Politoloog
Pascal Delwit (ULB) maakt in zijn boek “PTB, nouvelle gauche,
vieilles recettes” een analyse van de PVDA/PTB en hoe die
volgens hem geëvolueerd is
"De
beste chef-koks onthullen hun geheimen niet." Zo verwoordde de
PVDA in 2008 tijdens hun achtste en laatste congres hun te volgen
strategie. In de keuken kan het soms chaos zijn, het is de sfeer in
het restaurant die telt. Laten we daar vooral op focussen als we naar
buiten komen in de media, klonk het.
Het
congres, dat ongeveer eens om de vijf jaar wordt gehouden, betekende
een waar kantelpunt. Van een marginaal partijtje ideologische
ruziemakers vervelde de PVDA tot een reële politieke factor. In
Franstalig België kapen ze massaal stemmen bij de PS en pieken
ze in de peilingen tot een ongeziene 7 procent.
Ook
in Vlaanderen ambiëren ze in Antwerpen voor het eerst een zitje
in de Kamer. De mediagenieke boegbeelden als voorzitter Peter Mertens
en woordvoerder Raoul Hedebouw werkten aan de geloofwaardigheid van
de partij, onder meer met de publicatie van veelgelezen boeken.
Enkele welgemikte campagnes - denk aan de rode neuzen - deden de
rest.
Maar
is de partij ook au fond veranderd?”1
Dit
is zoals de PVDA gezien wordt en zoals ze zich presenteert, en wat er
vooral over de PVDA te vinden is, let wel voor een buitenstaander,
iemand die de PVDA niet van binnen kent. .
En
dan wordt volgende analyse gemaakt, die van het dubbel karakter, de
dubbele politieke lijn, de dubbele organisatiestructuren....:
“De
PVDA danst op twee benen, schrijft politoloog Pascal Delwit (ULB) in
zijn boek “PTB, nouvelle gauche, vieille recettes”, dat vandaag
verschijnt. "De partij heeft een vriendelijker imago, maar
intern wordt de marxistisch-leninistische lijn strak
aangehouden."(...)
Volgens
Delwit is de PVDA de enige extreem-linkse partij in Europa, in
tegenstelling tot bijvoorbeeld Die Linke in Duitsland of de SP in
Nederland, die niet geëvolueerd is sinds de ineenstorting van de
Sovjet-Unie. De buitenlandse partijen worden intern een gebrek aan
beginselvastheid verweten. "In elk land ter wereld blijft het
van prioritair belang om te bouwen aan een leninistische partij,
trouw aan de Oktoberrevolutie", klonk het nog op het congres van
2008.
Ook
de ontmoetingen met de andere communistische partijen wereldwijd, uit
Cuba, Vietnam én Noord-Korea, verraden volgens Delwit het ware
gelaat van de PVDA. Bij de internationale bijeenkomsten, onder meer
in Brussel, toont de PVDA zich van zijn meest dogmatisch kant. Dat de
ontmoetingen steeds achter gesloten deuren plaatsvinden, is volgens
Delwit het bewijs van de dubbele houding. Intern kan er met de
spierballen gerold worden, buiten wordt er geen schade berokkent.”2
Meer
over een vastgesteld “dubbel karakter van de PVDA” en de
problemen daarbij:
“De
partij kan van houding veranderen en de hachelijke weg inslaan van
een radicaal linkse formatie die bereid is om te regeren en dus
onvermijdelijk te ontgoochelen. Maar dat alternatief is weinig
waarschijnlijk(...)
de
PVDA is geen nieuwkomer in de politiek maar een van de weinige
marxistisch- leninistische formaties die de jaren zeventig hebben
overleefd. Zonder echt veranderd te zijn, volgt ze sinds het midden
van de jaren 2000 een dubbele lijn, één voor het
publiek en één voor de interne keuken. (....)
De hoop op één
of meer Kamerzetels - en dus ook op openbare partijfinanciering - is
nog nooit zo groot geweest.(...)
Maar
het valt op dat ze weinig uitleg geven over hun socialisme, dat
nauwelijks lijkt te verschillen van de algemene ideeën van
Ecolo, Groen, de PS en zelfs de sp.a. Ze vertellen evenmin hoe dat
socialisme er moet komen. Eigenlijk zijn hun verkiezingsprogramma's
en hun boeken erg braaf voor een partij die het socialisme wil
invoeren.(...)
De
PVDA staat voor een moeilijke keuze. Ofwel blijft ze wat ze is: een
marxistisch-leninistische groepering die van een socialistische
revolutie droomt. In dat geval kan ze een antisysteempartij blijven
en vasthouden aan een vorm van sociaal of socialistisch populisme.
Die optie heeft een groot voordeel: ze vermijdt dat de partij
verantwoordelijkheden neemt en dus kan ontgoochelen.3”
Conclusies
van Pascal Delwit zijn begrijpelijk
Nu
is het logisch en begrijpelijk dat een niet-communist, voor iemand
die de politieke scène in zijn geheel beschouwt, deze
conclusies maakt in verband met de PVDA.
We
gaan ervan uit dat Pascal Delwit zich alleen kan baseren op openlijk
te verkrijgen documenten van de PVDA. Welnu, het boek “de
Partij van de Revolutie” is zo'n document. Meer nog, het
is door de PVDA van nà 2008, dus nà haar 8ste congres
HER-uitgegeven.
“Als
economisch en politiek systeem kan het kapitalisme de mensheid geen
humane toekomst bieden.(...)
Dit
misdadig en onmenselijk systeem zal nochtans niet zomaar verdwijnen.
De beestachtigheid van dit imperialistisch systeem kent geen
limieten. Alleen de volksopstand en de socialistische revolutie
kunnen een einde maken aan dit barbaarse systeem. In die revolutie
speelt de communistische partij als subjectieve factor, met haar
politieke lijn en haar organisatie-vermogen, de voornaamste rol.
(....)
Alle
burgerlijke en kleinburgerlijke partijen hebben hun failliet bewezen.
Zij hebben alle mogelijjke demagogische trucjes geprobeerd. Geen
enkele kan een samenhangend, rationeel plan voorleggen met effectieve
oplossingen voor de enorme maatschappelijke problemen.(...)
Alleen
het marxisme-leninisme biedt een oplossing met het socialisme en het
communisme.(...)
Hoofdstuk
1 De organisatie van een partij van het bolsjevistische type
- De overwinning of de nederlaag van de revolutie en de toekomst van het socialisme hangt voornamelijk af van de politieke lijn van de communistische partij.
Zonder
juiste politieke lijn is het onmogelijk de revolutie naar de
overwinning te leiden.
De
klassen en de klassenstrijd zijn voortdurend in evolutie en de
politieke lijn van de partij moet constant aan deze veranderingen
worden aangepast.
De
partij moet haar politieke lijn formuleren op basis van een
nauwgezette studie van de nationale en internationale klassenstrijd,
op basis van de wetenschap van het marxisme-leninisme en de gedachte
Mao Zedong.”4
Nu
zal Pascal Delwit gezocht hebben naar die “politieke lijn van de
(PVDA als) communistische partij en organisatie” wat betreft
haar “voornaamste rol” inzake de “socialistische
revolutie”....en niet veel gevonden. Wellicht dus het boek
“Partij van de revolutie”.
Wellicht
heeft hij in het verleden nog de teksten kunnen lezen van het
Internationaal Communistisch Seminarie...maar de
website van het ICS, waarop die teksten stonden zijn van het internet
gehaald.
Op
Solidnet.org,een website opgericht door de Griekse
Communistische Partij (KKE) kunnen
Uit
een bijdrage: er wordt een gesproken over het oorspronkelijk
Marxistisch-Leninistisch karakter van de PVDA, maar ook over een
(nieuwe) “tactische benadering van de massas” dat
allereerst leidt tot een toename van stemmen in verkiezingen
“There
we decided to combine steadfastness as regards our basic
Marxist-Leninist principles with flexibility in our tactical
approaches towards the masses, the trade unions, alliance work and
the mass media.(...)... (T)hat led to the PTB's further advance in
the October 2012 local elections, where we increased threefold the
number of our local councilors.5
Maar de hoofdoriëntatie blijft de revolutie...
“Our
Party aims to arouse, organize and mobilize the workers – defined
in the broadest possible way, but with a priority for the workers in
the big companies and the main public services – for a militant
struggle for social and democratic rights and for concrete
improvements in their work and living conditions. Such a struggle is
at the same time a school to discover the power of collective action
and to give it a political orientation.
Through
this process, and by further building and strengthening the Party, we
are confident that more and more workers will become empowered and
enlightened so as to finally break with the capitalist system and
strive for an entirely different and new society, socialism. This
will be the result of the convergence of several major struggle
movements in various fields (social progress, democratic rights,
international solidarity, peace, the protection of the environment)
over a longer period of time, in which the working class is
diametrically opposed to the capitalist class and finally will be
able to take power.6
Logisch
dus dat Pacal Delwit spreekt van een dubbele organisatie, één
naar binnen gericht, niet bekend naar buiten en één
naar buiten gericht, bedoeld om een bepaald imago of beeldvorming te
hebben naar het grote (kies)publiek toe.
Peter
Mertens reageert furieus.....
“Voorzitter
Peter Mertens reageert furieus. "Delwit suggereert dat we een
verborgen zolder hebben waar we allerlei duistere geheimen bewaren.
Hij mag komen kijken, wij hebben een plat dak. Wij spelen open
kaart."
Mertens
benadrukt dat hij hard gewerkt heeft om de partij te vernieuwen, ook
inhoudelijk. Met de andere Europese partijen is de relatie opperbest
en sommige internationale ontmoetingen ziet hij ook liever niet.
"Laat ons duidelijk zijn: wij verafschuwen het regime in
Noord-Korea."7
Peter
Mertens weerlegt Pascal Delwit niet, hij geeft bemerkingen en “er
is geen dubbel karakter” alleen een “openlijk
reformistisch karakter” bij de PVDA:
"Erg
braaf", zo noemde professor Delwit mijn boek 'Hoe durven
ze?'(...) ons verkiezingsprogramma "nauwelijks lijkt te
verschillen van de algemene ideeën van Ecolo, Groen, de PS en
zelfs de sp.a". (...).De professor vergist zich. 'Hoe durven ze'
is een antwoord op de derde weg van Schröder en Blair, en van de
hele Europese sociaaldemocratie. (...) dus pleit ik voor in 'Hoe
durven ze' voor systeemkritiek, voor een grondig debat over de
richting van onze samenleving. (...). Zolang de PVDA niet mee
regeert, kan de partij geen invloed hebben op de beleidsvorming,
beweert de professor. Als politoloog zou hij beter moeten weten. De
meeste sociale verworvenheden in ons land zijn in de eerste plaats te
danken aan sociale geuzen, aan basisbewegingen, aan vakbonden, aan
druk van onderuit. Verbod op kinderarbeid, organisatierecht, betaald
verlof zijn het resultaat van een dynamische democratie waar ook de
tegenmacht weegt op het beleid.
Onze
stelling is dat we vandaag best opnieuw bouwen aan een tegenbeweging
die een stem geeft aan de stemlozen. Ja, wij kunnen wegen op het
beleid door het democratisch veld te vergroten, door mensen mondig te
maken, door een stem te zijn van onderuit. (...) voor een
btw-verlaging op energie, of het nu gaat om het Kiwi-model voor
goedkope geneesmiddelen of over een herverdelende
miljonairstaks,(...) Bovendien bewijzen we elke dag in Borgerhout dat
we bereid zijn om deel te nemen aan het beleid, en dus om fouten te
maken. Maar dan kan natuurlijk enkel als je een stevige basis hebt
opgebouwd, anders wordt je zo weggeblazen.
Wij
streven naar een samenleving waar arbeidskracht en natuur
gerespecteerd worden als bronnen van welvaart, waar de grondrechten
zoals toegang tot onderwijs, gezondheidszorg, wonen en cultuur
gegarandeerd worden, en ook afdwingbaar zijn. Zo zien wij een
eigentijds marxisme, dat zijn onze toetsstenen om het beleid te
beoordelen. Wij zijn er van overtuigd dat het vermarkten of
commercialiseren van grondrechten tot meer ongelijkheid zal leiden.
Wij geloven dat een mondige tegenbeweging van onderuit de samenleving
in de richting van meer solidariteit zal duwen.(...). Wel, er is geen
dubbele lijn: what you see is what you get. Wij nodigen Delwit uit om
het debat te voeren over onze voorstellen en ons programma, (...)die
angst voor het debat verzwakt de linkerzijde. Dat zie je overal in
Europa.8”
Impliciet
ontkent
Peter Mertens met louter deze bemerkingen dus dat de PVDA een
communistische partij is die werkt aan de revolutie, die een
politieke lijn uitwerkt op basis van het wetenschappelijk socialisme
(het marxisme-leninisme en de gedachte Mao Zedong zoals vroeger
congrestexten stelden). In feite verwerpt
hij de orientaties en de politieke lijn van AL de congressen voor
die van de 8e in 2008.( Over dit standpunt “8e
congres van de PVDA is EIGENLIJK 1e congress van de Belgische
Sociaal-democratische Partij” schreef
ik in het Engels volgende artikels)
Eigenlijk ontkent
hij bij de PVDA, het
toepassen van het marxisme om te komen tot een revolutionaire
strategie. Het
“eigentijds
marxisme” dient
dus alleen maar om het eigen IMAGO van de PVDA in de verf te zetten,
om zich zo te profileren tegenover alles wat zich in verkiezingen als
“links” of “sociaal” aanbiedt.
Welnu
Ik zeg dat Peter Mertens gelijk heeft.... en Pascal Delwit dus
ongelijk....en Peter Mertens geeft mij gelijk!
De
PVDA is geen (verborgen of “intern”) communistische
revolutionaire partij. De PVDA is gewoon een sociaal-demokratische
partij van het type van de Tweede Internationale. Op haar 8ste
congres in 2008 vergeleek ze zich zelf met de Belgische Werklieden
Partij (1885). En haar “marxisme” is hetzelfde als het “marxisme”
van Karl Kautsky en Emile Vandervelde. (...en is Peter Mertens een
even grote “Renegaat” als Kautsky....)
Eigenlijk,
met het bestrijden van de analyse die Pascal Delwit maakte erkent
Peter Mertens impliciet de JUISTHEID van MIJN analyse over de PVDA.
(leeshier meer erover)
1http://www.demorgen.be/dm/nl/5036/Wetstraat/article/detail/1825081/2014/03/21/Politicoloog-Delwit-onthult-ware-gelaat-extreemlinks-PVDA-danst-op-twee-benen.dhtml,
Politicoloog Delwit onthult ware gelaat extreemlinks: "PVDA
danst op twee benen". Roel Wauters − 21/03/14, 10u27
2http://www.demorgen.be/dm/nl/5036/Wetstraat/article/detail/1825081/2014/03/21/Politicoloog-Delwit-onthult-ware-gelaat-extreemlinks-PVDA-danst-op-twee-benen.dhtml,
Politicoloog Delwit onthult ware gelaat extreemlinks: "PVDA
danst op twee benen". Roel Wauters − 21/03/14, 10u27
3http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1824431/2014/03/21/Opinie-Hoe-groter-de-PVDA-wordt-hoe-meer-vragen-rijzen-over-haar-socialisme.dhtml,
Hoe groter de PVDA wordt, hoe meer vragen rijzen over haar
socialisme, OPINIE − 21/03/14, 06u30, Pascal Delwit is
politicoloog aan de ULB en auteur van het pas verschenen Le PTB.
Nouvelle gauche, vieille recette (Editions Luc Pire).
4Uit
“De Partij van de Revolutie” (dokumenten van het 5e congres in
1995), samenstelling door Ludo Martens in samenwerking met Nadine
Rosa-Rosso (dit laatste
staat er in de her-druk niet meer bij),, EPO.
5http://www.solidnet.org/belgium-workers-party-of-belgium/wp-of-belgium-the-current-situation-and-challenges-of-the-workers-party-of-belgium-ptben,
WP of Belgium, The current situation and challenges of the Workers'
Party of Belgium (PTB)[En.]Interview of Bert De Belder, member of
the PTB's National Council and head of its Department of
International Relations, for AKEL's daily newspaper HARAVGI. Monday,
09 December 2013.
6http://www.solidnet.org/belgium-workers-party-of-belgium/wp-of-belgium-the-current-situation-and-challenges-of-the-workers-party-of-belgium-ptben,
WP of Belgium, The current situation and challenges of the Workers'
Party of Belgium (PTB)[En.]Interview of Bert De Belder, member of
the PTB's National Council and head of its Department of
International Relations, for AKEL's daily newspaper HARAVGI. Monday,
09 December 2013.
7
http://www.demorgen.be/dm/nl/5036/Wetstraat/article/detail/1825081/2014/03/21/Politicoloog-Delwit-onthult-ware-gelaat-extreemlinks-PVDA-danst-op-twee-benen.dhtml,
Politicoloog Delwit onthult ware gelaat extreemlinks: "PVDA
danst op twee benen". Roel Wauters − 21/03/14, 10u27
8http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1826192/2014/03/22/Professor-Delwit-construeert-een-imaginaire-tegenstander.dhtml,
“Professor Delwit construeert een imaginaire tegenstander”.
OPINIE − 22/03/14, 09u26, Peter Mertens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten