme als eerste fase van het communisme. Hij reduceert wél het socialisme tot de uitbouw van hervormingen die ondermeer door de fundamenteel ANTI-communistische tactiek van REFORMISTEN (en hierin noch materieel gesteund door .... de Amerikanen na de Tweede Wereldoorlog ten tijde van de “Koude Oorlog”) gestalte kreeg.

Verder “reduceert” hij de tegenstelling revolutionaire lijn tegenover de (burgerlijke) revisionistische lijn in een communistische partij tot - binnen de PVDA – tot reformisten die het electoraal aantrekkelijk profiel vooral gestalte willen geven door “Geneeskunde voor het volk” tegenover “doctrinairen” en “dogmatici” ....eigenlijk OOK reformisten die dat denken gestalte te geven door een “strijdbaar” profiel te maken voor de PVDA. Als NU de PVDA homogeen REFORMISTISCH is (want erkend op het 8e congres (2008 door de meerderheid van afgevaardigden blijkbaar....), hebben er volgens de “tegenstelling” die er volgens Peter Mertens vroeger was binnen de PVDA (zoals hij die kent sinds 1993) geen echte onderlegde marxisten met een revolutionaire wereldopvatting gezeten... Misschien Jef Bossuyt?.... Nu, ik denk dat hij DAAR wel gelijk in heeft. Ik ken er maar één: dat was Ludo Martens.....

Nu een evaluatie van het huidig reformistische programma van de PVDA:

“SP.A-voorzitter Bruno Tobback vindt uw miljonairstaks onzin.
Peter Mertens. ‘Dan gaat hij compleet voorbij aan de vaststelling dat de ongelijkheid alleen maar groter wordt. Een halve procent van de wereldbevolking heeft 38 procent van alle bezittingen.'
Akkoord, maar in België valt het toch nog mee met die ongelijkheid, niet?
Peter Mertens. ‘Nee, in Scandinavië is het nog veel beter gesteld. En het punt is dat ze toeneemt, ook bij ons. Er is een kleine club van rijke mensen die steeds rijker wordt. Als we daar niets aan doen, krijgen we explosieve situaties. Onze miljonairstaks is ook een manier om slapende rijkdom te activeren. En er zou maar een halve procent van de bevolking door getroffen worden, niet de gewone spaarder.'⁸”

Met andere woorden: als men niet wil dat er “explosieve situaties” (lees “revolutionaire situaties”) ontstaan, zou de burgerij zelf beter ons relatief gematigd reformistisch programma bekijken!

“Is het wel een realistisch plan?
Peter Mertens. ‘Zeer realistisch. Realistischer dan het separatisme, want daar is geen draagvlak voor, zegt de N-VA zelf. Voor een miljonairstaks is wel een draagvlak, dat hebben verschillende enquêtes al aangetoond. Tachtig procent van de bevolking staat erachter. En voor de mensen die erdoor getroffen worden, is er geen probleem. Neem nu de families de Spoelberch, de Mévius en Vandamme, die achter AB InBev zitten. Met hun vijf miljard persoonlijk fortuin zouden zij die miljonairstaks niet eens voelen. Helaas zit een groot deel van de politieke wereld vandaag in de zak van de financiële wereld. De miljonairstaks is onrealistisch, zeggen ze dan. Bus 23 afschaffen in Antwerpen zodat eenvoudige mensen niet meer naar het ziekenhuis kunnen, dat is wel realistisch.'
Maar als zelfs de SP.A tegen is, komt die taks er nooit.
Peter Mertens. ‘Wij zullen ervoor blijven vechten. Caroline Ven van de ondernemersvereniging VKW liet onlangs weten dat ik aan een ziekelijke herverdelingsobsessie lijd. (lacht) Ik heb haar geantwoord dat ik hoop dat het besmettelijk is. Oxfam heeft onlangs nog berekend dat we met het vermogen van de honderd rijkste mensen vier keer alle armoede uit de wereld kunnen helpen. Als dat een populistische opmerking is, dan ben ik er fier op een populist te zijn.'⁹”

De burgerij, bezorgd als ze is om “explosieve situaties”, te vermijden, zo stelt Peter Mertens, moet beseffen dat er voor de HERVORMINGS-voorstellen van de PVDA genoeg draagvlak is, waardoor de mogelijkheid ervan om het lont uit het kruitvat te halen groot is.

“Met dat populisme hebt u de partij opnieuw op de kaart gezet. Tien jaar geleden leek ze ten dode opgeschreven.
Peter Mertens. ‘Toen wij in 2003 samen met Dyab Abou Jahjah naar de kiezer trokken onder de naam Resist, zijn wij inderdaad keihard met de neus tegen de muur gelopen. Dat was er echt volledig naast. We hadden al geen kiezers te veel en toen is de helft nog vertrokken.'
Had Abou Jahjah geen verhaal van achterstelling dat perfect aansloot bij uw programma?
Peter Mertens. ‘Ja, zolang het over de achterstelling van de allochtone gemeenschap ging, klopte het plaatje. Het probleem is dat de campagne toen meer ging over de oorlog in Irak en het Midden-Oosten dan over de problemen hier bij ons. In dat opzicht waren wij afgeweken van onze corebusiness, en dat mag je als partij nooit doen. Dat verwijt ik Dyab niet, dat verwijt ik onszelf.'
Maakte u toen die analyse al?
Peter Mertens. ‘Ik heb toen voor de partij de eerste balans opgemaakt na de verkiezingen. En dat werd mij door de toenmalige partijleiding zeer kwalijk genomen. Een half jaar lang hebben wij gedebatteerd over de toekomst van de partij. De mensen die toen doctrinair met teksten van Lenin begonnen te zwaaien, hebben de partij verlaten. De mensen die vonden dat wij ons moesten herbronnen, zijn gebleven. Toen hebben wij onze dogmatische vleugel verloren.'¹⁰”

Inderdaad had de PVDA vroeger een probleem van niet genoeg consequente opstelling naar VERKIEZINGEN toe. We zullen zien hoe Peter Mertens in zijn “voor de partij de eerste balans opgemaakt na de verkiezingen”, deze inconsequente (kleinburgerlijke) opstelling “bekritiseert” en pleit voor een echt consequente BURGERLIJK-REFORMISTISCHE opstelling. En hij “verslaat” de doctrinairen die met teksten van Lenin begonnen te zwaaien” met hun eigen wapens.....door zelf met uitgezochte delen uit uitgezochte teksten van Lenin (en zelfs Mao) te zwaaien.

.... en de keuze werd: voor het REFORMISME... zoals dat van een sociaal-democratische partij van de Tweede Internationale dit om de reëel bestaande reformistische opstelling bij nog veel arbeiders - door inwerking van o.a. de media - te gebruiken om stemmen te winnen....Het reformisme in de vakbonden zal NIET (meer) bestreden worden.......Het winnen van stemmen is ESSENTIEEL om te komen tot een parlementaire vertegenwoordiging en de daarbij horende FINANCIERING.....

“Wat werd de missie?
Peter Mertens. ‘Wij hebben toen beslist om de volkswijken die door de sociaaldemocratie in de steek waren gelaten, te heroveren met een modern socialisme. Dat hebben wij ook tastbaar gemaakt, onder meer met het kiwimodel van Dirk Van Duppen. En we hebben onze relaties met de vakbonden hersteld. De rechterzijde wil de macht van de vakbonden inperken, wij staan onvoorwaardelijk aan de kant van de bonden. Dat is vandaag een van de essentiële gevechten.'
Zit u electoraal gesproken op het schema dat u in 2008 als voorzitter voor ogen stond?
Peter Mertens. ‘Niet al onze plannen zijn uitgekomen, maar wij zijn bij de gemeenteraadsverkiezingen wel doorgebroken in Luik en Antwerpen en wij hebben een stevige studiedienst uitgebouwd. Alleen ligt de lat nu hoger dan we in 2008 hadden voorzien. Door de crisis is de nood aan een partij als die van ons alleen maar gegroeid. De vraag is hoe we onze ambitie kunnen aanscherpen. Eenvoudig zal dat niet zijn. Wij kampen vandaag met twee nadelen. Zolang we niet in het parlement zitten, blijven wij een vrijwilligerspartij. Wij hebben geen fondsen om onze werking te financieren. En zolang die kiesdrempel bestaat, is het niet simpel om in het parlement te geraken.'
“Waarover moeten de verkiezingen volgend jaar gaan?
Peter Mertens. ‘De N-VA beheerst de media volledig, dus het debat zal gekaapt worden door het confederalisme. Dat is doodjammer, want zo wordt de aandacht afgeleid van waar het écht om gaat. En dat vind ik een groot probleem voor onze democratie. Wij zullen tijdens de verkiezingscampagne oeverloos praten over institutionele problemen van België, terwijl de Europese trein richting afgrond raast.'
Is Europa het echte debat?
Peter Mertens. ‘Een van de belangrijke debatten. Europa bespaart zich kapot. En zo zal de crisis snel nog erger worden. We gaan naar een recessie, de sluiting van Ford Genk was de ouverture van een tweede crisisgolf, met onder meer de sluiting van Arcelor Mittal. Deze tweede crisisgolf komt veel harder aan, omdat de sociale zekerheid overal wordt afgebouwd. Er heerst massawerkloosheid: in Europa zitten vandaag 27 miljoen mensen zonder baan. In sommige landen heeft de helft van de jongeren geen toekomst. Ik denk dat de meeste politici onderschatten wat dat betekent. Die toenemende tweedeling van de samenleving is een bedreiging voor de democratie.'
Die werkloosheid is dan bovendien nog het grootste bij de allochtone gemeenschap.
Peter Mertens. ‘Dat is een drama. Als mensen elkaar op de fabrieksvloer leren kennen, zullen ze minder de neiging hebben om zich terug te plooien op de eigen gemeenschap. Een job leidt tot integratie. Ook daarom mogen wij niet langer akkoord gaan met het idee van massawerkloosheid.'
Moet de overheid jobs creëren?
Peter Mertens. ‘Wij moeten daarover een groot maatschappelijk debat voeren. Wij willen ook dat mensen geactiveerd worden, zoals de andere partijen, maar dan moeten er wel jobs zijn. Antwerpen telt vandaag 36.000 werklozen voor 6.000 vacatures. Wij moeten dringend een industrieel beleid voeren. Multinationals zoals Ford en Arcelor moeten onder democratische controle komen.'
Hoe gaan we dat klaarspelen?
Peter Mertens. ‘Vandaag staan politici naar die grote bedrijven te kijken als een koe naar een trein. Terwijl er hemeltergende dingen gebeuren. Wij hebben ArcelorMittal elf miljard euro cadeau gedaan via de notionele interestaftrek. Dat geld moeten we terugvragen. En bij elke subsidie of tegemoetkoming die een bedrijf in de toekomst krijgt, moet het garanties geven op het vlak van tewerkstelling. Wij glijden af naar sociale verhoudingen zoals we die kenden in de negentiende eeuw. En daar moeten wij een vuist tegen maken.'¹¹”

Hier wordt het Peter Mertens even toegelaten in de “burgerlijke media” om zich populistisch te ontplooien.... zoals het aan reformisten en reformistische partij het gedoseerd toegelaten wordt om toekomstig eventueel “explosieve situaties” te recupereren.

De maatregelen die Europa doorvoert in een poging de overcapaciteitscrisis te bezweren door de competitiviteit van de “eigen” monopolies te vergroten worden door de werkers te duidelijk ervaren als “op de kap van de werkers”. Dit veroorzaakt “explosieve situaties” en een “tweedeling van de samenleving” die “een “bedreiging vormt voor de democratie”. In feite bedoelt hij de overtuigende kracht van het RECHTS populisme. Hiertegen wil hij het LINKS(-klinkende) populisme: “Jobs creëren....(en)...daarover een groot maatschappelijk debat voeren.....(D)ringend een industrieel beleid voeren. Multinationals zoals Ford en Arcelor moeten onder democratische controle komen.'...Wij hebben ArcelorMittal elf miljard euro cadeau gedaan via de notionele interestaftrek. Dat geld moeten we terugvragen. En bij elke subsidie of tegemoetkoming die een bedrijf in de toekomst krijgt, moet het garanties geven op het vlak van tewerkstelling” ....en stem hiervoor dus voor de PVDA bij de eerstvolgende verkiezingen, zou Peter Mertens er het liefst aan toe voegen.

Nu zegt Peter Mertens, dat in 2003 “‘Ik heb toen voor de partij de eerste balans opgemaakt na de verkiezingen. En dat werd mij door de toenmalige partijleiding zeer kwalijk genomen Nu heb ik ooit met letterherkenning DEZE balans ingescand. In een volgend artikel hier meer over!

1http://www.pvda.be/nieuws/artikel/interview-peter-mertens-tegen-brutale-ik-cultuur-van-het-neoliberalisme.html?utm_source=pvda2013-02-03&utm_medium=email&utm_content=html&utm_campaign=portalnewsletter