“Fouten” waarvoor Peter Mertens (en co), Nadine Rosa-Rosso in 2004 BUITENZETTE, zijn nu gangbare praktijk in PVDA

Na de verkiezingen van 2003, waarbij de PVDA in Vlaanderren opkwam met kartellijst RESIST (met de AEL), in Brabant met de lijst MARIA (rond SABENA-delegee Maria Vindevogel) en in Wallonië als PTB, werd door de toenmalige algemeen secretaris Nadine Rosa-Rosso de Resolutie van juni 2003 aan de partij voorgelegd. In 2004 werden Nadine Rosa-Rosso en Luk Vervaet (en nog enkele kaders en militanten) uit de partij gezet. Dit werd gedaan door een zichzelf-benoemde leiding onder leiding van Boudewijn Deckers die tijdelijk aangesteld werd als algemeen secretaris. Nadien werd tot aan het 8e congres, in 2008 Peter Mertens aangesteld als algemeen secretaris (en op het 8e Congres als voorzitter verkozen). De toenmalige leiding verantwoordde de “uitdrijving” met een “Resolutie over de toenmalige secretaris Nadine Rosa-Rosso en de vroegere kaderverantwoordelijke Luk Vervaet”, een tekst die samen met nog andere teksten (2 van Peter Mertens, 2 van Kris Hertogen, 2 van Boudewijn Deckers, één van Jo Cottenier en nog een “Geamendeerd verkiezingsbilan van het electoraal debacle van de lijst Resist” (een voorstel van Peter Mertens, dat na amendementen dat van het Centraal Comité van de PVDA werd)

In de “Resolutie ....” werden een aantal argumenten opgegeven die bijdroegen bij het gedwongen ontslag van Nadine Rosa-Rosso:

PVDA-brochure uit 2004(zie noot 3)

“In augustus 1999, publiceerde het CC, verkozen op het VIe Congres, een Resolutie over de verkiezingsnederlaag van juni 1999.(Resolutie van 1999) Deze resolutie beoogde een globale en gediversifieerde strijd tegen alle vormen van sektarisme en gauchisme in de partij. Terwijl ze de revolutionaire strategie van de PVDA bleef volgen, wilde zij een tactische rectificatie die toelaat onze revolutionaire partij nauwer te verbinden met de massa's en het voor de voorhoedearbeiders gemakkelijker moest maken lid te worden.(...)

In strijd met deze opvatting ontwikkelde er zich in de partijtop een andere visie die stelde: de partij heeft voor alles een probleem van strategie en programma. Om te besluiten: "Vooraleer de tactiek aan te pakken moet men de strategie aanpakken." (...)

Deze opvatting leidt in haar stellingen en de praktijk die zij ontwikkelt tot een vervanging van de revolutionaire strategie en tactiek door een links reformistische strategie en praktijk. Zij bracht de partijleiding een liquidatiestroming op. "De PVDA handhaven als revolutionaire partij van de arbeidersklasse of haar omvormen tot een kleinburgerlijke reformistische partij van het type van de SP in Nederland", dat is de fundamentele inzet van de ideologische strijd die de leiding van de partij heeft door elkaar geschud.(....)

De verkiezingen zijn voor Nadine Rosa-Rosso de enige objectieve barometer van de partij-invloed. Zij meet de massa-invloed van de communisten onder de arbeiders aan de electorale resultaten ... onder de dictatuur van de bourgeoisie. De bolsjewieken hebben altijd onbeduidende electorale resultaten behaald zolang de socialistische revolutie geen feit was. Betekent dit soms dat zij tevoren niet "de partij van de massa's" waren?

Hoofdstuk I van de Resolutie van juni 2003¹ schetst niet een "electorale strategie" in de zin van een betere en meer coherente aanpak van de verkiezingen. Maar een "electorale strategie" in de zin van een fundamentele wijziging in de relatie tussen het belang van de klassenstrijd en de burgerlijke verkiezingen en parlementen. De gehele werking van de partij moest herzien worden in functie van het behalen van parlementaire vertegenwoordigen.

NRR herwerkte dit hoofdstuk in haar " Résolution sur le gauchisme du parti à partir des élections" van 3 november 2003. Deze tekst beweert niet enkel met nog meer klem dat de vroegere leiding eigenlijk al altijd tegen deelname aan verkiezingen en het behalen van verkozenen is geweest. Maar tevens dat die leiding nooit geïnteresseerd is geweest in het massakarakter van de partij. Om uit te komen in de antileninistische tegenstelling tussen de voorhoedepartij en de "massapartij": "Het is onmogelijk om het probleem in de partij op te lossen zonder een diepgaand debat te voeren dat de basis ruim betrekt bij de herdefinitie van de partijstrategie, van de voorhoedepartij in de massapartij." (titel van punt 9)

Het besluit kan enkel zijn dat NRR onze fundamenteel correcte, marxistisch-leninistische revolutionaire strategie wilde vervangen door een reformistische electorale strategie. Zij wilde van de voorhoedepartij een "massapartij" maken, voor alles afgestemd op electorale resultaten. (...)

In haar Resolutie van 3 november ondersteunt NRR deze defaitistische zienswijze: "Velen zeggen vandaag: we werken nu al dertig jaar uit alle kracht en we hebben nog altijd geen resultaten." In één pennetrek worden alle realisaties van 30 jaar partijwerk ontkend. Het standpunt herinnert aan de liquidatoren uit de beginjaren 1980, zoals de KPD (Duitsland) of de ex-maoisten van KEN-ML (Kommunistische Eenheidsbeweging Nederland - marxisten-leninisten), die zich omvormden in SP-Nederland.

Het is niet omdat we electoraal zeer zwak scoren dat we globaal nergens staan als marxistisch-leninistische partij. (..)

De partij produceerde talrijke documenten die het hebben mogelijk gemaakt als communistische partij de anticommunistische campagnes van de voorbije decennia niet alleen te overleven, maar zelfs tot onze versterking te gebruiken. zij liggen aan de basis van het Internationaal Communistisch Seminarie dat sinds 1992 jaarlijks 60 tot 80 communistische partijen en organisaties uit de hele wereld in Brussel bijeen brengt.(....)

De Resolutie van 1999 stel in punt 142: "We moeten tegelijkertijd juister, strikter, meer marxistisch-leninistisch zijn binnen de partij en tactischer en soepeler naar buiten toe." Het hoofdstuk "Politiek en tactiek" van die resolutie werkt dit standpunt verder uit.

NRR bekampte de noodzaak om een "interne en een externe lijn" te hebben. Wat zowel tot gauchisme als tot rechts opportunisme leidde. Aangezien de partij veel belang hecht (intern) aan de strijd tegen het racisme, moet ze dat ook altijd duidelijk afficheren (extern) zoals met RESIST. Op het PB van 30 augustus 2003 verduidelijkte de voorzitter² zijn standpunt aan de hand van de kwestie Stalin: "De kaders moeten Stalin kennen. Maar naar buiten uit moeten we het debat over Stalin vermijden, in mineur voeren of goed nagaan wat wel kan passeren. Zoals zijn rol in de antifascistische oorlog of de economische realisaties in vergelijking met de contrarevolutie. Bij welke gelegenheden spreken we naar buiten over Stalin en hoe? Dat moet beoordeeld worden vanuit de concrete conjunctuur."

NRR stelde daartegenover: "We kunnen niet intern verdedigen waar we ook naar buiten niet voor uitkomen." De ontkenning van het verschil tussen tactiek en strategie leidde van gauchisme naar rechts opportunisme en naar liquidatie van essentiële grondslagen van het marxisme-leninisme. De anti-Stalinverklaringen van leden van de fractie rond NRR zijn allicht geen toeval.”³

Collectieve verdwazing van PVDA-leden: “Fouten” van Nadine Rosa-Rosso aanvaard als “correct” bij Peter Mertens

Nu blijkt dus dat Peter Mertens in dezelfde “fouten” vervalt, als die hij - als één van de toenmalige nationale kaders – bij Nadine Rosa-Rosso aanklaagde en die mede-oorzaken waren tot haar gedwongen ontslag. Deze “fouten” worden door NIEMAND in de PVDA aan Peter Mertens verweten (Nee, hij wordt erin bejubeld en geprezen!).....:

• Het opvrijen van de SP van Nederland (en het als voorbeeld voor de PVDA stellen) ....het 8e congres in 2008 “liquideerde” de PVDA als “revolutionaire partij” en “vormde haar om tot een kleinburgerlijke reformistische partij”
• De “anti-Stalinverklaringen” waar niet alleen Peter Mertens maar de meeste van de huidige kaders (Mie Branders, Frans Van Acoleyen, Kris Merckx, Dirk Van Duppen,....) zich aan bezondigen
• het “bekampen” van het bestaan van een “interne en een externe lijn” (het ontkennen en bestrijden van de beschuldigen hiervan door Pascal Delwit) Lees hierover “Peter Mertens erkent MIJN analyse: “PVDA niet (verborgen) revolutionair, alleen maar openlijk (“links”) reformistisch” “

Wat was dan de ECHTE inzet van de “coup” van Boudewijn Deckers, Peter Mertens en co en het buitendrijven van Nadine Rosa-Rosso en co?

Lees hier het eerste deel van de analyse die ik hierover maakte en hier het tweede deel van die analyse.

Ik put in deze analyse uit de inhoud van partij-documenten zelf.

1een tekst waarvan Nadine Rosa-Rosso, als toenmalig algemeen secretaris van de PVDA, de auteurschap en dus de verantwoordelijkheid over had volgens de zichzelf benoemde partijleiding met o.a Peter Mertens tot aan het 8e congres.....als AANGESTELD algemeen secretaris, - NICO

2Dat was toen nog Ludo Martens.

3Centraal Comité van de PVDA: Resolutie over de voormalige algemeen secretaris Nadine Rosa-Rosso en de vroegere kaderverantwoordelijke Luk Vervaet - 5 april 2004. Uit "Bijdrage aan de strijd tegen de liquidatielijn van de vroegere algemeen secretaris. - discussieteksten. Partij van de Arbeid van België"